جریان‌شناسی سیاسی در انتخابات ریاست‌جمهوری
علیرضا علوی‌تبار
در عرصه سیاسی ایران امروز چهار جریان فعال‌اند: راست رادیكال، راست محافظه‌كار، راست‌مدرن و چپ مدرن. رقابت اصلی انتخابات میان سه جریان است. یك جریان، راست رادیكال است كه آقای رییسی طیف اصولگرا و آقای قالیباف طیف عمل‌گرای آن را نمایندگی می‌كنند. جریان دوم، راست محافظه‌كار است كه آقای میرسلیم آن را نمایندگی می‌كند.
جریان سوم اعتدال‌گرایانند كه در شرایط فعلی از همراهی و حمایت اصلاح‌طلبان نیز برخوردارند [راست‌مدرن و چپ مدرن]؛ آقایان روحانی و جهانگیری. البته آقای روحانی علاوه بر جریان راست مدرن، بخش عملگراز راست محافظه‌كار را نیز نمایندگی می‌كنند.
جریان راست رادیكال نمایندگانش مشوق حضور بیشتر نیروهای نظامی و شبه‌نظامی در اداره امور هستند. در سیاست خارجی به سوی افزایش تنش با قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی حركت می‌كنند، سعی در همراهی و همسویی با نهادهای غیرانتخابی خواهند داشت، فضای فرهنگی را كنترل شده و تحت نظارت می‌خواهند و كم و بیش خط مشی‌های خیریه‌ای و عامه‌پسند را در كشور به اجرا درمی‌آورند. آنها اگرچه از حمایت رسانه‌ای خوبی برخوردار خواهند بود اما با نهادهای مدنی و احزاب برخوردی محدودكننده خواهند داشت.
جریان اعتدالی سیاست‌های فعلی را البته موثرتر ادامه خواهد داد. به گمانم مدیریت خود را تقویت خواهد كرد و تا حدودی اولویت رشد و رونق بیشتر را جایگزین كنترل تورم فعلی خواهد كرد. خروج كشور از حالت بحرانی و عادی شدن بیشتر جریان امور می‌تواند به تقویت فعالیت‌های حزبی و فرهنگی در كشور منجر شود.
دلایلی كه باعث شد مردم در سال ٩٢ به آقای روحانی رای دهند، هنوز به قوت خود باقی است. اگر برخورد مردم با انتخابات حسابگرانه و بر مبنای مقایسه گزینه‌های مختلف و به ویژه پایداری و تثبیت وضعیت كشور باشد، شانس آقای روحانی برای پیروزی از همه بیشتر است. اما با وضعیت قطبی‌شده‌ای كه احیانا پیش خواهد آمد، دستیابی به پیروزی انتخاباتی چندان هم ساده نخواهد بود.
