محمدرضا خاتمی، دبیرکل پیشین جبهه مشارکت، امروز گفتگویی تفصیلی با روزنامه “شرق” انجام داد که نکات کلیدی آن؛ از این قرار است:
* وضعیت فعلی را نباید با سال های ۷۶ تا ۸۴ مقایسه کرد. نه فقط در حوزه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی؛ بلکه در اقتصاد، سیاست خارجی و مسایل امنیتی هم تفاوت بزرگی را مشاهده می کنیم.
* دوران اصلاحات ما را بدعادت کرده است. آن دوران را باید مانند یک تابلو روی دیوار نصب کنیم.
* وقتی قرار شد وارد انتخابات ۹۲ شویم، هم ما و هم آقای روحانی بر این اعتقاد بودیم که باید هشت سال کار کنیم تا به شرایط قبل از دولت احمدی نژاد برگردیم. حالا مشخص شده شاید به زمان بیشتری هم نیاز باشد.
* توسعه سیاسی به یک معنا اولویت دارد... توسعه اقتصادی هم بر توسعه سیاسی اثر دارد؛ اما آنچه پشتوانه توسعه است، دموکراسی است. ما اصل توسعه را در چارچوب دموکراسی تفسیر می کنیم.
* سال ۹۲ هدف ما نجات کشور بر پایه تعامل بین نیروهای درون و بیرون حاکمیت بود که در آن راست، چپ، محافظه کار و... حضور داشته باشند.
* در مجلس دهم همه گرایش ها حضور دارند. اینها می توانند کنار هم بنشینند و بنا را بر گفت و گو، تعامل و حل مشکلات بگذارند.
* اصلاح طلبان به دنبال در اختیار گرفتن زمام امور نیستند که کار را بر مبنای اکثریت و اقلیت دنبال کنند.
* ما با تجربه ۲۰ سال اخیر به این نتیجه رسیده‌ایم که اصلاح امور کشور با حذف هیچ جناحی ممکن نیست.
* می توانیم در انتخابات تهران با جناح مقابل صحبت کنیم و بگوییم ما ۲۰ تا نامزد معرفی می کنیم تا ۱۰ نامزد از فهرست شما هم وارد شود. آنها هم در فهرست‌های انتخاباتی خود، مشابه این کار را انجام دهند.
* البته تاکید می کنم در این تعامل، جایی برای تندروها نیست. ما می خواهیم با عقلای جریان اصولگرا بنشینیم و به تفاهم برسیم تا در جریان انتخابات هیچکس احساس شکست نکند.
* امروز هم می‌توانید بین خط اصیل اصولگرایی و آنهایی که این رویکرد را مصادره کرده‌اند، خط روشنی ببینید.
* ما دو فرصت برای گفت‌وگوهای میان دو جریان اصلی را از دست داده‌ایم؛ یکی دولت اول روحانی و دوم، مجلس دهم.
* در شیوه های توسعه اقتصادی می توانیم به راه حل مشترک برسیم... یا اینکه از هر اقدامی که از نظر پشتوانه سیاست خارجی آسیب زا باشد... همه می گویند باید تلاش کنیم آمار اعدام ها کم شود.
* همه ما معتقدیم تداوم حصر به سود کشور و مردم نیست؛ اما این موضوع نباید به یک شعار در حاشیه سخنرانی‌های انتخاباتی محدود شود.
* وقتی یک جریان وارد حاکمیت می شود؛ باید به مسایل از زاویه تدبیر نگاه کند. درباره حصر هم باید با ارائه راه حل های ممکن به مسئولان تصمیم‌گیر و تاکید بر استفاده از همه امکانات برای مدیریت تدریجی آن، مساله را حل کرد.
* باید در گفت‌وگو با اصولگرایان، این نکته را روشن کنیم که اگر نظام در تامین حداقل ها موفق نشود؛ کشور شکست می خورد، نه دولت روحانی.
* اگر لشکر بیکاران راه بیفتد؛ برایش تفاوتی نمی کند کدامیک از روسای قوا مقابل آنهاست.
* امیدواریم هم آقای روحانی و هم مجلس به گونه ای عمل نکنند که طرف مقابل فکر کند آقای روحانی همه تخم مرغ ها را در سبد اصلاح طلبی چیده است. این اتفاق باعث می شود سوءتفاهم ها و اصطکاک ها تشدید شود.
* ما واقعا می‌خواهیم دولت آقای روحانی دولت آشتی ملی باشد؛ البته، آقای روحانی حتما خط کشی و مرزبندی روشنی با تندروهایی که عامل اصلی بدبختی های ایران هستند، ایجاد می کند.
* چقدر زیباست وزیری از اصلاح طلبان نباشد؛ اما مجری توسعه سیاسی کشور باشد. این باعث می شود اعتماد به یکدیگر افزایش پیدا کند و در دولت ائتلافی آشتی ملی، همه احساس کنند دولت متعلق به آنهاست.