«صدای پای سوسیال‌دموکراسی می‌آید»
امتداد - مردان حیدری
جامعه ایرانی با شیبی تند به سمت دو قطبی شدن دارا و ندار در حرکت است. برونداد وضعیت حاکمیتی سبب افزایش شکاف روز به روز طبقاتی می‌شود. در چنین شرایطی جریان اجتماعی چپ مجال بروز و نمود یافته است.
از نظر چپ‌ها (گرایش‌های مارکسیستی) جریان اصلاحات خرده بورژواهایی هستند که باید هر چه زودتر در دو قطب بورژوا و پرولتاریا مستحیل شوند تا شرایط انقلابی و تغییرات اساسی پیش آید. با همین نگرش بود که شعار «اصلاح‌طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا» اولین بار از چپ‌های دانشگاه تهرانی به گوش رسید.
بخشی از قوه متفکره‌ی حاکمیتی نیز خرسند است از اینکه چپ‌ها را در مقابل اصلاح‌طلبان قرار دهد. زیرا به باور آنان حذف اصلاح‌طلبان و یا انفعال پایگاه مدنی آنان سبب پیروزی اصول‌گرایان در انتخابات‌های مختلف می‌شود.
اما یک نکته از نظر این بخش مغفول مانده و آن اینکه، اگر چه چپ‌ها به صورت راهبردی با اصلاح‌طلبان مشکل دارند اما به صورت ریشه‌ای با اصول‌گرایان سرشاخ می‌شوند زیرا آنان اصول‌گرایان را ملاک طبقه سرمایه‌داری می‌دانند که در نهایت باید بر افتد. با توجه به شکاف عمیق طبقاتی در جامعه ایرانی، هر جنبش ضد دولتی (از نظر چپ ها، ضد خرده بورژوازی زیرا آنان دولت را نماینده خرده بورژوازی می‌دانند) تبدیل به جنبش ضد حکومتی (با همان دیدگاه، حکومت نماد طبقه سرمایه‌داری است) می‌شود. البته عصیان‌های اخیر اجتماعی از چشمه چپ آب نمی‌خورد بلکه نابرابری‌های اجتماعی زمینه ایجاد آن بوده است. معتقدم چپ‌ها در تحلیلشان دچار چند اشتباه هستند.
یکم: بر صورت‌بندی مارکسیستی نقدهای اساسی وارد است که در اینجا مجال پرداختن به آن نیست؛
دوم: بخشی بزرگی از بدنه و نیروهای شاخص اصلاح‌طلب اساساً به خاطر دغدغه عدالت اجتماعی و دموکراسی و با گرایش‌های میهن دوستانه کنشگر سیاسی هستند؛
سوم: با توجه به اتفاقات اخیر و اتفاقات آتی، جنبش اصلاحات آرام آرام نیروهای وفادار به گفتمان خود را بیشتر می‌شناسد و به مردم می‌شناساند؛
چهارم: گفتمان اصلاحات در سال‌های پیش رو با تقویت ارتباط میان سه گروه نیروهای فکری، نیروهای راهبردی و نیروهای عملیاتی متولی شکل گیری یک جریان منسجم اجتماعی و سیاسی می‌شود؛
پنجم: سه دغدغه اصلی اصلاح‌طلبان شامل دموکراسی، عدالت اجتماعی و میهن‌دوستی ملات شکل‌گیری سوسیال‌دموکراسی را مهیا می‌کند. اقشار فرودست و دیگر گروه‌های تحت محدودیت (مانند زنان) ضرورت عدالت اجتماعی را پر رنگ می‌کند. تضعیف روز به روز نهادهای انتخاباتی ضرورت دموکراسی را و سیاست خارجه ی بر مبنای منافع ملتی نه ملی ضرورت ملی گرایی را پر رنگ می‌کند. نکته مهم اینکه بیانیه اخیر مهندس موسوی به نوعی شروع پیوند سوسیال‌دموکرات‌ها با بدنه معترض بود.
