خشکاندن هور برای یک مشت دلار؟ / احمد زیدآبادی
در کشور ما خبرهای بسیاری منتشر می‌شود که به دلیل تکذیب آنها از طرف نهادهای مسئول، یک ناظر بی‌طرف به راحتی نمی‌تواند در بارۀ صحت و سقم آنها داوری منصفانه‌ای کند.
در کشورهای دمکراتیک، یکی از کارهای اصلی مطبوعات تهیه و انتشار گزارش‌های تحقیقی در مورد این گونه خبرهای مناقشه‌انگیز توسط روزنامه‌نگاران خبره و اعلام نتیجۀ نهایی ماجرا به افکار عمومی است.
در ایران متأسفانه به دلیل محدودیت‌های امنیتی و ملاحظه‌کاری خاص مدیران مسئول روزنامه‌ها، در مورد مسائل مناقشه‌انگیز گزارش تحقیقی تهیه و منتشر نمی‌شود؛ از همین رو این قبیل موضوعات یا بلاتکلیف می‌ماند و یا حقیقت در پشت تکذیب‌های مسئولان از یک طرف و شایعات گسترده از طرف دیگر مدفون می‌شود.
برای نمونه در جریان تظاهراتِ اعتراض‌آمیز مردم خوزستان در روزهای اخیر، این مسئله بارها مطرح شد که وزارت نفت در دولت‌های احمدی‌نژاد و روحانی، برای استخراج کم هزینه‌تر نفت از بستر هورالعظیم، اقدام به خشکاندن عمدی هور کرده و شرکت‌های چینی در این زمینه نقش مهمی داشته‌اند.
مسئولان وزارت نفت این خبر را تکذیب می‌کنند حال آنکه مطرح کنندگان این مسئله بر صحت و دقت خبر خود اصرار دارند.
طبعاً یک گزارش تحقیقی حرفه‌ای می‌تواند از حقیت ماجرا پرده بردارد و برای این منظور مدیران مسئول مطبوعات برای یک بار هم که شده لازم است در این مورد، ترس‌ها و ملاحظه‌کاری‌های مرسوم را کنار بگذارند و به روشن شدن دقیق این ماجرا نزد افکار عمومی کمک کنند.
چنانچه این ماجرا حقیقت داشته باشد، عاملان و حامیان آن و همینطور صاحبان چنین بینشی باید به جامعه معرفی شده و بساط‌شان از این عرصه به کلی برچیده شود.
خشکاندن عمدی یک تالاب تاریخی و بسیار حیاتیِ استان خوزستان و مردم حاشیۀ آن، برای “چند مشت دلار” چنان فضاحت شرم‌آوری است که در حد خیانت به تداوم حیات ملی ایران قابل تقبیح و پیگیری است.
