حادثۀ سراوان و جنگ روایت‌ها! احمد زیدآبادی
وقتی حوادث دلخراش و اسفناکی مانند حادثۀ سراوان پیش می‌آید، یک فرد منصف پیش از هر چیز می‌خواهد بداند که دقیقاً چه اتفاقی افتاده و چه تعداد از هموطنان به چه دلیل و در چه شرایط مشخصی کشته یا مجروح شده‌اند.
در کشور ما اما راهی بی‌دردسر برای کشف حقیقت وجود ندارد. دستگاه‌های رسمی معمولاً به این نوع حوادث دیر واکنش نشان می‌دهند و هنگامی هم که واکنش نشان می‌دهند، روایت آنها با تردید و بی‌اعتمادی بسیار روبرو می‌شود.
در این میان، گروه‌های فعال در حوزه‌های مختلف نیز روایت خاص خود را از حادثه مطرح می‌کنند و بیش از دستگاه‌های رسمی مورد توجه رسانه‌ها بخصوص رسانه‌های فارسی زبان آن سوی مرزها قرار می‌گیرند. بنابراین به جای پرداختن به اصل موضوع و ارائۀ راهکاری برای جبران یا جلوگیری از حوادثی مشابه، “جنگ روایت‌ها” به پا می‌شود و خاتمه هم پیدا نمی‌کند گرچه نهایتاً روایت‌های غیررسمی روایت غالب می‌شوند.
در چنین وضعیتی، نهادها و در غیاب آنها چهره‌های واسط و معتمدی مورد نیاز است که عموم مردم گفتارشان را مطابق صدق و راستی و نیت‌شان را از سر دلسوزی و خیرخواهی برای جامع و کشور بدانند. قاعدتاً مولوی عبدالحمید از جمله چهره‌هایی است که می‌تواند در استان سیستان و بلوچستان این نقش را بازی کند؛ اما متأسفانه به دلیل پاره‌ای کوته‌بینی‌های سیاسی و بعضاً تعصبات فرقه‌ای، مولوی برای ایفای این نقش، با موانع و محدودیت‌های پنهان و آشکاری روبروست که ابتکارعمل برای مهار و هدایت مناقشه را از او سلب می‌کند.
در این بین، نمایندگان شهرها در مجلس هم البته می‌توانند بازیگر نقش واسط در مناقشات اجتماعی باشند. گرچه این نمایندگان در مجلس فعلی، از فیلترهای سفت و سختی عبور کرده‌اند و بیش از آنکه تبلور رأی آزادِ مردم حوزۀ انتخابی خود به حساب آیند، نمایندۀ جریان فکری و سیاسی مشخصی به شمار می‌روند، ولی با این همه، چون به دلایل شغلی با حوزۀ انتخابی خود در ارتباطند و برای تجدید نمایندگی باید حداقلی از رضایت جمعی از رأی‌دهندگان را تأمین کنند، بنابراین، موضع‌گیری آنها در برابر حوداث محلی حتی اگر به کشف کامل حقیقت منجر نشود، از برخی ابهامات در این زمینه می‌کاهد.
تا آنجا که من خبرها را دنبال کرده‌ام تا این لحظه ملک محمد فاضلی نمایندۀ سراوان در مجلس در برابر حوادث این شهر سکوت کرده و سخنی نگفته است! دلیل این سکوت چیست؟ نمی‌خواهد مورد غضب هیچکدام از دو طرف مناقشه قرار گیرد؟ این هم خود معضل بزرگی در کنار هزاران معضل دیگر در کشور ماست!
