كدام بركت؛ سفر فوتبالی یا سفر زیارتی؟! / عیسی سحرخیز
دیشب، پس از خطبه های نماز عید فطر آقای خامنه ای، وقتی كه از راه دور، شور و شوق فراوان هواداران تیم ملی ایران در استادیوم شهر سن پترزبورگ و آثار مثبت آن بر روحیه شاگردان سختكوش و با غیرت كی روش را دیدم و آن پیروزی شگفت انگیز را، پی به «بركت» های سفرهای خارجی ایرانیان بردم- آن هم از جیب خود مردم، و با دلارهایی كه قیمت شان به صورت سرسام آوری بالا می رود.
هم زمان یاد سخنان چند ساعت قبل رهبر جمهوری اسلامی افتادم كه توصیه كرده بود: «کسانی که عادت کرده‌اند به سفرهای خارجی بروند، این سفرها را ترک کنند البته غیر از سفرهای زیارتی و حج و عتبات که مورد نظر نیست و این قدر خرج و هزینه هم ندارد و برکاتی هم دارد اما سفرهای تفریحی زائد را کنار بگذارند.»
لابد این پرسش برای دیگر اقشار مردم هم پیش می آید كه «بركت» در چنین سفرها یا دیدار هر از چندگاه بستگان در خارج( البته من كه به دلیل ممنوع الخروجی از بركات زیادی محرومم از جمله دیدار پسر و عروس) تبلور پیدا می كند، یا سفرهای خارجی مقام های حكومتی با پول بیت المال و ارزهای بادآورده؟
مثال فراوان است از سفرهای خارجی قالیباف شهردار پیشین و مسئولان شهرداری تهران و صرف پول بیت المال برای هرچه بأشكوه تر مراسم عزاداری در عراق بگیر تا سفرهای مختلف احمدی نژاد به أقصی نقاط جهان و پرداخت های كلان به روسای جمهور و دیگر مقام های كشورهای گوناگون ؛ یا حتی ادعاهای مطرح شده در مورد سفر سردار قاسم سلیمانی و پرداخت های كلان مساله ساز به سران كشورهای آفریقایی؛ یا...
حتی اگر سفر زیارتی و حج و عتبات مردم عادی را به كشورهای عرب همسایه را در نظر بگیریم، با پول حاصل از عرق جبین خود كه هر بار در عراق و سوریه و عربستان هزینه می شود، باز نكته مهم این است كه از «بركت» سرمایه ها یا انداخته های آنان شركت های خارجی بهره می برند، یا تولیدكنندگان، صادركنندگان و كارگران ایرانی، در سال حمایت از تولید داخلی؟!
پرسش این است: كدام بركت؟، كدام سفر؟
