خطر «پاپولیسم وقیح اقتصادی» را جدی بگیریم
حمیدرضا جلائی‌پور
(قالیباف همان «احمدی نژاد گریم کرده» و رئیسی همان «احمدی نژاد معمم» است)
همان نیروی بنیادگرایان مذهبی و اصول گرایان اقتدارگرا که در سال ۱۳۸۴ و ۱۳۸۸ از شعارهای مردم انگیزانه و «ایران بر باد ده» احمدی نژاد دفاع کردند الان دارند از شعارهای «پاپولیستی وقیح اقتصادی » احمدی نژاد گریم کرده ( قالیباف) و احمدی نژاد معمم ( رئیسی) دفاع می کنند.
دوستان دیدیم وقتی احمدی نژاد شعارهای دهان پرکن می داد برایش کف می زنند تا او بتواند رای مردم را بگیرد و توی دهان اصلاح طلبان، اعتدال گرایان و تحول طلبان بزند. دیدیم او فقط وعده های بزرگ می داد بدون اینکه بگوید با چه منابعی و به چه طریقی می تواند این شعارها را انجام دهد؟ او نمی آمد بگوید چرا مقامات قبلی در همین کشور وعده های شیرینی که او می دهد، نتوانستند اجرا کنند؟ فقط شعار تحریک آمیز می داد و پاسخگو نبود؟ می گفت پول مردم را می آورم سر سفره مردم. ولی توضیح نمی داد چرا این پول سر از سفره بابک زنجانی ها در آورد.
در ۱۳۹۶ درست همان نیروی بنیادگرایان مذهبی و اصول گرایان اقتدارگر برای جذب آرای مردم موقتا ذکر مصیبت برای فرهنگ و دین مردم را کنار گذاشته و از شعارهای پاپولیستی احمدی نژاد گریم کرده ( قالیباف) و احمدی نژاد معمم (رئیسی) دفاع می کنند. شما ببینید چگونه غیر واقعی شعار می دهند:
۱) وعده‌ی ۲.۵ برابر کردن درآمد کشور در ۴ سال توسط قالیباف
۲) وعده‌ی ایجاد ۵ میلیون شغل در ۴ سال توسط قالیباف و ۶ میلیون شغل توسط رئیسی
۳) وعده‌ی پرداخت ماهی ۲۵۰ هزار تومان به جویندگان کار توسط قالیباف
۴) وعده‌ی اصلاح نظام مالیاتی و بانکی به نفع ۹۶ درصد مردم توسط قالیباف
۵) وعده‌ی پرداخت مادرانه به زنان سرپرست خانوار توسط قالیباف
۶) وعده های خالی بندانه دیگر.
جالب است. درست مثل احمدی نژاد که نمی گفت چگونه می خواهم مدیریت جهانی کنم و یا توی دهان آمریکا بزنم قالیباف و رئیسی هم نمی آیند بگویند چگونه می خواهند دارایی کشور را دو ونیم برابر کنند و یا چگونه می خواهند منابع پرداخت یارانه ها را تامین کنند! آنها به شعور مردم توهین می کنند و نمی آیند بگویند کدام اقتصاددانی از «برنامه های وقیح اقتصادی» آنها دفاع می کند. چون هیچ اقتصاد دان حرفه ای و با شرفی از دو و نیم برابر شدن دارایی کشور در یک زمان کوتاه دفاع نمی کند. چون لازمه این افزایش به رشد اقتصادی بالای بیست و پنج در صد نیاز دارد!! و در سه دهه گذشته هیچ کشور اخیرا توسعه یافته ای ( مثل چین، برزیل و هند) رشد مستمر بیش از سیزده در صد نداشته اند.
آنان سراسیمه شده اند و درست مثل ترامپ به هر شعار غیر واقعی اقتصادی برای جذب مردم متوسل شده اند و می خواهند « دوپینگ کرده» به پیش بروند.
دوستان عزیز چرا این شعارهای وقیح اقتصادی و پاپولیستی غیر عملی برای کشور ما خطرناک است؟ من به سه دلیل اشاره می کنم. اول اینکه به تصویر افراد حامیان ستاد رئیسی و قالیباف نگاه کنید اینها همان نیروهای ارزشی دوره احمدی نژاد بودند. ولی این بار روبازی نمی کنند و این نیروهای ارزشی و چکشی در این انتخابات رفتند پشت شعارهای اقتصادی مخفی شده اند. دوم اینکه بخاطر ادامه کارشکنی همین تندروها ( آنهم از موضع دولت پنهان و علیه فرایند توسعه کشور) ما اقلا با ده میلیون فقیر و کثیری جمعیت ناکام در شهرها روبرو هستیم. جمعیتی که در افق زندگی خود چشم انداز مثبتی نمی ببینند. لذا برای بخشی از این جمعیت ناکام شعارهای به ظاهر اقتصادی مثل یارانه دویست و پنجاه هزار تومان می تواند وسوسه انگیز باشد. سوم اینکه این شعارهای پاپولیستی می تواند خط مشی های قابل اجرا و توسعه گرای دولت روحانی را ( که در چهار سال گذشته کشور ما را از بحران دور کرد) با مشکل روبرو کند.
دوستان من با اینکه بر اساس مقایسه این انتخابات با انتخابات گذشته پیروزی روحانی را برای اصلاح جویان و اعتدال گرایان همچون پیروزی خاتمی در سال ۱۳۸۰ متصور می بینم. ولی دوستان ما نباید از خطر پیامد «پاپولیسم وقیح اقتصادی» در نقاط کور جمعیتی غافل باشیم. نقشه تندروها انجام انتخاباتی با نتایجی همچون ۱۳۸۴ (که احمدی نژاد بر مقدرات کشور حاکم شد) است. پیروزی رئیسی یا قالیباف برای کند شدن مسیر توسعه کشور تفاوتی با احمدی نژاد ندارد. چون هر دو خواست «یک بلوک قدرت» بود و هست.
از این رو اقشار دلسوز طبقه متوسط ایران هم خودشان باید به روحانی رای دهند و هم مثل انتخابات ۱۳۷۶، ۱۳۸۰، ۱۳۸۸ و ۱۳۹۲ بتوانند اطرافیان و آشنایان خود را به نفع روحانی به سر صندوق های رای بیاورند. دوستان غفلت نکنیم آینده و ایران را ما می توانیم با اقدام جمعی خود بسازیم. ما دوباره می توانیم هوشیاری جامعه مدنی ایران را به جهانیان نشان دهیم.
