احمدی آشتیانی؛ گزینه‌ای محتاط برای آموزش و پرورش
شهروند| تکلیف این‌بار هم در چند ساعت مشخص شد؛ تکلیف وزارت آموزش و پرورش که وزیرش، «علی‌اصغر فانی» بالاخره بعد از مدت‌ها تنش و رفت‌و‌آمد به مجلس، هفته گذشته صندلی‌اش را رها کرد و رفت و حالا گزینه جدید «حسن روحانی»، رئیس‌جمهوری «ترمیم‌گر» کابینه یازدهم برای عریض و طویل‌ترین وزارتخانه ایران مشخص شده است: «فخرالدین احمدی دانش آشتیانی»؛ گزینه‌ای که هرچند تا قبل از او، نام «محمدعلی نجفی»، وزیر پیشین آموزش و پرورش که از قضا محبوب معلم‌های ایرانی است، جدی‌تر از او بود، اما این‌بار هم انگار «صلاح» یا «سرنوشت» این بود که باز هم نجفی به ساختمان خیابان قرنی برنگردد و درحالی‌که تا صبح دیروز قرار بود او به مجلس معرفی شود، جایش را دانش آشتیانی بگیرد.
حالا این «فخرالدین احمدی دانش آشتیانی» است که در صورت گرفتن رأی اعتماد از مجلس، سکان آموزش و پرورش ایران را که این روزها پریشان است، برای چندماه باقیمانده دولت یازدهم به دست می‌گیرد؛ کسی که در سال ۹۳ هم و بعد از استیضاح فرجی دانا و رأی اعتماد نگرفتن نیلی احمدآبادی برای وزارت علوم به مجلس معرفی شد و البته رأی اعتماد نگرفت. آشتیانی متولد ۱۳۳۴ در آشتیان است و در سال ۱۳۵۲ در مدرسه علوی در رشته ریاضی دیپلم گرفت. او در سال ۱۳۵۸ در رشته مهندسی راه و ساختمان از دانشگاه صنعتی امیرکبیر فارغ‌التحصیل شد و مدرک کارشناسی ارشد خود را در همان دانشگاه در رشته سازه گرفت. دانش آشتیانی دکترای خود را از دانشگاه امپریال کالج انگلستان در رشته مهندسی زلزله در سال ۱۳۷۵ گرفته است و اینها بعضی از سوابق کاری اوست: «مدیرکل طرح‌های عمرانی وزارت فرهنگ و آموزش عالی از سال ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۸، معاون امور جنگ وزارت فرهنگ و آموزش عالی از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۶۸، همکاری با قرارگاه خاتم‌الانبیا در امور مهندسی رزمی جنگ، مسئول ستاد پشتیبانی جنگ دانشگاه‌ها از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۶۸ و ... .»
دانش آشتیانی از ۲۶ آبان ۱۳۹۴ تا به حال هم عضو شورای سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی کشور است؛ سمتی که موافقان او را بیشتر از همیشه راضی می‌کند که او می‌تواند گزینه آموزش و پرورشی و خوبی برای این وزارتخانه باشد و مخالفانش را نه‌چندان قانع. حالا این اوست که درحال نوشتن برنامه‌اش برای روز جلسه رأی اعتماد مجلس است و قطعا به مواردی که در سه‌سال گذشته، علی‌اصغر فانی را محل انتقاد قرار داد، دقت خواهد کرد: «مطالبات فرهنگیان، انتصاب‌های کلیشه‌ای، پیرگرایی در مدیران آموزش و پرورش، پولی‌سازی آموزش و ... .»
میر حمایت میرزاده سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی، معتقد است کسی باید وزیر آموزش و پرورش شود که با درد معلمان در مناطق محروم، با مشکلات دانش آموزان روستاهایی که سر سفره صبحانه شان پنیر ندارند و با معلمانی که بازنشسته شده اند اما شش ماهی می شود حقوق نگرفته اند آشنا باشد. باید کسی وزیر شود که درد آموزش و پرورش را بداند، در مناطق روستایی و محروم تدریس کرده باشد و مشکلات دانش آموزان تحت پوشش کمیته امداد را بداند. او همه اینها را به «شهروند» می گوید و ادامه می دهد:« کدام دستگاه و سازمان است که حتی پول نداشته باشد حقوق کارمندانش را بدهد؟ کسی که داخل آموزش و پرورش نبوده باشد و در مناطق محروم کار نکرده باشد، هیچ وقت نمی تواند شرایط وزیر شدن در آموزش و پرورش را داشته باشد.»
تاکید میرزاده بر این است که آقای فانی، وزیر پیشین آموزش و پرورش تمام خصوصیات یک وزیر را داشت، او کسی بود که سابقه درخشانی در حوزه آموزش و پرورش و مناطق محروم داشت، اما تیم خوبی نداشت: «وزیر آموزش و پرورش باید پاسخگوی مطالبات معلمان باشد، کسی که قرار است وزیر شود، باید مورد تایید فرهنگیان باشد، باید شخصی باشد که موضوع معیشت و حق و حقوق معلمان برایش، در اولویت باشد.»
او در عین حال که اینها را می گوید اما این را هم قبول دارد که وزارت آموزش و پرورش از نظر منابع مالی با محدودیت فراوانی مواجه است و اگر قرار باشد وضعیت معیشت معلمان بهبود پیدا کند، باید این وزارتخانه از نظر مالی تامین شود:« با بودجه های فعلی آموزش و پرورش نمی توان پاسخگوی نیاز معلمان بود، به همین دلیل دولت باید پای کار بیاید و برای بالا بردن بودجه های این وزارتخانه بسیج شود.»
او می گوید که وزیر آموزش و پرورش باید حرفی برای گفتن داشته باشد: «آنچه در دوره وزارت آقای فانی شاهد بودیم این بود که در دوره او، هم تیم آموزش و پرورش ضعیف بود و هم بودجه هایی که در اختیار داشت کم. یعنی نه تیم اش با او همکاری کرد و نه دولت. به همین دلیل، معلمان همچنان ناراضی هستند و فریادشان به آسمان می رسد.»
میرزاده ادامه می دهد:« در تمام دوره های قبلی، عملکرد وزرای آموزش و پرورش، در نهایت منجر به جلب رضایت فرهنگیان نشده است، هر چند که تلاش آقای فانی، ستودنی است اما او در میدان تنها بود و نتیجه خوبی از عملکرد او به دست نیامده است.» به گفته سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی، حالا یک دهه ای می شود که معلمان از وضعیت شان و از معیشت شان، ناراضی هستند.
او درباره احتمال معرفی شدن، دانش آشتیانی، به عنوان یکی از گزینه ها برای وزارت آموزش و پرورش به مجلس شورای اسلامی، می گوید:« آقای دانش آشتیانی از نظر من، خصوصیات وزیر آموزش و پرورش را ندارد و نمی‌تواند از عهده آن برآید، البته این را من به عنوان نماینده مجلس می گویم نه سخنگوی کمیسیون آموزش.»
سخنگوی فراکسیون امید هم درباره تغییر ناگهانی گزینه پیشنهادی دولت برای وزارتخانه آموزش‌و‌پروش به دیروز به «شهروند» گفت: «تا امروز صبح (یک‌شنبه، ۲ آبان) ساعت ۷ ونیم که ما با نمایندگان دولت جلسه داشتیم گزینه پیشنهادی دولت آقای نجفی بوده و ساعت 11 اعلام شد که گزینه تغییر کرده است. دولت باید دلیل این کار را برای افکار عمومی مشخص کند. چون خواست جامعه فرهنگی کشور آقای نجفی بوده است و اکنون باید دلیل این تغییر بیان شود.»
«بهرام پارسایی» درباره نظر و دیدگاه این فراکسیون نسبت به گزینه پیشنهادی دولت با اشاره به مشخص نشدن برنامه‌های دانش‌آشتیانی، می‌گوید: « به صورت مصداقی فراکسیون هنوز ورود نکرده، الان نمی توانم قضاوت کنم چون دانش آشتیانی را هنوز ندیدیم و از برنامه‌هایش اطلاع نداریم. قبل از حضور او در صحن علنی، به فراکسیون خواهد آمد و متناسب با برنامه‌هایش، فراکسیون به جمع‌بندی خواهد رسید.»
اما ماجرای درخواست فراکسیون امید از وزیر قبلی آموزش‌و‌پروش برای استعفا، چه بوده است و نمایندگان امید عملکرد این وزیر را چگونه ارزیابی می‌کنند: «آقای فانی به برخی خواسته‌های فرهنگیان جامعه عمل پوشید که یکی از این موارد، آزادی‌ها صنفی و سیاسی معلمان است. در بحث معیشتی هم عملکرد مناسبی داشتند. البته جامعه فرهنگی مطالباتی داشتند که عملی نشد و این لزوم تغییر در این وزارتخانه را نشان می‌داد. فانی در چندین جلسه در فراکسیون توضیحاتی را ارائه دادند و لی بعد از روند امضاها، مسائل به صورت غیرمنطقی و عجیب پیش رفت که در نهایت با توجه به این شرایط فراکسیون در نامه‌ای به ایشان خواهان استعفای او شد.»
در همین ساعات اعلام گزینه پیشنهادی دولت، برخی نمایندگان مجلس، مخالفت خود با این گزینه را اعلام کردند و مدعی شدند که دانش‌آشتیانی نمی‌تواند رای اعتماد و رضایت نمایندگان را جلب کند. نماینده مردم شیراز در مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه چنین قضاوت‌هایی زودهنگام است، می‌افزاید: «اصولگراها الان دو بخش هستند؛ یک سری تندروتر و گروهی متعادل ترند. این دو گروه یک‌رای نیستند و مطمئنا در جریان رای‌گیری این سه وزارتخانه هم آرای متفاوتی خواهند داشت تا برنامه ایشان مشخص نشود نمی‌شود قضاوت کرد و هر قضاوتی در این شرایط زودهنگام و قصاص قبل از جرم است.»
