بحران بزرگ صدا و سیما
اعتماد / عبدالله ناصری مدیرعامل اسبق ایرنا
وزیر کشور در اجلاس نماز گفته است صدا و سیما اثرگذاری خود را از دست داده است. بیان این جمله از زبان عبدالرضا رحمانی فضلی شاید تازگی داشته باشد اما حقیقت است که این موضوع مختص امروز و دیروز نیست. به بیان دیگر سال‌هاست که صدا و سیما اثرگذاری خود به ویژه در حوزه خبری و سیاسی را از دست داده است و جز در حوزه سرگرمی و برخی برنامه‌های علمی در شبکه چهارم سیما عملا هیچ تاثیرگذاری در جامعه ندارد. این مساله سال‌هاست که عیان شده است و بسیاری از فعالین حوزه سیاسی و البته حوزه ارتباطات بارها به این مساله اشاره کرده‌اند اما وقتی وزیر کشور حسن روحانی چنین حرفی را اینگونه عیان بیان می‌کند نشان از حکایت دیگری دارد. عبدالرضا رحمانی‌فضلی قریب به ١٠ سال در رده‌های بالای صدا و سیما مدیریت داشته و تجربه بسیار بالایی به ویژه در حوزه سیاسی و خبری این سازمان داشته است. وقتی او با چنین تجربه و گرایش اصولگرایی بر این واقعیت تاکید می‌کند به این معناست که اکنون حتی افراد نزدیک به این سازمان و اصولگرایان هم به این واقعیت رسیده‌اند. اما در چرایی این عدم تاثیرگذاری فقط کافی است که به عملکرد صدا و سیما در دهه گذشته نگاهی بیندازیم تا متوجه شویم چرا یک سازمان عریض و طویل و با بودجه کلان و نیروهای چند ده هزارنفری نمی‌تواند تاثیرگذار باشد.
واقعیت این است که صدا و سیما سال‌هاست که از قامت یک رسانه ملی خارج شده و خود را تبدیل به رسانه یک حزب و جریان خاص سیاسی کرده است که اتفاقا برای جامعه پرهزینه هم بوده است. از سوی دیگر رشد شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی سبب شده تا مردم بیش از گذشته تمام واقعیت‌ها را ببینند و صدا و سیما دیگر نمی‌تواند با همان رویکرد یکجانبه خود پیش برود و انتظار هم داشته باشد تا همه واقعیت‌ها را نگوید و همچنان در جامعه اعتبار و تاثیرگذاری هم داشته باشد. اکنون با رشد شبکه‌های اجتماعی، بحران تاثیرگذاری برای صدا و سیما وارد مرحله جدیدی شده است. اینکه تصور کنیم این بحران با تغییر در مدیریت این سازمان قابل حل شدن است هم بسیار ساده‌انگارانه است.
ما در این سه سال گذشته شاهد تغییر سه رییس در این سازمان بود‌ه‌ایم اما عملا هیچ تغییری در رویه صدا و سیما رخ ند‌اد و در، بر همان پاشنه قد‌یم چرخید و بحران اعتبار و تاثیرگذاری هم روز به روز بیشتر شد. به بیان دیگر این سازمان تنها با تغییر ساختاری در سیاستگذاری‌هایش می‌تواند به جنگ این بحران برود و با در پیش گرفتن یک رویه فراجناحی به معنی واقعی کلمه می‌تواند اعتبار از دست رفته را د‌ست‌کم در حوزه سیاسی و خبری به دست آورد. اگر قرار بر این باشد که صدا و سیما با همین رویه پیش برود بی‌شک از این بحران سر سلامت بیرون نخواهد برد و دیگر کوچک‌ترین نقشی در اثرگذاری افکار عمومی نخواهد د‌اشت.
