هرمنوتیک دیدار رئیسی و تتلو / سعید رضوی فقیه
«سعید رضوی فقیه» جامعه شناس در یادداشتی در صفحه‌ی شخصی خود با عنوان «هرمنوتیک دیدار رئیسی و تتلو» نوشت:
طی روزهای گذشته و پس از دیدار انتخاباتی سید ابراهیم رئیسی نامزد انتخابات ریاست جمهوری با امیر تتلو خواننده زیرزمینی رپ اظهار نظرهای متعددی، عمدتا از سوی مخالفان آقای رئیسی، در فضای مجازی منتشر شد که تقریبا همگی از یک زاویه دید و بر اساس تحقیر و تخطئه آقای تتلو به واقعه نگریسته بودند و این اقدام آقای رئیسی را به گونه آخرین تشبثات یک نامزد در آستانه شکست لحاظ کرده و مورد تمسخر و حتی ترحم قرار دادند. اما برای تحلیل ژرف کاوانه و تفهم انگیزه‌های این دیدار در هر دو سویه آن یعنی سیاستمدار و هنرمند؛ می‌توان از زاویه‌ای دیگر نیز به این رویداد نگریست و تصویری دیگرگونه از آنچه در این روزها دیده شد عرضه کرد. درست همانند آن تصویر مشهور روانشناسان که از یک زاویه دید مرغابی دیده می‌شود و از زاویه‌ای دیگر خرگوش.
برغم آنچه گفته شده آن که مغبون این دیدار – ظاهرا غیر منتظره و واقعا منتظره – بوده حجت الاسلام رئیسی نیست بلکه امیر حسین تتلوست. رئیسی پس از کش و قوس‌های مناظرات و تبلیغات انتخاباتی دیگر چیزی برای از دست دادن نداشت اما تتلو شاید دیگر آینده هنری خود را با این دیدار پر ریسک، آن هم ریسک بالا و غیر منطقی، از دست داده باشد.
گیریم که تتلو یک خواننده با ظاهر و رفتار غیر متعارف است. قبول. اما اولا از این دست خواننده‌ها و هنرمندان و حتی ورزشکاران در دنیا کم نبوده و نیستند. مدونا و مارادونا و همین آقای عباس جدیدی خودمان نمونه‌های کمابیش برجسته‌ای هستند. سالوادور دالی هم چه در خلق آثار هنری و چه در ظاهر و رفتارش متفاوت بود. پس از این جهت خرده‌ای بر تتلو نمی‌توان گرفت. ثانیا تتلو طرفداران خاص خود را دارد و این انکار نشدنیست. همینکه او چشم آقای رئیسی و مشاورانش را در این ازدحام و پر مشغلگی ایام انتخابات گرفته حکایت از این دارد که هنر تتلو خواستاران خاص خود را دارد. گیریم سطح ذائقه و سلیقه و ذوق زیباشناختی خواستاران متفاوت باشد اما به هر حال هر قشری معیارهای زیباشناختی خود را دارد. اگر آقایان رئیسی و علم الهدی از کنسرت همایون شجریان یا ترانه‌های آندریا بوچللی و فرانسواز هاردی بدشان می‌آید اما بر عکس رپ‌های تتلو را می پسندند دقیقا به تفاوت‌های ذوق زیباشناختی افراد و اقشار بر می‌گردد.
امیر حسین مقصودلو یا همان تتلو با همه‌ی اشکالاتش و منجمله شتابزدگی ساده دلانه‌ی سیاسی‌اش یک هنرمند متفاوت است که می‌خواهد دیده شود و شاید از همین رو می‌کوشد بسیار متفاوت جلوه کند. بنابرین مخاطب سخن من آقای رئیسی نیست بلکه دیدار کننده یا بهتر بگویم دیدار شونده اوست. تتلوی عزیز! تو یک هنرمندی و توانمندی‌های بسیار داری که می‌تواند آینده بهتری برایت بسازد. آیا واقعا کار تو به جایی رسیده که برای دیده شدن با یک نامزد در آستانه‌ی شکست سخت دیدار کنی؟ آن هم آقای سید ابراهیم رئیس السادات با آن پیشینه!
امیر حسین عزیز! اگر می خواهی با یک سیاستمدار دیدار کنی بگو تا چند سیاستمدار سطح بالا برایت بفرستیم. مرادم شخصی مثل حجت الاسلام محمدعلی آه. نیست که او هم شوق وافر و موکد به متفاوت بودن و دیده شدن دارد و هر لحظه به رنگ و آبی در می‌آید. بلکه خود علامه حاج سید… آقا را برایت می‌فرستیم. یا همین آقای دکتر صالحی امیری وزیر محترم ارشاد را که در فر و فرهنگ و هنرنمایی دست کمی از جناب شانتبری ندارد که چشم بسته آواز می‌خواند و تحریر می‌کند و چهچه می‌زند تا ثابت کند که از حفظ می‌خواند نه از روی متن. پس چرا امیر عزیز با شتابزدگی و ناشیگری کاریر هنری خود را به دم در حال کنده شدن یک نامزد و یک جریان شکست خورده و در حال زوال گره زدی؟
تتلوی عزیز! تو مثل جدیدی نیستی که برای منافع اقتصادی سابقه پهلوانی‌اش را چوب حراج زد. مثل سالار ع. هم نیستی که بین دوم خرداد و نهم دی سرگردان است. تو تتلویی. رپری که یک جناح پرقدرت با ثروت بی حد و قدرت بی حصر و متکی به حمایت بی قید و شرط شورای ن. و سازمان صدا و س. و دیگر نهادها؛ باز هم به تو متوسل می‌شود تا از غرق شدن در دریای مواج و متلاطم آرای مردم نجات یابد. آری تو تتلویی. قدر خود را بیشتر بدان و من بعد در انتخاب افرادی که می‌خواهند با تو دیدار کنند کمی بیشتر دقت کن. شاید آنها آینده‌ای که نگران از دست دادنش باشند ندارند؛ اما امیر حسین جان تو که داری!
بعد التحریر: امیدوارم هیچکس این شوخی را به دل نگیرد. بویژه آقای رئیسی.
