ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Mon, 21.08.2006, 14:27
استقبال گرم از اركستر سمفونيك تهران در آلمان

ايرنا: "اركستر سمفونيك تهران" يكشنبه شب در آغاز ديدار يك هفته‌ای خود از آلمان ، آثاری از بتهوون ، چايكوفسكی و فرانك زاپا را به رهبری "نادر مشايخی" در شهر آلمانی اوزنابروك اجرا كرد.
خبرگزاری آسوشيتدپرس روز دوشنبه از اوسنابروك ، آلمان گزارش داد كه آلمان و ايران سفر اين اركستر را يك تمرين ديپلماسی فرهنگی می‌دانند.
اجرای اركستر ۸۰‬ نفره ايرانی كه بيش از ۱۲‬زن در آن می‌نوازند با استقبال ۱۴۰۰‬تن از حضار رو به رو شد. اين اركستر از بودجه كمی برخوردار است و با زنده دلی اوورتور "رومئو و جوليا" اثر چايكوفسكی ، سمفونی هفتم بتهوون و "وارياسيون‌های داگ برث" اثر "زاپا" آهنگساز موسيقی راك آمريكا و "سوييت پارسی" ساخته "حسن رياحی" آهنگساز معاصر ايرانی را اجرا كرد.
در اين برنامه نوازندگان همچنين "فيه ما فيه‪ "۳‬ساخته مشايخی را برای اولين بار به اجرا درآوردند.
اين اركستر با استقبال محترمانه آلمان كه اين ديدار را فرصتی برای تماس با ايران و جهان اسلام می‌داند ، رو به رو شد.
برگزاركنندگان اعلام كردند كه "دانيل بارنبويم"، رهبر سرشناس اركستر "اشتاتزوپر برلين" به اين گروه پيشنهاد كرد تا در برلين نيز برنامه اجرا كنند.
در همين حال ، اجرای گروه ايرانی ، به طور زنده از راديو دولتی آلمان پخش شد.
"مشايخی" كه متولد ايران و مدرك عالی خود را در رشته موسيقی از وين گرفته است ابراز اميدواری كرد كه اين ديدار و استقبال گرم باعث پيشبرد برنامه‌های وی برای اين اركستر شود. وی اميدوار است كه بودجه بيشتری برای اين اركستر به دست آورد و كنسرت‌های بيشتری را درتهران اجرا كند.
مشايخی گفت: اين اجرا برای ما يك رويا بود ، ما يك سال كار كرديم و تجربه خوبی برای ما شد.


گفتگوی ‌راديو صدای ‌آلمان با نادر مشايخى

يكشنبه شب ارکستر سمفونيک تهران به رهبرى نادر مشايخى فستيوال موسيقى شرقى در اوسنابروک آلمان را با اجراى آثارى از چايکوفسکى، بتهوون، فرانک زاپا، حسن رياحى و همچنين خود مشايخى افتتاح کرد كه با استقبال زيادى روبرو گرديد. نادر مشايخى در گفتگويى با صداى آلمان که ساعاتى پس از پايان کنسرت انجام شد؛ از اين برنامه و اهداف آتى خود به همراه ارکستر سمفونيک تهران سخن گفته است.

دويچه وله: آقاى مشايخى شور و مستى تشويق و کف زدنهاى شب گذشته از سرتان پريده، يا همچنان ادامه دارد؟

نادر مشايخى: من خودم باورم نميشد که مردم در اين کنسرت چقدر ما را تشويق ميکردند. براى من غيرقابل باور بود، چون فکر نميکردم که موسيقى مدرن و موسيقى اصيل ايرانى تا اين اندازه براى شنوندگان جالب باشد که حتى بلند شوند و اينطور براى ما کف بزنند.

دويچه وله: از کنسرت ديشب راضى بوديد؟

نادر مشايخى: خيلى، ارکستر سمفونيک در خارج کشور ظاهرا ارکستر ديگرى می‌شود. خيلى عالى بود. اين صداى ارکستر را شما در ايران نميشنويد! خود بچه ها هم راضى و خوشحال بودند، به خاطر اينکه هيچ اتفاق غيرمترقبه اى پيش نيامد. همه چيز خوب و درست پيش رفت و اشتباهات پايه اى پيش نيامد. بچه هاى ارکستر سمفونيک در کنسرتهاى خارج کشور طور ديگرى ميشوند. اصلا فرم و حالت ديگرى ميگيرند، چون ميگويند ما بايد خودمان را در خارج نشان دهيم.

دويچه وله: انتخاب قطعات و تنظيم برنامه به چه ترتيب بود؟ چرا اين قطعات را براى کنسرت افتتاحيه فستيوال موسيقى شرقى در اوسنابروک انتخاب کرديد؟

نادر مشايخى: چون می‌خواستم که از اهدافى که دارم و در تلاشم که در فصل آينده به آن برسم؛ چکيده اى ارائه کنم. در برنامه ما سمفونى بود، به هر حال ما يک ارکستر سمفونيک هستيم و در رپرتوآر ما بايد آثار سمفونيک هم باشد که در برنامه ديشب بتهوون و چايکوفسکى را در برنامه قرار داده بوديم. يکى ديگر از اهداف من اين است که در هر کنسرت حداقل يک اثر از يک آهنگساز معاصر ايرانى اجرا کنيم که در کنسرت افتتاحيه اوسنابروک قطعاتى از آقاى حسن رياحى بود. موسيقى تلفيقى سومين هدف ما است. يعنى تلفيقى از موسيقى سمفونيک با صداى سمفونيک و موسيقى اصيل ايرانى که در اين زمينه هم قسمتى از ساخته خودم «فيه ما فيه» را اجرا کرديم.

دويچه وله: اتفاقا «فيه ما فيه» يکى از قطعات جالب و تا اندازه اى غافلگيرکننده کنسرت بود، چون اکثر کارهاى ارکسترى که از موسيقى ايرانى ارائه ميشود، در آواز بيات اصفهان است، يا در دستگاههاى ماهور و همايون. اما در ساخته شما، از جمله آواز بيات ترک کنار موسيقى ارکسترى قرار گرفته است؟

نادر مشايخى: ببينيد، من خودم تا به حال هيچگونه الگويى نديده ام که عمل کند در مورد اينکه ما موسيقى اصيل ايرانى را با موسيقى ارکسترى تلفيق کنيم. به نطر من تنها امکانى که وجود دارد، همين چيزيست که در کنسرت اوسنابروک در «فيه ما فيه» عرضه کردم. به نطر من اين دو موسيقى بايد در کنار هم وجود داشته باشند. اگر اين دو موسيقى در مقابل هم واکنش سيستماتيک نشان دهند، يکى از اين دو ناگزير است که از برخى عناصر و قابليتهاى خود صرف نطر کند و معمولا هم اين موسيقى اصيل ايرانيست که اين کار را ميکند. به همين دليل نمونه هاى خوبى وجود ندارد. مجبور ميشوند، زيباترين و ظريفترين نکات موسيقى ايرانى را حذف کنند تا اين دو موسيقى همخوانى داشته باشند. و اين دقيقا کارى است که من نکرده ام و اين دو را همانگونه که هستند کنار هم گذاشته‌ام.

دويچه وله: لازمه اين تلفيقى که به آن اشاره کرديد، استفاده از سازهاى ايرانى است يا ميتوان با سازهاى غربى فضاى ايرانى به وجود آورد؟

نادر مشايخى: بدون شک می‌توان با سازهاى غربى هم اين فضا را توليد کرد. تمامى سازهاى زهى اين توانايى را دارند. دقيقا به اين خاطر است که ميگويم ارکستر سمفونيک تهران تک است، چون تنها نوازندگان اين ارکستر هستند که می‌توانند بيات ترک و فواصل آن را با ويلون بنوازند. البته مسئله فقط اجراى اين فواصل نيست. وقتى ما بيات ترک را اجرا ميکنيم، درواقع داريم يک فرهنگ را اجرا ميکنيم و اگر يک نفر بيات ترک بخواند و در جايى دچار اشتباه شود، شنونده شايد عليرغم آشنايى سطحى با موسيقى اصيل فورى متوجه ميشود. من تمام بيات ترک را با آن فرهنگ تداعى ميکنم. براى من اذان تئاعى ميشود. اين تجربه اول ما با ارکستر سمفونيک در اين زمينه بود. ما اين کار را حتما ادامه خواهيم داد، چون واقعا موفق بود. مسئله تلفيق يکى از مهمترين اهدافى است که براى فصل آينده دارم. تا کنون صحبتهايى انجام شده است با هنرمندان موسيقى اصيل از جمله حميد متبسم، حسين عليزاده و محمدرضا شجريان.