۱- رای اصولگرایان در مجلس نهم : نفر اول حداد عادل ۱.۱۱۹.۴۷۴، نفر سی ام لیست زهره الهیان ۲۸۸.۱۸۵ رای، در حقیقت نفر اول لیست ۳.۹ برابر نفر سی ام لیست رای آورده بود، میانگین آرا هم ۴۳۷.۲۹۵ رای بوده است.
همین رای در مجلس دهم تبدیل شد به ۱.۰۵۷.۳۶۹ برای نفر اول حداد عادل و نفر سی ام محمد ناظمی اردکانی با ۶۲۶.۸۲۵ رای، یعنی رای نفر اول برابر شد با ۱.۶ برابر نفر سی ام لیست و میانگین آرا به ۷۴۳.۳۵۹ رای افزایش یافت.
۲- بند اول بدین معنی است که که در انتخابات ۹۴ نه تنها اصلاح طلبان، بلکه اصولگرایان هم بسیار حرفه ای تر، لیستی و منسجم تر از همیشه رای دادند، رویه ای که قطعا در انتخابات شورای پیش رو هم تکرار می کنند. بخصوص که اصولگرایان با داشتن یک لیست واحد و افراد به نسبت مشهورتری نظیر مهدی چمران، علیرضا دبیر، حبیب کاشانی و مرتضی طلایی و اجماع سازمانی که در انتخابات ریاست جمهوری اتفاق افتاده است و همچنین برخورداری از رای دهندگان تکلیفی (عمل به تکلیف) باعث می شود که نتایج بهتری نیز نسبت به انتخابات مجلس ۹۴ پیدا کنند.
۳- اگر اصولگرایان تنها نتایج انتخابات مجلس ۹۴ را تکرار کنند،۱۱ نفر از آنان بالای ۷۵۰ هزار رای خواهند داشت، ۱۱ نفری که میتوانند اکثریت شورا و شهرداری بعدی را انتخاب کنند.
۴- اوضاع در جبهه مقابل بسیار پرتنش است. انتخاب ۲۱ نفر از ۱۵۰ کاندیدای نهایی با توجه به اختلافها، رقابتهای حزبی و درون حزبی، حسادتها و حتی بهره مندی از امتیازات ویژه شورا باعث تشتت فراوان در بین منتخبین، گروهها و احزاب حامی آنان و طرفدارانشان در شبکه های اجتماعی شده است. کمااینکه سوابقی نظیر کارکرد ضعیفتر لیست امید در مجلس بخصوص نمایندگان تهران، کارکرد نه چندان مطلوب نفر اول لیست در مجلس و ماجراهایی نظیر دختر صفدر حسینی، باعث شده بود که از ماهها قبل رای دادن به یک لیست واحد با پرسشهای فراوانی روبرو گردد. به این مسائل پرونده ویژه نحوه انتخاب اعضای لیست هم افزوده شد و نارضایتی بیشتری ایجاد کرد.
۵- فرایند نهایی شورای عالی اصلاح طلبان هر چند انتقادات زیادی را برانگیخت و عدم توضیح شفاف چگونگی امتیازدهی، رای دهی و تعیین نهایی لیست هم بر ابهامات آن افزود. با اینحال اصل اعتماد و پذیرش خرد جمعی حکم می کند همگان از آن تبعیت نمایند. حتی اگر برخی تصمیمات نهاد داوری نیز نادرست باشد این دلیلی برای عدم پذیرش رای داور نیست که آن خود مشکلات بسیار بیشتری ایجاد می کند. بخصوص که برخی کاندیدا علیرغم امضا و تعهد به میثاق نامه با عدم انصراف و تولید لیستهای فرعی و جعلی خود بر مشکلات و ابهامات افزودند و بی اخلاقی بیشتری افزودند.
۶- علیرغم نقد جدی به یکی دو نفر از اعضای لیست، کلیت لیست چه از لحاظ تخصص، چه ترکیب تجربه و جوانی و چه پاکدستی و سلامت مالی قابل دفاع است. با اینحال ساختارها بسیار مهمتر از تک تک نفرات می باشند. حفظ، اصلاح و بهبود عملکرد ساختار شورای عالی اصلاح طلبان هر چند برخی مسائل، نگرانی ها و کج خلقی ها را پدید آورده است اما در صورت حمایت همه جانبه از این ساختار ثمرات و خیرات بیشتری را نصیب جبهه اصلاحات خواهد نمود.
۷- اصولگرایان از آنچه گمان می بریم به شورای شهر تهران نزدیکترند، سه بند اول نشان می دهد که اگر تنها ۳۸% آرای لیست امید نسبت به انتخابات مجلس ۹۴ ریزش داشته باشد، شورای شهر بعدی و در نتیجه نهاد شهرداری تهران در اختیار اصولگرایان خواهد بود. و این نشاندهنده این است که راه پیروزی در انتخابات شورای شهر حتی به شرط اتحاد همگانی کار سخت و دشواری است و هر گونه فرصت سوزی در این زمان آثار سوء بیشتری چه در انتخابات شوراها و چه انتخابات دیگر خواهد داشت.
۸- آنچه در بندهای فوق گفته شد تنها دلیلش نگرانی از ناکامی در انتخابات شورا و تکرار رفتارهای پیشین، شهرداران و مدیران شهری است که سالهاست تهران را گروگان خود گرفته اند. شهری به شدت بدهکار ایجاد کرده اند و هیچ یک از مسائل اصلی شهر (ترافیک، آلودگی هوا، فساد اداری، سلامت شهرو..) را نه تنها بهبود نبخشیدند بلکه پیچیده‌تر نمودند.
تهران باید از این وضعیت خلاصی یابد و تنها راهش حمایت همه جانبه از لیست امید شورای شهر، همدلی و گذشت همگانی است و اینکه همگان همچنان امیدوار به اصلاح باشیم چه سازوکار شورای عالی اصلاح طلبان و چه سازوکار شهر تهران...