ترامپ‌شناسی! / احمد زیدآبادی
هیچ چیز در این دنیا به اندازۀ استدلال برای اثبات امور بدیهی طاقت فرسا نیست! سال‌هاست بر این نکته تأکید دارم که دیگران را چه دوست و چه دشمن، باید «شناخت».
بدیهی‌تر از این هم، حرفی در جهان یافت می شود؟ خدا می داند که بر سر تأکید بر روی همین موضوع بدیهی در مورد اسرائیل، چه عذاب‌ها کشیده‌ام!
امروز هم می‌گویم که ترامپ را باید شناخت. این شناخت از طریق داده‌های ناشی از نزاع‌های رسانه‌ای و رقابت‌های سیاسی بین حزبی در داخل آمریکا حاصل نمی‌شود. برای شناخت دقیق هر پدیده ای باید از این نزاع‌ها و رقابت‌ها ارتفاع گرفت؛ اما در شرایط کشور ما مگر می‌شود؟
تصویری که از ترامپ در بین بیشتر کنشگران سیاسی ایران رایج است؛ گاه به حدی کاریکاتوری است که اگر واقعیت داشت، تاکنون از ایالات متحدۀ آمریکا با رهبری چون او، نباید اثر و آثاری باقی می ماند!
تازه آنها که می‌خواهند قدری از این فضا فاصله بگیرند؛ او را «تاجر» می‌نامند. مگر اصولاً رهبری یک کشور در عرصۀ بین‌المللی چیزی جز تجارت است؟ مگر دیگر رهبران جهان تاجر نیستند؟ مگر سیاست بین‌الملل جز بده - بستان دائمی است؟ در واقع در این دنیا همۀ رؤسای کشورها تاجراند. شاید فرق ترامپ با دیگران این باشد که تجارت خود را پشت پردۀ الفاظ گمراه‌کننده پنهان نمی‌کند و صریح و بی‌ملاحظه کار خود را پیش می‌برد.
جمهوری اسلامی چه بخواهد با ترامپ بسازد و چه بخواهد با او از در ستیز در آید؛ نیاز به ترامپ شناسی دارد. ترامپ شناسی اما با محدود کردن دایرۀ اظهار نظرها به فحاشی روزافزون علیه او بویژه در عرصۀ تحلیل، به دست نمی‌آید. از این رو، به نظر من این هم نکتۀ بدیهی دیگری است که با شناخت نادرست و یا ناقص از دوست یا دشمن، هرگز توفیقی قرین نمی‌شود.
