رسانههای ایران به نقل از رسانههای عربی از درگذشت نیس نقاش تروریست لبنانی خبر دادهاند.
او هنگام مرگ هفتاد سال داشت و در یکی از بیمارستانهای دمشق بستری بود و علت مرگ او ابتلا به کرونا اعلام شده است.
نام انیس نقاش در سال ۱۳۵۹ و در ارتباط با پرونده ترور ناموفق دکتر شاپور بختیار، آخرین نخستوزیر ایران سر زبانها افتاد. دکتر بختیار از این ترور جان سالم به در برد اما یک پلیس و یک شهروند عادی فرانسوی کشته شدند.
انیس نقاش در دادگاه فرانسه به عنوان متهم اول این عملیات تروریستی به زندان ابد محکوم شد ولی پس از شش سال با گروگانگیری چند تبعه فرانسه در لبنان بدست اعضای حزبالله به ایران تحویل داده شد تا با گروگانهای فرانسوی مبادله شود.
نقاش در مرداد ماه سال ۱۳۸۷ در مصاحبهای با خبرگزاری فارس گفت که اقدام به ترور بختیار را به «خواست دولت ایران» و در هماهنگی با «سپاه پاسداران» انجام داده بود.
او در مصاحبه دیگری با روزنامه «ایران» از قصد برخی افراد سپاه برای ترور بنیصدر خبر داد و گفت: «بعد از دستگیری من و فرار بنی صدر برخی از بچههای سپاه به دیدار امام رفتند و درخواست ترور بنی صدر را طرح کردند. اما امام نپذیرفت.»
انیس نقاش همچنین در گروگانگیری وزیران نفت چند کشور عضو اوپک در سال ۱۳۵۵ با کارلوس، تروریست بینالمللی، همدست بود.
گروگانگیری وزیران اوپک در ۲۱ دسامبر ۱۹۷۵ رخ داد و در جریان آن کارلوس به همراه انیس نقاش و سه ستیزهجوی چپگرای آلمانی، بیش از ۸۰ نفر را در دفتر مرکزی اوپک در وین اتریش به گروگان گرفتند.
جمشید آموزگار نخستوزیر ایران در سالهای ۵۷–۱۳۵۶ که در آن زمان ریاست مجمع سالانه بانک جهانی و صندوق بینالمللی پول و رئیس دورهای اوپک را به عهده داشت نیز در میان این گروگانها بود. وی همچنین از طرف ایران به عنوان مذاکرهکننده ارشد نفتی در این اجلاس بود.
گروگانگیران با دریافت میلیونها دلار پول و هواپیما به الجزایر پرواز کردند. در الجزیره کارلوس که رهبری گروگانگیران را برعهده داشت، تا عصر به مذاکره با مقامات الجزایر پرداخت و در پایان همه گروگانهای غیرعرب، به جز آموزگار رئیس هیأت نمایندگی ایران را آزاد کرد و با ۲۰ گروگان به سمت لیبی پرواز کردند.
لیبی ابتدا به هواپیما اجازه فرود نداد اما سرانجام با تهدید «کارلوس» به کشتن وزیر نفت لیبی، راضی به این کار شد. آنان در لیبیتا نیمههای شب منتظرهواپیمایی برای پرواز به سمت عراق بودند اما هواپیما در اختیار مهاجمان قرار نگرفت و کارلوس به خلبان دستور داد تا بار دیگر به سوی الجزایر پرواز کند. در میان راه او تغییر عقیده داد و تصمیم گرفت به تونس برود. ولی تونسیها به هواپیما اجازه فرود ندادند و آنها ناچار به الجزایر بازگشتند.
در فرودگاه الجزایر، کارلوس، اعلام کرد که تا ظهر همه گروگانها را آزاد خواهد کرد. مهاجمان تصمیم داشتند ذکی یمانی، وزیر نفت عربستان و جمشید آموزگار را به قتل برسانند. اما در نهایت از آنها را نیز آزاد کردند.