ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Wed, 14.06.2017, 21:06

علی مطهری: آتش به اختیار دو طرفه است


نایب رئیس دوم مجلس ایران با اشاره به اظهارات هفته گذشته رهبر این کشور در مورد “آتش به اختیار” بودن گفت که آتش به اختیار دو طرفه است و هم می‌تواند شامل مدافعان و هم منتقدان حکومت شود.

به گزارش خبرگزاری “خانه ملت”، علی مطهری، نایب رئیس دوم مجلس ایران با اشاره به اظهارات هفته گذشته رهبر این کشور در مورد “آتش به اختیار” بودن، گفت که “آتش به اختیار دو طرفه است” و هم می‌تواند شامل مدافعان و هم منتقدان حکومت شود.

وی درباره عبارت “آتش به اختیار” در اظهارات اخیر رهبر ایران گفت: فکر می کنم مقصود مقام رهبری از تعبیر “آتش به اختیار” این است که اگر مسئولان به وظایف خود عمل نکردند، دانشجویان و سایر اقشار موظف اند که خود اقدام کنند؛ این امر شامل همه حوزه ها می شود، اعم از فرهنگی، سیاسی و اقتصادی.

مطهری در ادامه تصریح کرد: مثلا اگر در دانشگاهی مسئله نظارت بر پوشش اسلامی نادیده گرفته و منجر به ولنگاری شد، دانشجویان موظف اند خود وارد عمل شوند. یا اگر آزادی بیان مخدوش شد و به منتقدان حکومت اجازه اظهار نظر داده نشد یا افرادی را بدون حکم قضایی و بر خلاف قانون اساسی حصر خانگی کردند و یا مدیران کانال‌های تلگرامی پرمخاطب را قبل از انتخابات بدون هرگونه توضیحی بازداشت طولانی مدت کردند یا دانشجویان و خبرنگارانی را به اتهامات واهی و با انگیزه سیاسی بازداشت یا ستاره‌دار کردند، در اینجا دانشجویان و بلکه سایر اقشار مردم آتش به اختیارند چون مسئولان به وظیفه خود عمل نکرده اند.

وی گفت: فکر می کنم مقام رهبری برای حراست از احکام دین و استقلال فرهنگی و احترام به آزادیها این تعبیر را به کار بردند که آثار آن، هم متوجه دولت و هم متوجه همه نهادهای حکومتی است. به عبارت دیگر مخاطب این دستور در دانشگاه ها، هم بسیج دانشجویی و جامعه اسلامی دانشگاهیان هستند که صرفا از نظام دفاع می‌کنند و هم انجمن‌های اسلامی که انتقادهایی به نظام دارند. در واقع دو طرف آتش به اختیارند.

آیت الله خامنه ای، رهبر ایران هفته گذشته در دیدار با شماری از دانشجویان، آنها را افسران جنگ نرمی توصیف کرد، که باید مستقل و “آتش به اختیار” باشند. وی در ادامه گفت که منظورش از آتش به اختیار بودن این است که نه تنها این افراد، بلکه طیف وسیعی از فعالان عرصه فرهنگ “خود تصمیم بگیرند که چه بکنند”.