«انتخاب صلح برای ایران»

نشریه ایران فردا، ارگان ملی-مذهبی‌ها، که اکنون به صورت رسمی در تهران منتشر می‌شود در سرمقاله خود به قلم محمد بسته‌نگار از چهره‌های نزدیک به آیت الله طالقانی بر اهمیت و اثرات حضور گسترده شهروندان در انتخابات تاکید ورزید.

محورهای مهم سرمقاله به این شرح است:

از نخستین انتخاباتی که پس از صدور فرمان مشروطه، برگزار شد، شرکت‌کردن و نکردن، موضوع گفت‌وگو میان مردم و نخبگان، بوده است. شرکت در انتخابات، موضوعی نیست که مردم ایران، همیشه و در همه‌حال، دربارۀ آن، اجماع داشته باشند. بنابراین، اگر کسی در انتخابات شرکت کند یا نکند، الزاماً کاری اخلاقی یا غیراخلاقی، نکرده است. بلکه، مشارکت در انتخابات، تابع راهبردها و شرایطی است که هر فرد یا گروهی برای خود انتخاب می‌کند.

انقلاب۵۷، نتیجۀ یک روند تاریخی طولانی و تدریجی بود که همچون انقلاب مشروطه، یک استنثاء در تاریخ زندگی اجتماعی مردم ایران، است. به بیان دیگر، هرگاه راه اصلاح بسته شود، راه انقلاب گشوده می‌شود. محمدرضا_شاه پهلوی، پس از کودتای ۲۸مرداد و به‌ویژه در دهۀ ۵۰ با قلع و قمع همۀ مخالفین، راه هرگونه اصلاح و نوسازی سیاسی و اجتماعی را بسته بود. حذف مخالفین و دگراندیشان، شکنجه‌های زندانیان، سرکوب هرنوع حرکت سیاسی، بی‌اعتنایی به فرودستان، ریخت‌وپاش‌های اقتصادی و فساد اداری، اسباب فروپاشی سلطنت را فراهم کرده بود. به‌واقع سلطان پهلوی، خود، دشمن اصلی سلطنت پهلوی بود. در انقلاب۵۷، مردم ایران #آزادی، عدالت و حاکمیّت ارزش‌های دینی را طلب می‌کردند؛ آن‌ها می‌خواستند جامعه‌ای داشته باشند که در آن، زندگی شرافتمندانه و آزاد، استقلال، جمهوریت، دادگستری عدالت‌گستر، مجلس مردمی و در نهایت زندگی براساس اخلاق_دینی را تجربه کنند. آن آرمان‌ها، هنوز اعتبار دارند. مردم ایران برای انقلاب، هزینه‌های زیادی داده‌اند؛ سال‌ها جنگ، تحریم، مشکلات اجتماعی و اقتصادی. امروز، ما، نیازمند فضایی برای گفتگوی ملی هستیم..

باتوجّه به سطح و کیفیت مشارکت_سیاسی مردم در هر انتخابات، هر انتخاب، پیامی را به حکومت‌ها و صاحب‌منصبان و جهانیان، ابلاغ می‌کند. مردم ایران در انتخابات قبلی، صلح را انتخاب کردند، پروژۀ صلح‌جویی و صلح‌خواهی، هنوز به فرجام نرسیده است. صلح، پدیده‌ای چندوجهی است. صلح در سیاست_خارجی (اعم از صلح با قدرت‌های جهانی یا صلح با همسایگان) باید با صلح در سیاست_داخلی، همراه باشد. صلح با مردم، یعنی پذیرش تنوع و تکثر و تحقق حاکمیّت ِ ارادۀ ملی. گذار به دموکراسی، بدون ایجاد فضای مشترک، امنیّت برای مردم و گفتگوی مسالمت‌آمیز، ناممکن است. امام_علی(ع) در نامه به مالک اشتر، نوشت:

«لا تَدفَعَنَّ صُلحاً دَعَاکَ إِلَیهِ عَدُوُّکَ و للهِ فیهِ رِضًا فَإنَّ فی الصُّلحِ دَعَةً لِجُنُودِکَ وَ رَاحةً مِن هُمُومِکَ وَ أَمناً لِبِلادِکَ»
«صلحی را که دشمنت تو را به آن، فرامی‌خواند و خشنودی خدا در آن است، روی مگردان، زیرا صلح، آسودگی سپاه توست و رهایی از رنج و اندوه و امنیت برای بلاد است