در فهم و تفسیر جنبش اخیر و تبیین گسترش برق‌آسای آن
محسن حسام مظاهری
یک نکته‌ی مهم و قابل تأمل این است که اعتراضات اخیر کسی به “شمایل” و نماد مبدل شد که تصادفا در محل تلاقی و انباشت چند شکاف و تبعیض اجتماعی می‌زیسته است:
۱. یک دخترِ
۲. جوانِ
۳. غیرمحجبه‌ی
۴. کردِ
۵. اهل سنتِ
۶. ساکنِ شهری کم‌برخوردار و مرزی.
یعنی کسی که همزمان قربانیِ
۱. تبعیض جنسیتی
۲. شکاف نسلی
۳. شکاف سبک زندگی رسمی/غیررسمی
۴. شکاف گروه‌های قومی
۵. شکاف مذهب رسمی و اقلیت‌های دینی و مذهبی
۶. شکاف مرکز/پیرامون
بوده است.
اگر به‌جای #مهسا_امینی، با این ویژگی‌ها، مثلا یک زن تهرانی قربانی چنین فاجعه‌ای می‌شد، بعید بود شعله‌های خشم عمومی، آن‌هم با این سرعت و حجم، از سطح شبکه‌های اجتماعی فراتر رود و به خیابان کشیده شود.
در فهم و تفسیر این جنبش و تبیین گسترش برق‌آسای اعتراضات این چند روز، علاوه بر تأثر طبیعیِ افکار عمومی از یک “مرگ مظلومانه”، هم‌افزایی و انباشت تبعیض‌ها و محرومیت‌ها را نباید از نظر دور داشت.
