عبدالله رمضان‌زاده: ساختار دیگر پاسخگو نیست
عبدالله رمضان‌زاده در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد:
* برای نجات كشور راهی جز اصلاح‌طلبی سراغ ندارم. ممكن است عده‌ای بگویند كه اصلاح‌طلبان «نتوانستند» یا عده‌ای دیگر هم بگویند كه «نخواستند»، حق هم دارند. آنچه اهمیت دارد این است كه مردم از اصلاح‌طلبان ناراضی‌اند و معتقدند اصلاح‌طلبان به وعده‌های‌شان عمل نكردند، حال یا نخواستند یا نتوانستند یا منافع‌شان ایجاب نكرد. می‌توان هر كدام از این 3 گزاره را در نظر گرفت. مهم این است كه مردم، اصلاح‌طلبان را حامل پیامی جدید نمی‌بینند.
* راهی برای نجات كشور جز اصلاح‌طلبی وجود ندارد. اما ممكن است شما بگویید كه این اصلاح‌طلبان نمی‌توانند نجابت‌بخش باشند. این گزاره را به چالش نمی‌كشم.
* سیكل اصلاح‌طلبی در ایران معیوب است و نباید به این گزاره شكی داشت. منتها اصلاح‌طلبان یك حزب نیست كه مانیفست داشته‌باشد.
* بعد از اصلاح نرخ بنزین، تعدادی از اصلاح‌طلبان در مجلس شورای اسلامی درخواست كردند دولت در این مورد توضیح دهد. بعد با یك پیام رهبری سكوت كردند. من نمی‌گویم كه این كار درست یا غلط بوده اما باید به مردم توضیح دهند كه چرا با یك پیام سكوت كردند؟ باید به مردم توضیح داده شود كه مثلا رهبری مصالحی را دیده‌بودند كه ما ندیده‌بودیم. آن وقت مردم از آنها می‌پرسند كه پس شما چه‌كاره هستید كه ما باز هم به شما رای بدهیم؟ باید به كسانی رای بدهیم كه استقلال رای داشته‌باشند.
* متاسفانه داستان انهدام هواپیمای اوكراینی یا حتی ماجرای متهمان ترور دانشمندان هسته‌ای نشان داد كه اعتماد عمومی به شكل كلان وجود ندارد و حتی نمی‌توان به دستگاه‌های امنیتی اعتماد كرد بنابراین راهی نداریم جز این كه از پایین شروع كنیم.
* جامعه به دنبال تغییرات ساختاری قانونی است. باید پاسخی مناسب این خواست برای جامعه فراهم كرد. واقعیت این است كه ساختار قانونی سیاسی فعلی جوابگو نیست و دچار تناقض شده‌است. هر رییس‌جمهوری روی كار می‌آید با رهبری تعارض پیدا می‌كند.
* اصلاح‌طلبانی كه همچنان به حركت‌‌های مسالمت‌آمیز و تدریجی باور دارند، باید پیشنهاد تغییر قانون اساسی را مطرح كنند. مثلا پیشنهاد بدهند اختیارات رهبری در قانون اساسی جدید افزایش پیدا كند و رییس‌جمهوری معاون اجرایی رهبری شود. در مقابل هم رهبری مسوولیت تصمیم‌هایی كه اتخاذ می‌كند را بپذیرد. این شاید راه جدیدی باشد كه بن‌بست فعلی ساختار قانونی كشور را بشكند.
* فرض كنید ۲۹۰ نماینده اصلاح‌طلب هم به مجلس راه پیدا كنند وقتی تصمیم‌گیری در شورای‌عالی فضای مجازی، شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، شورای‌عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا و ... اتفاق می‌افتد، مجلس چه كاره است؟ وقتی رییس قوه قضاییه به استناد اجازه شفاهی از رهبری بخشنامه می‌دهد یعنی قانون و مجلس را دور زده است. بنابراین این ساختار كارآمدی ندارد.
معتقد به تغییر قانون اساسی هستم به شكلی كه مسوولیت‌های رهبری كاملا مشخص باشد حتی اگر می‌خواهند اختیارات رهبری را افزایش دهند این كار را انجام دهند ولی مسوولیت‌ها نیز مشخص باشد. همچنین مثل همه جوامع عقلایی هم دوره‌های رهبری را به یك بازه زمانی یا دو بازه زمانی محدود كنند. این تغییرات تكلیف مردم را روشن می‌كند و اصلاح‌طلبی هم در چارچوب همان قانون مشخص می‌شود.
* یك رژه نیروهای مسلح در مرقد امام خمینی برگزار می‌شود، آن روز منع پرواز اعلام می‌كنند در حالی كه مانور داخلی است و خطری هم ندارد اما پرواز هواپیمای مسافربری را ممنوع می‌كنند. در شرایطی كه یك عملیات نیمه جنگی در حال اجرا است چرا پرواز ممنوع اعلام نمی‌كنند؟ چرا این موضوعات را كسی به مردم توضیح نمی‌دهد.
* اگر روحانی می‌خواست انتخابات را غیرتشریفاتی برگزار كند در درجه اول باید وزیر كشور را عزل می‌كرد، وزیر كشوری كه هیات‌های اجرایی زیر نظر فرمانداران بسیاری از افراد صاحب صلاحیت را رد صلاحیت كرد.
* مجلس كنونی در ساختار سیاسی امروز ایران كارایی ندارد. بنابراین ارزش بحث كردن ندارد. در حال حاضر هم بحث تحریم مطرح نیست و بیشتر بحث بر سر این است كه آیا امكان مشاركت فراهم می‌شود یا خیر. البته اگر امكان مشاركت هم وجود داشته‌باشد، وقتی مجلس قدرت قانون‌گذاری و نظارتی را از دست داده‌است، چه فایده‌ای دارد؟ چرا برای آن هزینه ملی كنیم؟ به نظر من اگر كاندیداهای اصلاح‌طلب هم تایید صلاحیت شوند، دلیلی برای مشاركت وجود ندارد.
