سلول انفرادی و کتاب شکنجه سفید
تلاش نرگس (محمدی) برای مبارزه با سلول انفرادی برای من چندان روشن و قابل درک نبود در مبارزه نسل ما، سلول انفرادی قسمتی از مبارزه بود. برای ما انفرادی مکان ازمایش وعده ها و اثبات ادعا بود مانند سخنان زهرا دهتابجی و و مهوش خانجانی در همین کتاب شکنجه سفید.
برای نسل من شنیدن هزاران داستان سلول انفرادی ماه ها یا سال ها افراد قسمتی از مبارزه ای بود که به ما تحمیل شده بود تمام زندانیان هم کم و بیش آن را تحمل کرده بودند ملاک هم این بود کدام زندانی قویتر از آن بیرون آمده بود.من ساعت ها خاطره از انواع انفرادی کشیدن افراد دارم که مثنوی می شود.
اما ورود نرگس به مسئله با من متفاوت بود در مورد انفرادی او می گفت تو بنویس. اما در دوره اصلاحات برای من سخن گفتن از سلول انفرادی های چند ماه و چند باره چندان مفهوم و مقبول نبود اما او بعد از دومین انفرادی که در همین کتاب در باره اش گفته است بیمار شد. بعد اصرار داشت مصاحبه تصویری با چند نفر بگیرد که نام افراد را هم معین کرده بود از میثمی تا عموئی و برخی از فعالان م.م و زنان از گرایشات مختلف را لیست کرده بود ملاکش هم سیاسی و خطی نبود خاطرات همه را در باره سلول انفرادی می خواست که با توجه به در به دری ما در دوران جنبش سبز خورد که ما نمی توانستیم ثبات داشته باشیم.
اما اوهر وقت که توانست در باره سلول انفرادی نوشت و مصاحبه کرد درهمین کتاب شکنجه سفید هم دغدغه خودش را سلول انفرادی و ظلمانه ان نشان می دهد.
کتاب شکنجه سفید دارای حس زنانه است و زنان توان بازگوئی احساس خود را بهتر از مردان دارند.
اکثر مصاحبه های کتاب به نسلی جدیدی متعلق است که حقوق خود را می خواهد تا به نسلی که به دنبال اثبات مقاومت خود بود این دو منظر متفاوت هستند و زاویه ورود را متفاوت می کنند.
برای نسل جدید انفرادی ظلمی است باید برچیده شود. در همین کتاب مقایسه کنید نگاه هنگامه شهیدی را با زهرا ذهتابچی که هر دو انفردی طولانی کشیده اند.نسل من روش انفرادی کشیدن زهرا ذهتابچی و صدیقه مرادی را باور داشت.
نرگس در این مصاحبه با تنوعی که در میان مصاحبه شوندگان ایجاد کرده است این دو نسل را به ما نشان می دهد.
ما هم در انفرادی گریه می کردیم اما به ما گفته بودند گریه مرد غرورش را می شکند.غرورت در انفرادی نشکند تا خرد نشوی.
در نسل ما زنان هم پیرو این قاعده بودند
در این کتاب با افرادی مواجهی هستی که با درد و رنج مقاومت کرده اند گاه از تمام شدن طاقت خود گفته اند ،ولی بر ظلمی که بر ایشان رفته است روایت کرده اند.
کتاب شکل رمانتیک و تبلیغاتی هم ندارد که برخی به دنبال ان هستند که مدعی شوند که بله انفرادی کشیدن من و امثال ما ملس است بی خیال . یا ما در انفرادی کمر حکومت را شکستیم.
فراموش نکنیم بسیاری هم در انفرادی کم آوردند. گوشه ای ازاین اسیب های سلول انفرادی را صدیقه مرادی در این مصاحبه در مورد دیگران در کتاب شکنجه سفید بیان می کند. که دیگرانی می توان هزاران نفر دیگر را به ان افزود.
اصرار نرگس برای مبارزه با سلول انفرادی به درستی رازی را بیان می کند انفرادی شکنجه است حکومت از این شکنجه حساب شده و ظالمانه سود می برد پس باید به ان پایان داد.
کتاب را بخوانید بعد قضاوت کنید که اصرار برای مبارزه با سلول انفرادی که برای پاسداشت کرامت انسان چقدر ضروری است.اگر توانستید در این راه گامی بردارید به اندازه توان خود.
پ-ن کتاب شکنجه سفید را نشر باران در سوئد منتشر کرده است. نشر باران تلاش دارد این کتاب را به چند زبان دیگر هم منتشر کند.
