ترکیب تیم اقتصادی دولت دوازدهم چه پیام‌هایی دارد؟
نیما نامداری، تحلیلگر اقتصادی در نشریه «تجارت فردا» در این باره به چهار نکته اشاره می‌کند:
۱. به نظر می‌رسد حسن روحانی دغدغه این را دارد که در دور دوم ریاست‌جمهوری‌اش، کارهایی انجام دهد که منجر به ماندن نام نیک از وی شود. احتمالاً انجام این کارها با تحلیل وی منوط به انتخاب افراد عملگرایی شده است که بتوانند خروجی سریع داشته باشند. این اتفاق عجیبی نیست. تقریباً همه روسای جمهور پیشین هم در دور دوم ریاست جمهوری خود همین دغدغه را داشتند.
۲. عموماً روسای جمهور در دور دوم ریاست جمهوری خود، اندکی هم این دغدغه را دارند که وقت کم است و آن پرونده‌هایی را که گشوده‌اند باید سریعتر ببندند. به نظر می‌آید رو آوردن آقای روحانی به عملگرایی و انتخاب مدیرانی که بیشتر اجرایی و نتیجه‌گرا هستند، بخشی هم تابع این احساس کمبود زمان است. به هر حال اگر ریاست‌جمهوری روحانی را هشت سال تلقی کنیم، وی نیمی از آن را گذرانده و در نیمه دوم دیگر نیاز است که خروجی‌های ملموس ایجاد کند. به نظر می‌آید این محدودیت زمانی، خودش استرس و فشاری ایجاد خواهد کرد که آن هم به نفع عملگرایی و کوتاه‌مدت‌گرایی است.
۳. موضوع سوم این است که به هر حال حسن روحانی و تیم سیاسی حامی وی، به آینده سیاسی مجموعه خود هم توجه دارند و انتخابات ریاست جمهوری بعدی برای آنها اهمیت دارد. به نظر می‌آید روحانی علاقه‌مند است بتواند از طریق تیمی که دارد، دستاوردهایی را ایجاد کند که آن دستاوردها به کسی که در دوره بعدی انتخابات کاندیدای مورد نظر این تیم است ابزار بازی بدهد. این را باز هم همه روسای جمهوری گذشته کمابیش انجام داده‌اند.
۴. دور اول ریاست‌جمهوری حسن روحانی عموما به بحث برجام گذشت. به نظر می‌آید که خیلی‌ها در انتخابات و بعد از آن معتقد بودند مگر نتایج این برجام چه بود؟ باید توجه کرد برجام بیش از اینکه نتایج اثباتی داشته باشد، نتایج پیشگیرانه داشته و مانع بدتر شدن شرایط یا وقوع اتفاقات خیلی بدتر شده و همین دستاورد، به قدر کافی مهم و ارزشمند است. اما ظاهرا حسن روحانی فراتر از این انتظار دارد. به‌خصوص اینکه وی در انتخابات ریاست جمهوری نتوانست از سقف ۶۰ درصد آرای ماخوذه عبور کند و رقیب وی نزدیک به ۴۰ درصد آرا را کسب کرد. به نظر می‌رسد این موضوع برای وی نگران‌کننده است و احتمالا در بخشی از جریان حامی حسن روحانی و در تیم پیرامونی وی این دغدغه وجود دارد که باید به هر حال سریعتر مزه برجام را در کام مردم شیرین کرد و این آنها را به ورطه عملگرایی و کوتاه‌مدت‌نگری سوق داده است.
