ادامه اعتصاب غذای رضا جلودارزاده در زندان تهران بزرگ

رضا طالشیان جلودارزاده، روزنامه نگار محبوس در زندان تهران بزرگ و عضو فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران، در هفتمین روز اعتصاب غذا با مشکلات جسمی مواجه است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، آقای جلودارزاده که از صبح روز چهارشنبه ۸ اردیبهشت ماه، در اعتراض به عدم رسیدگی به خواسته هایش دست به اعتصاب غذا زده، با مشکلاتی همچون سرگیجه شدید، تهوع و افت فشار خون روبه‌رو شده است. این روزنامه نگار زندانی همچنین به دلیل عود بیماری ام اس در دوره اعتصاب غذا و حمله این بیماری دو بار به مدت چند ساعت قادر به حرکت دادن پاهای خود نبود است.

آقای طالشیان جلودارزاده در اسفندماه سال گذشته نیز در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی و نگرفتن دارو درست به اعتصاب غذا زد و پس از یک هفته پس از انتقال به بیمارستان و دریافت دارو به اعتصاب خود پایان داد.

وی در تاریخ ۲۴ بهمن‌ماه ۹۹، علیرغم بروز تشنج از اعزام به بیمارستان و رسیدگی مناسب پزشکی محروم ماند. گفته می‌شود در نتیجه این حمله عصبی بینایی یکی از چشمان وی با مشکل جدی مواجه شده است.

آقای طالشیان پیشتر در اسفندماه ۹۹ طی نامه‌ای دلایل اعتصاب خود را توضیح داده بود. وی ضمن توضیح جراحت خود در این نامه نوشت؛ “من نیاز به آن دارم که پیوسته در هر هفته یک آمپول آوونکس خارجی به من تزریق شود، اما هم اکنون بیش از ۵ هفته است که محروم از تزریق این آمپول هستم. در طی این مدت از بازداشت ۲ بار دچار تشنج شده‌ام و هر بار پزشک بهداری بند و همچنین پزشک بهداری مرکزی زندان تهران بزرگ اعزام اورژانسی به بیمارستان را برای من تجویز کردند. اما به هزار اما و دریغ حتی از یکبار اعزام”.

رضا طالشیان جلودارزاده در خردادماه ۹۸ از بابت اتهامات “تبلیغ علیه نظام و نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی در فضای مجازی” به ۳ سال حبس تعزیری، پرداخت ۴۰ میلیون ریال جریمه نقدی و دو سال محرومیت از فعالیت سیاسی و اجتماعی و مطبوعاتی محکوم شد. این محکومیت نهایتا در دادگاه تجدیدنظر استان تهران عینا تایید شد.

این شهروند اوایل بهمن‌ماه سال گذشته پس از حضور در شعبه ۱ واحد اجرای احکام دادسرای اوین بازداشت و جهت تحمل دوران محکومیت خود به زندان تهران بزرگ منتقل شد.

رضا طالیشان جلودار زاده، سردبیر مجله «صبح آزادی» بود که در سال ۱۳۹۰ توقیف شد.

بسیاری از زندانیان در ایران به عنوان آخرین راه برای رسیدن به خواسته‌هایشان دست به اعتصاب غذای اعتراضی می‌زنند. بسیاری از این اعتصاب‌ها در اعتراض به عدم رسیدگی به مشکلات پرونده، مراعات نشدن حقوق زندانی و یا بازداشتی و بلاتکلیفی‌های بلندمدت بوده است.