پنجشنبه ۹ فروردين ۱۴۰۳ -
Thursday 28 March 2024
|
در ماههای گذشته که بحث تغییر وزیر آموزش و پرورش به میان آمد، فعالان حوزه زنان در کنار فعالان سیاسی، دوباره پای مطالبهای را پیش کشیدند که یکی از شروط اساسی برای رأی مجدد به حسن روحانی بود. آنها خواستند روحانی یا در میان وزرای انتخابی خود نام یک زن را مطرح کند یا مشخص و با صدای بلند بگوید نمیتواند این خواسته را اجابت کند. هرچند دوباره روحانی در برابر این خواسته سکوت کرد، اما پس از مدتها دوباره جمع فعالان زنان صدایی مشترک داشت. جلسات متعدد به پا شد و از اصولگرا تا اصلاحطلب همه درباره لزوم استفاده از زنان در کابینه سخن به میان آوردند.
یکی از کسانی که در میان فعالان سیاسی صدای بلندی برای بیان این مطالبه داشت، «فائزه هاشمی» بود. او در گفتوگو با شرق هرچند هاشمی به داشتن وزیر زن یا رئیسجمهور زن در آینده نزدیک خوشبین نیست، اما معتقد است چون آنها به حرف ما گوش نمیدهند، قرار نیست ما خواسته خود را فراموش کنیم. ما خواستهمان را با صدای بلند فریاد میزنیم تا مردان نگویند ما نمیدانستیم و از مطالبه شما خبر نداشتیم.
در بخشهایی از گفتوگوی روزنامه شرق با «فائزه هاشمی» میخوانیم:
* در نشست سراسری زنان حزب کارگزاران سازندگی بحث این بود که آقای روحانی در معرفی کابینه دوم در مجلس اعلام کردند من میخواستم وزیر زن معرفی کنم اما نشد، میدانستیم چرا نشد، شرایط دولت و شرایط کشور و تفکرات حاشیهای را هم میدانستیم. هدف این بود که ما زنان نباید ساکت باشیم و چون آنها نمیتوانند، پس نباید مطالبه خود را مطرح کنیم.
* ما باید مطالبه بحق خود را مطرح و دنبال کنیم و فراگیرش کنیم. برایش ملاقات و لابی و تلاش کنیم و... تا صدایمان به گوش آنها برسد. انتظار نبود که منجر به معرفی وزیر زن باشد، اما تأثیرگذار بود؛ بهعنوانمثال همین که آقای جهانگیری میگویند وزیر آموزشوپرورش میتواند زن باشد، این یکی از تأثیرات این تلاشها بوده که آنها را به بیان واداشته.
* میخواستیم بگوییم که کوتاه نمیآییم و ما شرایط را میدانیم، اما باید حرفمان را بزنیم؛ صدای ما بلند است. همین که به صورت جدی گزینهای بهعنوان وزیر زن مطرح میشود و حتی شنیدههایمان از داخل دولت این است که چندبار بحث این گزینه مطرح بوده، این به نظر من از دستاوردهای خوب بود؛ با همین نیت وارد ماجرا شدیم و فکر میکنم فراتر از آنچه تصورمان بود به نتیجه رسیدیم. هدف اصلی تأثیرگذاری و رسیدن صدا برای پایهریزی آینده بود. اگر به معرفی وزیر زن هم میرسید بسیار بهتر بود.
* بهجای جسوربودن، غرور را از حسن روحانی میشناسم. به نظر من وقتی در سیستمی هستی و در همان راستا کار را پیش میبری، دیگر اسمش جسارت نیست، چون اهداف همان سیستم را دنبال میکنی و همهجوره مورد تأیید هستی؛ اینکه فرد بتواند خارج از تفکر حاکم در هر سیستمی کاری را انجام بدهد، آن جسارت است.
* ما تأکیدمان روی این بود که کسانی که با وزیر زن بهعنوان امری غیرشرعی و سیاست حکومتی مخالفت میکردند، به آنها یادآوری کنیم که انتخاب وزیر زن در ایران اسلامی سابقه دارد و انجام شده و توسط یک دولت به اصطلاح اصولگرا هم انجام شده است؛ بنابراین میشود از این سابقه استفاده کرد و ادامه داد.
* با هردلیلی و با هر انگیزهای که خانم دکتر دستجردی انتخاب شد، برای زنان یک دستاورد مثبت بود. پس به کسانی که میگفتند نمیشود، میگفتیم شده و باز هم میتواند اتفاق بیفتد. در واقع این کار یک مرور تاریخی است تا فکر نکنند که وزیر زن یک امر نشدنی و محال است. آنها هم که برای این مسئله دلایل شرعی میآورند، واقعیت ندارد، چراکه در قرآن از دو حاکم تعریف و تمجید شده که یکی از آنها بلقیس است.
* همیشه اینطور بوده که تعدادی از وزرا برای انتخابشدن با جاهای دیگری هماهنگ میشوند و برای هر دولتی هم بوده است. قبلا تعداد این وزرا کمتر بود و هرچه جلوتر آمدهایم تعدادشان بیشتر شده است. وزیر آموزش و پرورش هم از وزرایی است که رویش حساسیت بالایی وجود دارد و انتخابش بهتنهایی با آقای روحانی نیست.
* کار خوبی که آقای روحانی در حوزه زنان در دور دوم کرد، صدور بخشنامهای بود که ارگانهای مختلف دولتی را موظف کرد که ۳۰ درصد مدیریت زنان در سطوح مختلف تا پایان برنامه باید محقق شود. من به این نتیجه نرسیدم که آقای روحانی نگاه مثبتی به جایگاه و حقوق زنان ندارند، مسائل دیگری هم در این زمینه دخیل هستند.
| |||||||
ايران امروز
(نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايتها و نشريات نيز ارسال میشوند معذور است. استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024
|