ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Fri, 04.08.2017, 22:00

مطالبات دانشگاه و دانشجویان از وزیر آینده


سعید رضوی فقیه

برای آنکه معلوم شود دانشگاهها و دانشجویان ما از وزیر آینده چه انتظارات و مطالباتی دارند بهترین راه ‘’نظرخواهی’’ از خود دانشجویان و استادان است

از آنجا که در شرایط کنونی کشورمان نظرخواهی از همه متعارف نیست بلکه حتی انجام و اعلامش هم احتمال دارد جرم تلقی شود!!؛ لذا چاره ای جز این نیست که بر اساس مشاهدات، تجربیات، و در نهایت بررسی و احصای آرای منتشره از سوی صاحب نظران، جمع بندی متواضعانه ای از خواسته ها و چشمداشتهایی که دانشگاهیان از وزیر آینده علوم و تحقیقات دارند ارائه شود

با این تبصره که این جمعبندی فقط بخشی از خواسته ها و توقعاتی را که مورد نظر فقط بخشی از دانشگاهیان است بیان می کند.

اما به هر حال  چون در ایران معمولا “افکار عمومی”، “دیدگاههای متخصصان و اهل فن” و “خواسته ها و نظرات افراد ذینفع” به نفع صاحبان فرمان و در دست دارندگان زمام امور مغفول واقع می شود، چاره ای نیست جز اکتفا به همین گمانه زنی ها...

شاید اولین خواسته و انتظار جدی از وزیر آینده در چشم اکثریت دانشجویان و حتی مردم توجه به حق ادامه تحصیل در مقاطع مختلف دانشگاهی و برابری در بهره مندی از این حق و حقوق متعلقه باشد.

طی سالها و دهه های گذشته جامعه ما با مقوله “گزینش” و دستچین کردن متقاضیان برای تحصیلات دانشگاهی روبرو بوده و اولا برخی را به هر دلیل ازجمله اعتقاد به مذاهب غیر رسمی مندرج در قانون اساسی و یا گرایش سیاسی و اجتماعی و فکری خاص، از تحصیل دانشگاهی محروم کرده و ثانیا باقیمانده را هم با معیار های غیر عادلانه  و در شرایط غیر رقابتی یا در رقابتهای نابرابر غربال کرده است.

گزینش دانشجو بر اساس عقیده دینی و سلیقه سیاسی؛ و نیز دخالت نابجای روابط و خویشاوندی خونی و سیاسی در امر گزینش دانشجو و اعطای تسهیلات، به تدریج اعتبار و و جاهت مدارک دانشگاهی و منزلت صاحبان این برگه ها را از میان برده است.

وقتی مشاهده می کنیم صاحبان مشاغل پر دردسری مثل وزارت و وکالت با سرعت مدارج تحصیلات دانشگاهی را می پیمایند بی آنکه معلوم شود کی فرصت یافته و کجا درس خوانده و تحقیق کرده اند، نباید از افت شدید اعتبار منزلت دانشگاهیان شگفت زده شد. در سایه همین دیوار کج بود که علفهای هرز مدرک فروشی و پژوهش به مزدی باب شد و در کنار هر دانشگاه و دانشکده لوازم التحریر فروشی ها به فروش پایان نامه و پژوهشنامه مشغول شدند و حتی خرید و فروش مقالات قابل انتشار در نشریات بین المللی هم به مشاغل پر درآمد این بازار پیوست!!!

شاید مهمترین و نخستین وظیفه ذاتی وزیر آتی علوم و هر وزیر صاحب تعهد برای این وزارتخانه، بازگرداندن اعتبار علمی دانشگاه به آن از طریق برقراری مجدد ضوابط علمی برای گزینش دانشجو و حاکم کردن برابری عام و مطلق میان شهروندان ایرانی در ادامه تحصیل است.

دومین مطالبه جدی از وزیر آتی رسیدگی به وضعیت علوم انسانی و به نظم درآوردن این آشفته بازاریست که گرفتار شبیخونهای مکرر از سوی اهل بی اطلاعی شده است.

سومین خواسته و انتظار از وزیر آینده توجه به حق دانشجویان برای تاسیس تشکلهای آزاد صنفی و فرهنگی و سیاسی در چارچوب قوانین است تا بتوانند از حقوق صنفی خود دفاع نموده و برای اعتلای فرهنگی و علمی خود بکوشند و در خدمت جامعه و مردم نیز صرف نیرو کنند. این فقره را نیز می توان وجهی از برابری دانشجویان در بهره مندی از امکانات تلقی کرد.

طی چند دهه گذشته یعنی پس از انقلاب فرهنگی به این سو حقوق فرهنگی و سیاسی و صنفی دانشجویان مغفول مانده و جز در سالهای موسوم به اصلاحات فضای دانشگاه در این زمینه ها مسدود و محدود بوده است. وزیر آینده علوم وظیفه دارد به گشایش تدریجی این فضا مدد رساند و از حق برابر همه دانشجویان در حوزه تشکل سازی و فعالیت و برگزاری مراسم و اظهار عقیده سیاسی دفاع کند و ترتیبی مقرر دارد که امکانات پیش بینی شده برای این امور میان همه دانشجویان علی السویه توزیع و تقسیم گردد.

وزیر آینده اگر قصد خدمت دارد و نمی خواهد آخرت یا آبروی خود را به دنیای سهل خوران بفروشد چاره ندارد جز آنکه ‘’حق’’ را معیار قرار دهد و از تهدید و ملامت نترسد...