استادیومی شدن جامعه ایرانی/ بی‌اخلاق‌ها را بلاک کنیم
عصر ایران؛ مصطفی داننده- بچه‌ام را به استادیوم نمی‌برم چون در ورزشگاه‌ها شعارهایی می‌دهند و حرف‌هایی می‌زنند که برای بچه‌های خوب نیست و ممکن است آنها یاد بگیرند. این پاسخ هر پدر ورزشگاه رویی به این سوال است که چرا بچه‌های خود را به ورزشگاه نمی‌آورید؟
بر کسی پوشیده نیست که ورزشگاه‌های ایران یکی از مسموم ترین فضاهای فرهنگی برای جامعه است. رکیک ترین حرف‌ها و شعارها را می‌توانید به راحتی در استادیوم‌ها بشنوید. مخصوص این شهر و آن شهر هم نیست. تمام ایران دچار فحش زدگی در استادیوم‌ها شده‌اند. به طور مثال کافی است داور محترم بازی یک اشتباه انجام دهد تا سیل ناسزاها به سوی او روانه شود. می‌نویسم ناسزا اما شما بخوانید ...
این روزها اما فضای استادیومی از ورزشگاه‌ها خارج شده و به شدت در جامعه تسری پیدا کرده است. کافی است اینترنت تلفن‌هایتان را روشن کنید تا همه فحش‌هایی که در ورزشگاه‌های می شنوید، در فضای مجازی بخوانید.
به یاد دارم زمانی که ما دوران نوجوانی خود را سپری می‌کردیم فحش حول محور چند حیوان خلاصه می‌شد اما وقتی امروز می‌گوییم فحش، شما خودتان باید بدانید منظورمان چیست و به چه اشاره می‌کنیم.
گویی تمام آنهایی که سعی می‌کردند در فضای واقعی خود را انسانی فرهیخته معرفی کنند در فضای مجازی خود را شکسته و نیمه پنهانشان را بیرون می‌ریزند. مگر می‌شود در جامعه‌ای که همگان مدعی اخلاق هستند، زیر پست یک بازیگر یا ورزشکار، هزاران فحش نوشته می‌شود.
ناگهان دلمان می‌خواهد به صفحه یک ورزشکار خارجی برویم و به وی را با شدیدترین الفاظ خطاب قرار بدهیم که چرا بر روی پای رونالدوی عزیز ما تکل زده‌ای؟
رامبد جوان در همین مورد می‌گوید:« در دنیای مجازی هر کاری کنی باز فحش می‌خوری! بعد از ماجرای “پایت بازیکن تیم ملی فرانسه” و اعتراضم، عده‌‍ای آمدند در اینستاگرامم فحش دادند و نوشتند: به تو چه که ما به “پایت” توهین کردیم.»
اصلا گویی تخریب دیگران و فحش دادن برای ما تفریح شده است. گروه‌های تلگرامی را نگاه کنید. وقتی دوستان گروه می‌خواهند تفریح کنند یکی از اعضا را مورد تمسخر قرار می‌دهند و به شدیدترین شکل ممکن شخصیت او را تخریب می‌کنند.
برای درک جامعه ایرانی دیگر احتیاج نیست به خیابان بروید ودر بین مردم قدم بزنید تا ببیند سبک زندگی آنها چگونه است. کافی است عضو چند گروه تلگرامی یا در اینستاگرام عضو شوید تا به راحتی ببیند فرهنگ ایران به کدام سو میرود.
معمولا وقتی می‌خواهیم از خودمان تعریف کنیم می‌گوییم ما «بهترین مردم دنیا، بافرهنگ ترین آدم‌های روی زمین، بهترین تماشاگران و ...» هستم اما واقعا بیایید کلاه خود را قاضی کنیم و به این سوال پاسخ دهیم که آیا ما واقعا بافرهنگ ترین و بهترین مردم دنیا هستیم؟
به راستی باید، گذشته را فراموش کنیم و به آینده نگاه کنیم. همه چیز کشور در اقتصاد، توافق هسته‌ای، انتخابات و ... خلاصه نمی‌شود. جامعه ایرانی کمی اخلاق نیاز دارد. این اخلاق باید در تمام سطوح به جامعه تزریق شود. تحصیلکرده و غیر تحصیلکرده ندارد. ما این بداخلاقی‌ها را در اتوبوس می‌بینیم، در مترو می‌ببینم، در ورزشگاه می‌بینیم در فضای سیاسی می‌بینیم و در نهایت اوج آن را در فضای مجازی می خوانیم.
در همین ارتباط بزرگمهر حسین پور از کارتونیست‌های معروف ایرانی این روزها در فضای مجازی پیشنهاد داده است که هرکسی در این فضا فحش می‌دهد را بلاک کنیم. به نظر پیشنهاد خوبی است و می‌تواند به بهبود این فضا کمک کند. باید هزینه بی ادب بودن را در فضای مجازی بالا ببریم. در این زمینه تعارف را نیز باید کنار گذاشت. دوستی با انسان بی اخلاق به صلاح آدمی نیست پس بهتر است با او قطع رابطه کنیم.
