ویل گور، تحليلگر ایندیپندنت، در یادداشت خود درباره حمله تروریستی استانبول در نخستين شب سال نو میلادی نوشت:
حمله ترسناک شب سال نو به یک کلوپ شبانه در استانبول که ادعا شد توسط داعش صورت گرفته، به احتمال زیاد به بیشتر شدن حمایت عمومی از اردوغان منجر می شود.
دولت های غرب اروپا به یک ترکیه باثبات علاقمند هستند؛ در نتیجه در نگرش آنها نسبت به اردوغان تضادهایی وجود دارد.
آنها ممکن است که اردوغان را بعنوان فردی دموکرات قبول نداشته باشند اما تا زمانی که حزب عدالت و توسعه او حزب غالب پارلمان ترکیه باشد، می توان چشم را بر افراط استبدادی او بست، بخصوص در زمانی که دولت او در برخورد منظم با گروه های تروریستی مختلف است.
برای اتحادیه اروپا ترکیه حداقل راه حلی جزئی برای بحران پناهندگان است و یک بازیگر حیاتی در جنگ داخلی سوریه که ممکن است کل خاورمیانه را به آتش بکشد.
حقیقت این است که خودکامگان در برابر مخالفان داخلی سرخم نمی کنند؛ بویژه وقتی مخالفت به شکل طنز انجام شود.
به منظور حفظ امنیت عمومی در برابر تروریست ها یا تقویت هماهنگی اجتماعی هر گونه مخالفتی برچیده می شود. در عوض آنها از نگرانی های امنیتی یا احساس وطن پرستی بعنوان بهانه ای برای خفه کردن مخالفت سیاسی به منظور افزایش اقتدار خود استفاده می کنند.
ما هم اکنون این را به وضوح با کار دونالد ترامپ می توانیم ببینیم که در ماه نوامبر می خواهد سوزاندن پرچم آمریکا را برای هرکسی غیرقانونی اعلام کند. او نظرش را با عنوان دفاع از وطن پرستی برای یک شهروند ایالات متحده، اعلام می کند.
اما این قطعا حمله ای به آزادی بیان و مخالفت سیاسی برای به حاشیه راندن کسانی است که این عمل را مرتکب می شوند و مهمتر اینکه هر کسی در اصل با چنین کاری حق دفاع از خود را دارد.
ترکیه زمانی نمونه‌ای عالی از دموکراسی اسلامی بود در حالیکه آزادی بیان و آزادی‌های اساسی اجتماعی، به مرور زیر نظر اردوغان فرسوده شده و این کشور به یک دیکتاتوری تبدیل شده است.
در سال‌های ۱۹۹۰ روسیه آزمون بسیار مهمی برای حرکت صلح‌آمیز و انتقال بدون استفاده از زور این کشور بزرگ به سمت دموکراسی را امتحان کرد. اما بسیاری از ناظران قطعا موافق هستند که روسیه در این امتحان شکست خورد. با وجود سیاستمداری مانند پوتین و همدستانش، مخالفان سیاسی در نهایت خرد شدند.
سوال این است که در سال ۲۰۱۷ با توجه به مشکلاتی که برای لیبرال دموکراسی در سراسر اروپا و آمریکا به وجود آمده، چه اتفاقی برای کاخ سفید و جاهای دیگر خواهد افتاد؟
برای مدت زمان بسیار طولانی زورمندان سیاسی مسخره شده اند؛ به خاطر راه رفتن های احمقانه و سلام های نظامی فاشیستی، به آنها خندیده اند؛ چرا که توانایی تحمل یک جک را هم نداشته اند.
اکنون هم بیش از هر زمان دیگری کسانی که به ادامه ارزش های سنتی لیبرال شامل تحمل و آزدای معتقد هستند؛ باید به طنزپردازی در برابر مخالفان تندرو ادامه دهند.