ناکارآمدی و گسترش فساد سیستمی نهاد دولت و حاکمیت را به‌شدت زیر سؤال برده
سخنرانی علی شکوری راد دبیر کل حزب اتحاد ملت در افتتاحیه چهارمین کنگره اين حزب
اگر وارد چالش‌های سیاسی ايران کشور شویم، همین نسل جوان که تجربه سیاسی خود را با انتخابات سال ۹۲ و چه‌بسا ۹۶ آغاز کرده است، بسیار سرخورده و ناامید است. آن‌ها با مشارکت و رأی خود در انتخابات، دولتی را بر سرکار آورده‌اند که امید داشتند بتواند کشور را از سراشیبی سقوط نجات دهد و شرایط زندگی و امید به آینده را برای آن‌ها بهبود بخشد.
اگرچه نجات کشور در دور اول تا حدی انجام شد و با برجام، ایران از زیر فصل هفت منشور سازمان ملل خارج شد اما تلاش‌ها و جهت‌گیری‌های دولت در دوره دوم در این زمینه کافی نبوده است و همین امر موجب رویگردانی این نسل از امر مشارکت، که سرمایه بزرگ اصلاح‌طلبی است، شده است. با این نسل سرخورده و ناامید نمی‌توان کاری از پیش برد.
نهاد دولت و حاکمیت به دلیل ناکارآمدی و گسترش فساد سیستمی به‌شدت زیر سؤال رفته و اعتماد و سرمایه اجتماعی بسیار کاهش یافته است. شعله‌ور شدن اعتراضات در دی‌ماه سال گذشته که همه را غافلگیر کرد بیانگر همین بی‌اعتمادی بود. گرچه مردم به آن اعتراضات کور و بی‌سر اقبال نشان ندادند و به آن نپیوستند، اما همدلی‌های گسترده با نفس اعتراضات مشهود بود.
متأسفانه بااینکه حاکمیت در ابتدا، نفس اعتراض را به رسمیت شناخت، اما در ادامه به‌جای آنکه باب گفتگو و مفاهمه را باز کند، بازهم راه تخطئه و سرکوب را دنبال کرد و فضا از گذشته امنیتی‌تر شد.
مداخلات امنیتی در همه امور، به‌‌‌‌‌‌خصوص از سوی نهاد اطلاعاتی موازی که خارج از دولت شکل‌گرفته، روزبه‌روز افزایش‌یافته است. این نهاد که رسمیت لازم را ندارد، غیر پاسخگوست و عملاً با استفاده از انتساب به رهبری، نهاد امنیتی و قانونی کشور را نیز به چالش کشیده و به‌تدریج به محاق می‌برد. نمونه آن پرونده فعالان محیط زیستی است که نهاد امنیتی قانونی کشور رسماً و بر اساس صلاحیت قانونی خود اتهام جاسوسی آن‌ها را انکار می‌کند، ولی آن‌ها این اتهام را همچنان وارد می‌دانند و حتی تشدید کرده‌اند.
بیچاره متهمان پرونده که هزینه چالش‌های نهادهای امنیتی کشور با یکدیگر را باتحمل اتهام فساد فی‌الارض، که بالاترین اتهام است، می‌پردازند.
وقتی نهادهای امنیتی که باید سرویس‌دهنده به نهادهای سیاسی باشند بر آن‌ها حاکم می‌شوند و نبض امور را در دست می‌گیرند، خواسته یا ناخواسته فضا به سمت رادیکالیسم پیش می‌رود. رادیکال شدن فضای سیاسی جامعه، کار نهادهای امنیتی را ساده، پردامنه و پررونق می‌کند. به همین دلیل آن‌ها از آن استقبال می‌کنند. این دور باطل تمام ظرفیت‌های جامعه را درگیر خودکرده و می‌سوزاند.
احضار غیرقانونی و ارعاب جوانان احزاب، پرونده‌سازی و صدور احکام زندان برای فعالان سیاسی و تداوم حصر رهبران سیاسی و نیز ممانعت از به‌کارگیری نیروهای توانمند در اداره امور کشور، حاصل این فرآیند است.
ما به‌عنوان یک حزب سیاسی خواهان پایان یافتن این دور باطل هستیم. حاصل این دور باطل القای اصلاح‌ناپذیر بودن نظام است. در چنین شرایطی انگشت اتهام در همان ابتدا به‌سوی کسانی گرفته می‌شود که نظام را اصلاح‌ناپذیر و چاره کار را براندازی می‌دانند. اما خوب که بررسی شود با این حقیقت روبه‌رو می‌شویم که مجموعه‌ای در درون نظام عامدانه می‌خواهند ثابت و القاء کنند که نظام، اصلاح‌پذیر نیست تا مخالفان به این نتیجه برسند که چاره‌ای جز معارضه با اصل نظام نیست و درنتیجه به دام رادیکالیسم بیافتند و درنهایت، به سوژه دستگاه‌های امنیتی بدل شوند.
حزب اتحاد ملت به‌قصد تنعم پایه‌گذاری نشده است. هدف این حزب خیررسانی به کشور و ملت است و برای این هدف آماده پرداخت هزینه و تحمل محنت.
اصلاحات زنده است، تا ملت خداجو، اصلاح‌گرا و صلح‌طلب ایران زنده است. ما از اینکه همواره خود را عاملان و حاملان این آرمان‌ها و روش‌های برخاسته از آن به‌عنوان فرزندان خادم ملت ایران می‌دانیم، بر خود می‌بالیم. ما اتحاد و انسجام و همگرایی ملی را مهم‌ترین اولویت کنش‌های سیاسی خود می‌دانیم.
