جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ -
Friday 29 March 2024
|
با درشتی به من ایراد میگیرند که تو کِی میخواهی از اندرز و نصیحت زمامداران جمهوری اسلامی دست برداری؟ واقعیتش این است که هیچوقت!
اندرزنامهنویسی سنت پایداری در تاریخ فکر سیاسی در ایران بوده است، بنابراین دلیلی ندارد که آن را به کلی نادیده بگیریم و هیچ اثری را بر آن مترتّب ندانیم.
نصیحت و اندرز چیزی جز هشدار به زبان مسالمتآمیز نیست و حداقل اثرش این است که بهانهجوییهای بعدی را خنثی میکند؛ بهانههایی مانند اینکه: “کسی به ما نگفت و یا اگرهم گفت چنان به غیظ و تندی و تحریکآمیز گفت که منطق و شفقتی در آن عیان نبود و بیشتر سبب عکسالعمل شد!”
بنابراین، من در اینجا به نرمترین لحن و در محافظهکارترین سطح از مسئولان کشور میپرسم که شما سرانجام میخواهید با این کشور چه کنید؟
محافظهکارترین سطحِ تحلیل در بین تندروترین نیروهای حاکم از رویدادهای خونین آبان ماه این است که: “قشری از مردم به دلیل شرایط اقتصادی از وضعیت معیشت خود ناراحت و عصبانیاند و به همین علت نیز پس از افزایش بهای بنزین برای اعتراض به خیابان آمدند. اما عدهای از اراذل و اوباش در کنار هستههایی که از سوی گروههای معاند و با حمایت آمریکا و اسرائیل و سعودیها متشکل شده بودند از اعتراض مردم سوءاستفاده کردند و سبب آشوب و تخریب شدند به طوری که حکومت برای حفظ امنیت مجبور به مقابلۀ شدید به آنها شد!”
حالا بیائیم و فرض بگیریم که همین روایت مخدوش و یکسویه و کلیشهای، واقعیت ماجرا بوده است، خب، در صورت تکرار آن میخواهید چه کنید؟ خودتان میگویید که نارضایتی و خشم مردم از وضع اقتصادی پا برجاست، اوباش و اراذل ادعایی هم که مرتب بازتولید میشوند، گروههای معاند هم که سر جایشان هستند، آمریکا و اسرائیل و سعودیها هم که پای کارند! با این حساب همانطور که احمد توکلی هم تأکید کرده است، این وقایع تکرار خواهد شد. بنابراین، میخواهید در مقابل شان چه کنید؟
به هر حال چند راه که بیشتر وجود ندارد. یا میخواهید به همین ترتیبی که به قول خودتان “اغتشاشات اخیر را جمع کردید” موارد آینده را هم “جمع” کنید. یعنی نیروهای امنیتی را به محلههای عمدتاً فقیرنشین گسیل دارید، از وارد کردن تلفات جانی به معترضان برای مهار آنها پرهیز نکنید و با قطع اینترنت، ارتباط کشور با جهان بیرون را گسسته و بسیاری از فعالیتهای اقتصادی را به حال تعلیق درآورید! چنین رفتاری اولاً تا کجا قابل تکرار است؟ ثانیاً چه تصویری از شما در جهان از جمله در چشم متحدانی حتی از قبیل حزبالله لبنان و جهاد اسلامی فلسطین و حماس ترسیم میکند؟ آیا میخواهید در این موارد کاملاً بیخیال شوید و به هر بهایی قدرت را حفظ کنید؟
راه دوم این است که بدون تغییر در سیاستهای کلان جاری، برنامهای برای حل معضلات اقتصادی و رفع نارضایتی مردم و در نتیجه خشکاندن ریشۀ اعتراضها در اختیار داشته باشید. در واقع بخشی از طیفهای اصولگرا مدعیاند که از چنین برنامهای برخوردارند. خب، اگر چنین برنامهای وجود دارد چرا آن را با تمام جزئیاتش در معرض داوری عموم قرار نمیدهید؟ یا چرا آن را به صورت مدون و مشخص برای اجرا در اختیار دولت نمیگذارید؟ یا اگر دستگاه دولت روحانی را برای اجرای آن صاحب صلاحیت نمیدانید و فقط “مدیران جهادی” خودتان را شایستۀ عملیاتی کردن آن قلمداد میکنید، چرا با کنار زدن دولت، قدرت را رأساً به دست نمیگیرید و برنامۀ معجزهآسا و محیرالعقولتان را به اجرا در نمیآورید؟ دقیقاً معطل چه هستید؟ پایان ریاست جمهوری حسن روحانی تا حدود دو سال دیگر؟ مگر این اندازه وقت هست؟
اهل اقتصاد و سیاست و فکر میدانند که چنین برنامهای شاید در اوهام موجود باشد، اما در عالم واقع وجود خارجی ندارد! بنابراین، برای عبور از این وضعیت فقط یک راه معقول و کمهزینه قابل تصور است و آن تجدیدنظر اساسی در همۀ سیاستهایی است که شرایط کشور را به این نقطه رسانده است.
شاید برخی از مسئولان به همین نتیجه هم رسیده باشند؛ اما تصورشان بر این است که این تجدیدنظر باید با شیبی بسیار ملایم صورت گیرد. سرعت تحولات کشور اما با این شیب بسیار ملایم نسبتی ندارد و اگر قرار به تجدیدنظر است باید با سرعتی بیش از سرعت تحولات سیاسی و اجتماعی انجام گیرد تا اثر عینی و روانی لازم را بر جا بگذارد.
در اینجا فقط نمونهای را ذکر میکنم. ناصر ایمانی از فعالان جریان اصولگرا در روزهای اخیر خواستار “دو اقدام لازم از سوی رئیس قوۀ قضائیه” شده است. اقدام نخست، “حضور وکیل قانونی افراد در فرایند بازپرسیها و رسیدگیهای اولیه در پروندههای متهمان بالاخص در مواردی که متهم در بازداشت به سر میبرد.” اقدام دوم، “جلوگیری از بازداشت متهمان از طرف ضابطان قوۀ قضائیه برای تکمیل پروندۀ آنها در طول بازداشت.”
اگر فقط دو ماه پیش چنین پیشنهادی از سوی یک فعال اصولگرا مطرح میشد؛ بدون شک توجه و بازتاب بسیار وسیعی پیدا میکرد چرا که این دو مورد از مطالبات بسیار اساسی نیروهای منتقد سیاسی و مدنی محسوب میشد. اما امروز این پیشنهاد توجه و رغبتی در جامعه برنیانگیخته و عملاً نادیده گرفته شده است. پس اگر به واقع در پی تحولی هستید، عنصر زمان را دریابید و شتاب کنید! فردا همیشه دیر است!
| |||||||
ايران امروز
(نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايتها و نشريات نيز ارسال میشوند معذور است. استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024
|