خط فقر در تهران ۱۰میلیون تومان است

زهرا کریمی، عضو هیئت علمی دانشگاه با تاکید بر اهمیت توجه به بیکاری زنان و فقر در جامعه گفت: در کشورهای درحال توسعه، فقر گسترده‌تر از کشورهای پیشرفته است و در رابطه با توزیع جغرافیایی فقر هم شاهد هستیم گستردگی فقر در مناطق روستایی بیش از مناطق شهری است.

وی با تأکید بر آسیب پذیری بیشتر زنان نسبت به مردان در بازار کار، ادامه داد: در بازار کار نیز زنان بیش از مردان آسیب‌پذیر هستند زیرا بخش اعظم مشاغل غیررسمی ( که قوانین مربوط به قانون کار را رعایت نمی‌کنند و امنیت شغلی کمی دارند)، دراختیار زنان است، بنابراین بیکاری در کمین همیشگی زنان قرار دارد. همچنین در جهان، زنان با کاری برابر درآمدی کمتر از مردان دارند. این وضعیت نابرابر در ایران هم وجود دارد.

کریمی در توضیح روند رو به رشد فقر در ایران گفت: طبق تحقیقی که مرکز پژوهش‌های مجلس انجام داده و نتایج آنرا منتشر کرده است خط فقر در سال‌های ۹۷و ۹۸به شکل چشمگیری افزایش داشته است. درسال ۹۸خط فقر در تهران ۴میلیون و ۵۰۰هزار تومان اعلام شده و در سایر نقاط کشور هم خط فقر ۲میلیون تومان بیان شده است. این در حالی است که حداقل حقوق کارگری حتی در سال ۹۹هم زیر ۲میلیون تومان است. بسیاری از افراد شاغل در شهرستان‌ها عملا با دریافت حداقل حقوق کارگری در زیر خط فقر زندگی می‌کنند.

این مدرس دانشگاه ادامه داد: در سال ۹۹بسیاری از پژوهش‌ها نشان داده که خط فقر در تهران به ۱۰میلیون تومان رسیده است. هزینه اجاره مسکن و خوراک و... شرایط را به سمتی برد که شاهد مهاجرت افراد به حومه شهر هستیم، که همین امر هم علاوه برهزینه اجاره، هزینه دوری راه و حمل و نقل و... را نیز بر خانواده‌ها تحمیل کرده و تقریبا شاهد هستیم طبقه متوسط در حال نزدیک شدن به طبقه فرودست است. طبق آمارهای منتشر شده بیش از ۵۰ درصد از خانواده‌هایی که زیر خط فقر قرار دارند حداقل یک نفرمشغول به کار دارند اما مشکل، درآمد پایین این فرد شاغل است که درآمدش کفاف هزینه‌ها را نمی‌دهد و خانواده در زیر خط فقر قرار گرفته است.

کریمی گفت: وقتی اقتصاد خوب عمل نکند بنگاه‌های بزرگ اقتصادی ایجاد نمی‌شوند، در حالی که بنگاه‌های بزرگ اقتصادی به دلیل توان اقتصادی در رعایت حقوق کارکنان و بیمه ودستمزد و ... بهتر عمل می‌کنند اما بنگاه‌های کوچک، شرایط قانون کار و بیمه را رعایت نمی‌کنند و شرایط کار برای کارکنان این بنگاه‌ها سخت‌تر است. در سه سال گذشته بنگاه‌های کوچک یا حتی خود اشتغالی بیشتر ایجاد شده و خبری از شکل گیری بنگاه‌های بزرگ اقتصادی نبوده است.