اعتماد: مسعود تجریشی، مدیر دفتر برنامه‌ریزی و تلفیق ستاد احیای دریاچه ارومیه با بیان اینکه کشاورزی در حوضه آبریز دریاچه ارومیه از دست رفته است، نسبت به سیاست‌های حاکمیتی در مورد توسعه سطح کشت آبی، کاشت محصولات آب‌بر، نبود زنجیره ارزش و آبیاری نادرست انتقاد کرد. او که معتقد است احیای دریاچه ارومیه در تقابل با کشاورزی منطقه نیست، تاکید کرد که حیات کشاورزی حوضه آبریز دریاچه ارومیه به حیات دریاچه ارومیه بستگی دارد و ستاد احیای ارومیه در تلاش است تا ضمن کاهش مصرف آب در بخش کشاورزی و به حداقل رساندن خسارت کشاورزان احیای دریاچه ارومیه را رقم بزند. از آنجا که احیای دریاچه ارومیه و بقای کشاورزی منطقه ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند، ستاد سعی دارد مقدمات تقویت کشاورزی را در حوضه آبریز دریاچه ارومیه فراهم کند.
به گزارش روابط عمومی ستاد احیای دریاچه ارومیه تجریشی با انتقاد از وضعیت بد اقتصادی کشاورزان در حوضه آبریز دریاچه ارومیه و درآمد پایین کشاورزان، اظهار کرد: بر اساس منطق با توجه به این مصرف بالای آب در بخش کشاورزی، وضع اقتصادی کشاورزان حوضه آبریز دریاچه باید خوب باشد اما واقعیت این است که درآمد کشاورزان این منطقه از متوسط کشوری پایین‌تر است.
وی با اشاره به میزان تولید ناخالص ملی در قبال مصرف هر متر مکعب آب اظهار کرد: طبق استاندارد جهانی باید هر مترمکعب آب، یک دلار ارزش افزوده ایجاد کند. این رقم در کشور ما ۲۰ سنت و در حوضه دریاچه ارومیه ۱۵ سنت است. واقعیت این است که طی سه برنامه توسعه نتوانستیم بهره‌وری را بالا ببریم این در حالی است که ارزش دلار در این مقطع زمانی سه برابر شده است. بنابراین فعالیت کشاورزی ما یک فعالیت غیراقتصادی است.
این عضو ستاد احیای دریاچه ارومیه اظهار کرد: با نگاه به بارش‌های سال ۱۳۷۲ تا ۷۳ متوجه می‌شویم که بارش‌های شدید با سیلاب‌های بسیار وارد دریاچه ارومیه شده است ولی در شرایط حاضر احداث سدها مانع ورود سیلاب‌ها به دریاچه می‌شود. در گذشته در فصل تابستان کشاورزانی که زراعت می‌کردند خود را با شرایط آبی این فصل تطابق می‌دادند ولی در شرایط حاضر با سدسازی متعدد الگوی زراعت به سمت باغداری حرکت و حتی از باغداری به سمت زراعت آب‌بر سوق پیدا کرده و تولید محصول کشاورزی از انگور و توتون به سمت سیب و چغندرقند رفته است.
تجریشی با بیان اینکه کشاورزی حوضه آبریز دریاچه ارومیه آسیب زیادی دیده است، گفت: وضعیت کشت چغندرقند یک مثال بارز است. در این منطقه چغندرقند تولید و به شهرهای مشهد و اصفهان فرستاده می‌شد که این روند متوقف شد. کشت و انتقال چغندرقند در منطقه ارومیه و انتقال آن به سایر شهرها به چه قیمتی اتفاق می‌افتاد؟ چون این اقدام اساسا هیچ توجیه اقتصادی نداشت و اگر ۳۰۰ هزار تن شکر خام وارد می‌کردیم ۱۸ میلیون دلار هزینه داشت که کمتر از هزینه مصرف سوخت و حمل و نقل چغندرقند به شهرهای دیگر بود؛ هزینه حمل و نقل به ٢٠ میلیون دلار می‌رسید. بنابراین تولید چغندرقند به عنوان یک محصول آب‌بر نتوانسته اقتصاد محلی، خانوار و کشور را به جایگاه خوبی برساند.
وی افزود: قبلا در این منطقه انگور آن هم به شکل دیم کاشته می‌شد که سیب جایگزین آن شد و از آنجا که نتواستیم زنجیره ارزش را برای سیب در منطقه ایجاد کنیم؛ حجم بالایی از تولید محصول سیب دپو و خراب می‌شود.
مدیر دفتر برنامه‌ریزی و تلفیق ستاد احیای دریاچه ارومیه در ادامه به ابهامات مطرح شده در مورد میزان آب مصرف شده در بخش کشاورزی پاسخ داد و گفت: برخی منتقدین معتقدند علاوه بر کشاورزی در سایر بخش‌ها اعم از شرب، بهداشت و صنعت نیز آب مصرف می‌شود ولی واقعیت آن است طبق برآوردها پنج میلیارد مترمکعب آب در بخش کشاورزی مصرف می‌شود که سهم ٩٠ درصدی از منابع آب حوضه آبریز دریاچه ارومیه را از آن خود می‌کند و در این میان تنها ۵۰۰ میلیون مترمکعب آب در صنعت، شرب و بهداشت استفاده می‌شود که سهم ١٠ درصدی این سه حوزه را در جدول مصارف آب منطقه نشان می‌دهد.