پیش‌بینی وضعیت آینده، دیگر کار چندان دشوار و پیچیده‌ای نیست. عامه مردم هم با مشاهده شرایط کنونی می‌توانند حدس بزنند و ما فقط این حدس‌ها را اندکی دقیق‌تر، روشن‌تر و با اشاره به بعضی نشانه‌ها بیان می‌کنیم.
میان جرایم و بزهکاری‌ها که به تبع آن مجازات‌ها می‌آیند همبستگی وجود دارد. میان فقر و بیکاری و سرخوردگی‌های سیاسی با پرخاشگری هم همبستگی وجود دارد. سیاست خارجی در ایران مهم‌تر از سیاست داخلی و اقتصاد شده است؛ زیرا اقتصاد، گروگان سیاست خارجی است. در نتیجه سیاست‌هایی که خارج از تدابیر دولت روحانی و خارج از رویکرد اصلاحی و تعامل سازنده با جهان اعمال می‌شود و از سویی بخاطر سناریوی کمپانی‌های تسلیحاتی برای تبدیل منطقه به مصرف کننده تولیدات ویرانگر آن‌ها و رونق اقتصاد خونین خودشان، بر اساس اخبار و نشانه‌های فراوانی پیش بینی می‌شود برجام یا تعلیق تحریم‌ها در اواخر فروردین ۱۳۹۷ توسط ترامپ که نماینده این کمپانی‌ها است تمدید نخواهد شد.
یکی از نشانه‌ها این است که در پی پیام‌های محرمانه مبادله شده میان آمریکا و کره شمالی کیم جونگ اون، اعلام کرد اگر از آمریکا تضمین امنیتی گرفته شود برنامه اتمی و موشکی‌اش را تعطیل خواهد کرد. ترامپ برای همراه کردن جامعه جهانی علیه ایران و تصویر ایران را بد‌تر از کره جلوه دادن و همچنین برای آنکه به قول خودش توافق خوب را به اروپایی‌ها نشان دهد با کره شمالی به توافق می‌رسد ولی مسئله مهم این است که بار بزرگی از فشار سیاست خارجی‌اش برداشته می‌شود و یکی از کانون‌های تنش در روابط چین و امریکا رفع گردیده و بر ایران متمرکز می‌شود و اعراب را هم علیه ایران تشجیع می‌کند.
این در حالی است که در جریان مذاکرات برجام، شاهکار روحانی- ظریف این بود که تضمین امنیتی از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا و شورای امنیت سازمان ملل گرفتند و اوباما در پیام نوروزی‌اش رسما آن را اعلام کرد ولی جریانات مشکوک در داخل ایران، همسو با کمپانی‌های تسلیحاتی و جنگ طلب جهانی تمام نیروی خود را برای برهم زدن برجام به کار گرفتند.
وقتی برجام تمدید نشود کشورهای اروپایی هم میان معامله ۱۲۰۰ میلیادر دلاری با آمریکا و اقتصاد کوچک ایران معلوم است کدام را انتخاب می‌کنند. در نتیجه، عدم تمدید برجام عامل شتاب زای وخامت وضع اقتصاد ایران و به تبع آن همه جرائم و بحران‌های اجتماعی و اقتصادی وخیم‌تر می‌شوند و حقوق بشر به محاق می‌رود.
روا نیست کشور زرخیزی چون ایران که می‌تواند مرفه‌ترین مردم دنیا را داشته باشد به سبب سیاست‌های دشمن ساز یک گروه تندرو و نیز دشمنان طمعکارش در تنگدستی به سر برد.
در شرایطی که برخی به جای تن دادن به جراحی، همچنان ترجیح می‌دهند سر در برف فرو برند و وضعیت منطقه‌ای و بین المللی ایران همچنان پر تنش و فراری دهنده سرمایه‌های داخلی و خارجی باشد، طبعا شرایط اقتصادی و روانی بهبود نخواهد یافت و در نتیجه، پرخاشگری، جرم، مجازات‌ها، اعتراضات و تنش‌ها هم رشد خواهد داشت.
از طرفی برخی نهادهای قدرت اجازه عملیاتی کردن سیاست‌های دولت روحانی را هم نداده و تن به تغییر نمی‌دهند و در برابر اراده مردم مقاومت می‌کنند.
اگر به حوادث پیش از جنگ سوریه و چگونگی شروع این تراژدی غمبار دقیق شویم می‌توان گفت در درون قدرت کسانی با بی‌اعتنایی به وقایع زیر پوست جامعه آگاهانه با ناآگاهانه دارند ایران را به آنسو می‌برند؛ بنابراین سال ۹۷ افق دلگرم کننده‌ای ندارد اما ناامیدی، خود بخشی از فرایند ویرانگری است. باید با امید و تلاش و همفکری راه را جست و مانع از رخدادهای ناگوار شد.