جناب آقای صادق لاریجانی رییس محترم قوه قضاییه در پاسخ به سخنان جناب آقای رییس‌جمهور در انتقاد از احضارهای زیاد قوه قضاییه، احضارها را امری دارای الزام قانونی دانسته‌اند به این معنی كه اگر گزارش یا شكایتی وجود داشته باشد قوه قضاییه باید احضار كند.
این مطلب پذیرفته است اما سخن در صرف احضار نیست بلكه بیشتر در بعد از احضار است و قاعدتا مقصود رییس‌جمهور نیز همین بوده است. سخن در این است كه وقتی مثلا خبرنگاری توسط دادسرای رسانه به نحو نامناسبی بازداشت می‌شود، بعد از آن تا مدتی حتی خانواده او از محل نگهداری او اطلاع ندارند و در حالی كه طبق قانون اساسی باید ظرف ۲۴ ساعت تفهیم اتهام شود و سپس كیفرخواست برای او صادر و به دادگاه ارسال شود مدت طولانی برخلاف قانون در بازداشت انفرادی باقی می‌ماند به این امید كه تحت فشار روحی و جسمی اعترافی در جهت اتهام خود انجام دهد، نه اینكه ابتدا دلایل و اسناد متقنی وجود دارد و بعد او بازداشت می‌شود. نمونه آن بازداشت آقای ساسان آقایی روزنامه‌نویس است كه بیش از یك ماه است در بازداشت به سر می‌برد یا خانم هنگامه شهیدی كه بیش از شش ماه در بازداشت به سر برد و سرانجام با زور اعتصاب غذا از زندان آزاد شد بدون آنكه كوچك‌ترین سند یا دلیلی در اثبات اتهام او به وی ارایه كنند.
تا كی باید ما نمایندگان مجلس خصوصا نمایندگان تهران ملجأ و پناه خانواده‌های این بازداشت‌شدگان باشیم و پی در پی به ما مراجعه كنند در حالی كه كار زیادی هم از ما برنمی‌آید.
رییس محترم قوه قضاییه كه هر چند وقت یك بار درباره سیاست جهانی و برجام و مسائل خاورمیانه اظهارنظر می‌كنند و البته این كار در ذات خود مذموم نیست بلكه مفید است، خوب است كه هر چند وقت یك بار نیز شخصا در جمع خبرنگاران یا دانشجویان حاضر شوند و به سوالات گوناگون آنها پاسخ دهند و این كار را خلاف شأن خود ندانند. ما از علی علیه السلام بالاتر نیستیم كه در زمان خلافت خود فرمود از من در پنهان و آشكار انتقاد كنید.