iran-emrooz.net | Sat, 05.08.2006, 16:14
وزارت فرهنگ و ارشاد انبار كتاب شده است
ايلنا: در ٢٧ سال اخير ، دايره مميزی كتاب هيچ دورهای اين همه كينهورزانه نبوده است ، هم اكنون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را به انبار كتابها تبديل كرده است.
"سيد علی صالحی" در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگ و انديشه ايلنا ، درباره قول های وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره مبارزه با هر نوع بی عدالتی در حوزه فرهنگ و هنر گفت : فكر میكنم در جامعه امروز ما ، واژه تاسف بيشترين مصرف ممكن را دارد. من هم متاسفم برای چنين روزگار عبوسی! وقتی كه نتيجه شعار مهرورزی دولتی ، برخورد با دانشجويان و زنان از آب درمیآيد و وقتی دستاورد قول مردانه آوردن پول نفت بر سر سفره فقيران ، چيزی جز توزيع فقر نباشد ، طبيعی است در چنين شرايطی ، فرهنگ و كتاب و هنر هم به چه سرنوشتی دچار میشود.
وی تصريح كرد: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی احتمالا بر اين باور است كه شعر ، كلام و نوشتههای ما موجبات فقر و نكبت را پيش آورده است. احتمالا معتادان ميليونی بعد از مطالعه دقيق آثار ما از صراط مستقيم منحرف شده اند. فساد ، فحشاء ، فقر ، بیكاری و اختلاف فاحش طبقاتی ، ركود ، تورم ، گرانی كمر شكن ، سقوط بی سوال محرومان در اعماق گرسنگی و بی پناهی و همه و همه زير سر كلمات ما است.
صالحی با اشاره به ميليونها ايرانی كه زير خط فقر زندگی میكنند ، گفت: اين آمار همين دولت است ، نه تشويش اذهان عمومی و تبليغ عليه اين و آن. پرسش من اين است كه آثار ما در ٣ هزار صفحه چگونه میتوانند ، اين همه ويرانی به بار آورد؟
وی اظهارداشت : در ٢٧ سال اخير ، هيچ دورهای اين همه كينه ورزانه نبوده است. دايره مميزی كتاب در وزارت ارشاد ، آن را به انبار كتاب تبديل كرده است، ناشرانی را میشناسم كه همه اندوخته خود را روی كار كتاب گذاشته و همه دستاورد او در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به گروگان زمان درآمده است ؛ چرا ؟ چرا به اين ياس عمومی دامن میزنند؟ معنای مهرورزی فرهنگی اگر اين است ، وای اگر از پس امروز بود فردايی. اگر مبارزه با بی عدالتی در حوزه فرهنگ و هنر اين است كه من به تمام معناها و تعاريف شناخته شده در اين امور شك خواهم كرد.
صالحی با بيان اين نكته كه الفبا و ادبيات سياسی را بايد از نو تعريف كرد ، گفت : متاسفانه تمام كسانی كه در پی رای و مقام هستند ، قبل از اين كه به جايی برسند حرفهايی میزنند. اما پس از آن يك نفر ديگر میشوند. پس چه كسی به اخلاق سياسی پاسخ میدهد؟
اگر سياست اخلاقپذير نيست ، مروت انسانی خود را احياء كنيد.
صالحی با اشاره به اينكه شيوع افسردگی فرهنگی به نفع هيچكس نيست ، ادامه داد: ما مینويسيم كه نكبت ، فقر ، فحشاء ، رنج و گرسنگی نباشد. ما به نفع آزادی و عدالت می نويسيم تا روياهای ما از جنس صلح و سعادت باشد ، نه دشمنی و نفرت افكنی.
اين شاعر ، در خصوص وعده های مبتنی بر توزيع عادلانه امكانات برای هنرمندان گفت: اگر مقصود از اين مساله ، توزيع عادلانه امكانات ميان خودیها باشد ، بله تاحدودی به قول خود عمل كرده است ؛ حداقل از طريق رسانه ها و يا بالعينه ، میبينيم كه پشت سر هم كانونهای فرهنگی ، بنيادهای قلمی ، گروه ها و تشكلات فرهنگی دولتی تاسيس شده ، اما هرگز فعال نمیشوند و اگر هم فعالشوند ، تاثيرگذار نيستند و به اعتبار اجتماعی نمی رسند. سمينار ، كنفرانس ، مجمع عمومی ، چاپ چندين جلد كتاب ، تصرف مكانی ميلياردی ، سوخت هزينه های مالی ، بزرگداشت ، شب شعر ، شب داستان ، تبليغات در رسانه های دولتی ، سفرها و دعوتها هست ، ولی هرگز به آن جايگاه كه بايد نمی رسند.
وی با اشاره به اين كه نفس و ذات هنر در اعتراض و نقد نهفته است ، اظهار داشت: اگر عدالت اين است كه هر منتقد و مخالف و اهل قلم مستقل و شرافتمندی را به زاويهای منزوی اش كنند ، اعطای امكانات پيشكش ، بیشك عدالت به نحو احسن رعايت شده است. وای به دولتی كه نتواند سخن منتقد و مخالف خود را بشنود.
صالحی در خاتمه ، در خصوص سانسور و اعمال آن بر رسانهها اظهارداشت: سانسور و اعمال سانسور بر رسانهها در حدی است كه اگر كار مثبتی هم شده باشد ، شايد سانسور شده است. اين سانسور، حاكم و محكوم را میبلعد. من خبر ندارم و حتی حاضر نيستم كه برای چانه زدن و پیگيری سرنوشت آثار توقيف شده خود به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نزديك شوم ! البته وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی هم نمیتواند ، با گلايه از كارمندان آن اداره و وزارتخانه ، تقصيرات را متوجه ديگران بداند. مسووليتپذيری در سطح ملی با عامل انسداد شدن خيلی تفاوت دارد. پشيمانی بزرگی در پيش است.