دولت مستقر از امروز آغاز کند

شهروند: آقای روحانی رأی آوردند، ولی انجام تغییرات و اقدامات لازم برای تحقق وعده‌هایشان را نمی‌توانند موکول به مردادماه و پس از ادای سوگند ریاست‌جمهوری کنند؛ چون وی رئیس‌جمهوری مستقر است و با کسی که تازه رئیس‌جمهوری می‌شود، فرق دارد. در واقع وی چند ماه و بلکه یک‌ سال جلوتر از یک رئیس‌جمهوری جدید است. بنابراین انتظار می‌رود که آقای رئیس‌جمهوری از همین امروز اقدامات جدیدی را آغاز کنند؛ اقداماتی که متکی به حمایت جدی‌تری از جانب مردم است و این حمایت در انتخابات به خوبی بازتاب یافت. بسیاری از این اقدامات لزوما فقط معطوف به تأمین مطالبات اقشار و مردم رأی‌دهنده به آقای روحانی نیست؛ زیرا بسیاری از مطالبات اصلی میان مردم ما مشترک است، آنچه که در درجه اول موجب رأی‌دادن به یک نامزد شد، تفاوت مطالبات نیست؛ چراکه مهمترین مطالبات و خواست‌های مردم شامل ایجاد اشتغال، رشد تولید و رفع فقر و فساد و ناکارآمدی است و همه نامزدها نسبت به آنها مدعی بودند و خود را قادر به انجام این خواست‌های منطقی مردم معرفی می‌کردند. بنابراین به دلیل تفاوت در مطالبات نبود که آقای روحانی را به آقای رئیسی ترجیح دادند، بلکه به علت اعتماد و اعتقاد به نگرشی بود که آقای روحانی برای حل این مشکلات و تأمین این مطالبات بیان می‌کرد.

به جز خواست‌های اقتصادی مردم که مهم و ضروری است، برخی از زمینه‌های سیاسی نیز هست که باید فراهم شود. نخستین و مهمترین زمینه سیاسی کوشش برای رسیدن به حدی از تفاهم ملی است. شکاف سیاسی در داخل کشور پیش از انتخابات هم بود و در جریان انتخابات نیز تشدید شد. متاسفانه نامزد و جناحی که در انتخابات پیروز نشده است، واکنش مناسبی در برابر نتیجه انتخابات از خود بروز نداد، ویدیویی که از آنان پخش شد چیزی جز عصبانیت در آن نبود. با وجود مراجع قانونی و سیاسی بالاتر و امکان ارجاع مسأله به آنان، چنین برخوردی جز تشدید شکاف ثمر دیگری دارد. شاید برخی از نیروهای تندرو گمان کنند که تشدید شکاف به نفع آنان است؛ زیرا دولت را از انجام وظایف خود ناتوان و غافل می‌کند. ولی آنان فراموش می‌کنند که ما همه در یک کشتی نشسته‌ایم، سوراخ‌کردن آن موجب غرق‌شدن همه می‌شود و انتخابات اخیر نیز نشان داد که راهبرد تخریب علیه دیگران نتیجه‌ای ندارد.

بنابراین نخستین گام پیشنهادی به آقای روحانی این است که برنامه‌ای را برای ترمیم شکاف‌های داخلی ارایه دهند. شکاف‌هایی که با وجود آن، امکان اجرایی‌شدن هیچ سیاستی فراهم نیست. شکاف‌هایی تاریخی که باید کم و حدی از تفاهم و همدلی جایگزین آن شود. خوشبختانه ماه رمضان پیش روی ماست و برحسب سنت نیکوی گذشته، آقای روحانی بیشتر شب‌های این ماه را با اقشار و گروه‌های گوناگون افطار می‌کردند و این مراسم به نزدیکی بیشتر همه آنان به یکدیگر کمک می‌کرد و زمینه‌های مناسب را برای ترمیم شکاف‌ها و نیز شناخت یکدیگر فراهم می‌کرد.

گام دومی که به نظر می‌رسد بسیار اهمیت دارد، انجام تغییرات مناسب در نظام اداری و تغییر مدیریت نیروهایی است که تعلق خاطری به برنامه‌ها و اهداف و مطالبات مردم ندارند. با این نظام اداری و ناکارآمدی برخی از مدیران، بار تأمین مطالبات مردم به سر منزل مقصود نمی‌رسد. آوردن نیروهای جوان و خلاق و کسانی که دلسوز اجرای برنامه‌های دولت باشند از اولویت‌های کاری است. این کار در سطح استان‌ها و شهرستان‌ها که مسئولان ارتباط نزدیک‌تری با جامعه دارند، از اولویت بیشتری برخوردار است. بسیاری از حامیان آقای روحانی در شهرستان و محل زندگی خود با مدیران دولتی احساس بیگانگی می‌کنند و این به نفع دولت نیست. البته ممکن است انجام این کار در سطح وزرا را به پس از تنفیذ حکم و درخواست رأی اعتماد از مجلس موکول کرد، ولی به نظر می‌رسد که این کار نیز ضرورتی ندارد. اگر وزرایی باید عوض شوند که قطعا باید چنین شود، بهتر است از اکنون وزیر مورد نظر بعدی به‌عنوان سرپرست تعیین شود و کار خود را آغاز کند. اتفاقا در این مدت نیز مجلس با عملکرد او آشنایی بیشتری پیدا خواهد کرد.

گام سوم که در سطح ارتباطی است، ایجاد تغییرات در نظام ارتباطی دولت با رسانه‌ها و مردم است. در چهار ‌سال اول چنین بخشی در دولت یا نبود یا به کلی منفعل و ناکارآمد بود. دولت باید با مردم و اقشار اجتماعی و رسانه‌ها ارتباط نزدیک و روزانه داشته باشد. دنیای امروز دنیای ارتباطات و روابط عمومی است. بدون اطلاع و خبرگیری از جامعه و بدون ارایه واکنش‌های خبری و رسانه‌ای، ارتباط دولت و مردم دچار اختلال خواهد شد و درک نادرستی از یکدیگر پیدا خواهند کرد. اگر دولت این بخش خود را اصلاح نکند، در ادامه کارش و در ارتباط با جامعه دچار نقص جدی خواهد شد.