هنرمند، نویسنده و مبارز آرمانخواه
طیفور بطحائی زندانی سیاسی رژیم شاه و همرزم زنده‌یادان خسرو گلسرخی و کرامت دانشیان روز پنجشنبه بیستم شهریور ماه ۱۳۹۹ (۱۰سپتامبر ۲۰۲۰) در شهر گوتنبرگ سوئد درگذشت.
طیفور بطحائی جزو گروه ۱۲ نفره‌ای بود که در سال ۵۲ در دادگاه نظامی رژیم پهلوی محاکمه‌ی علنی شدند و در آخرین دادگاه پنج تن از آنان طیفور بطحائی، کرامت دانشیان، عباس سماکار، رضا علامه زاده و خسرو گلسرخی به اعدام محکوم شدند که در نهایت حکم 3 تن از آن‌ها از جمله طیفور بطحائی به حبس ابد تبدیل شد. طیفور بطحائی در جریان انقلاب بهمن و در آبان ۱۳۵۷ بعد از ۵ سال از زندان آزاد شد و به زادگاه خود سنندج رفت.
طیفور بطحائی در کوران تحولات بعد از انقلاب، از پیگیری راهی که انتخاب کرده بود، از تلاش برای جهانی بهتر باز نماند و جزو کسانی بود که در مقاومت مردم کردستان در برابر یورش رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی ایستاد. به همین خاطر هم بار دیگر ، این بار توسط رژیم جدید غیابا به اعدام محکوم شد و بعد از سال‌ها زندگی دشوار در کوه‌های کردستان و زیر بمباران و تعقیب نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی، با خانواده‌اش راهی خارج از کشور شد و بالاخره در سوئد ساکن شد.
طیفور بطحائی دانش آموخته‌ی مدرسه‌ی عالی سینما و تلویزیون بود. علاوه بر فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی، علائق هنری خود را نیز با جدیت دنبال می‌کرد. او در تمام دروان دربدری و تبعید از فعالیت فرهنگی دست برنداشت. بخصوص طی دهه‌های اخیر بیش از پیش به پیکرسازی، نوشتن رمان و داستان، ترجمه و تدریس مشغول بود. طیفور بطحائی انسانی صمیمی و دوست داشتنی بود در هر جمعی نقش و تاثیر خود را برجای می‌گذاشت.
ما، همبندان سابق او، دوست و همراه عزیز دیگری را از دست داده‌ایم که بعد از نیم قرن مبارزه برای یک جامعه‌ی آزاد و انسانی، در گوشه‌ای از غربت بزرگ نسل خود با تمام آرزوهای بزرگی که داشت، چشمان مهربانش را برای همیشه بر جهان بسته است. ما این خسران اندوه‌بار را به خانواده‌ی بطحائی، همسر طیفور خانم ژیلا فرجی و فرزندان او هژان و آیدا تسلیت می‌گوئیم و خود را در اندوه و ماتم آنان شریک می دانیم. و یاد عزیز طیفور بطحائی را گرامی می‌داریم.
رسول آذرنوش - باقر ابراهیم‌زاده - مهدی ابراهیم‌زاده - داود ابراهیمی - محمد اعظمی - تقی اغنیا - رضا اکرمی - حسام امام - رضا بدیعی - علی برزو - یداله بلدی - امیرحسین بهبودی - عباس پاکنژاد - حبیب پرزین - مریم پورتنگستانی - حسین پورجانکی - احمد پورمندی - علی پورنقوی - ایرج تقی‌زاده - مهدی جباری - حسن جعفری - عاطفه جعفری - فردوس جمشیدی رودباری - رضا جوادی - رضا جوشنی - محمد حدادپور - محسن حرمتی پور - نقی حمیدیان - نسیم خاکسار - اسماعیل ختائی - اصغر خرسند - احمد خزائی - بهروز خلیق - رقیه دانشگری - رضا دقتی - اکبر دوستدار - ناصر رحمانی‌نژاد - رحمت رنجبر - ابراهیم رنجکشان - فرهمند رکنی اخوی - سلامت رنجبر - ناصر زراعتی - حسین سازور - محسن سازور - علی ستاری - فرج سرکوهی - کیومرث سلطان‌آبادی - اکبر سوری - اکبر سیف - عباس شاهرخ - اسفندیار صادق‌زاده - عیسی صفا - حسن صمدیان - جواد ضابطیان - مجید عبدالرحیم‌پور - حسن عزیزی - نادر عصاره - رضا عظیم‌زادگان - رضا علامه‌زاده - ثریا علیمحمدی - میرحمید عمرانی - فاطمه غروی - مهدی فتاپور - اصغر فتاحی - مسعود فتحی - حسن فخاری - محسن فومنی - وجی قاسمی - باقر قلیائی - قدرت قلی‌زاده - مهدی کاظمی - بهزاد کریمی - فرزاد کریمی - حسن گلشاهی - علی لاریمی - احمد محمدی - مرتضی محیط - پرویز مختاری - منوچهر مختاری - بهروز مطلبزاده - میرشجاع ملکوتیان - امیر ممبینی - اسفندیار منفردزاده - مسعود مولازاده - محمدرضا مهجوریان - اشرف میرهاشمی - حمید نعیمی - داود نوائیان - پرویز نویدی
***
يار و هم‌رزمی ديگر از ميان ما رفت
با درد و دریغ بسیار آگاه شديم که طيفور بطحايی، نويسنده، فيلمساز و رزمنده‌ی نامدار سياسی و اجتماعی از ميان ما رفت و ما را با غم نبودن‌اش به جای گذاشت. با درگذشت او، مردم ايران و خلق کرد يکی از بهترين فرزندان پيکارجو و آزادیخواه خود را از دست دادند.
طيفور در سال ۱۳۲۶ خورشیدی در سنندج چشم به جهان گشود و همان جا به دبستان و دبيرستان رفت. او پس از دو سال تجربه‌ی آموزگاری در لباس “سپاهی دانش”، برای دانش‌اندوزی راهی تهران شد و در رشته‌ی فيلمبرداری در “مدرسه عالی سينما و تلويزيون” آغاز به تحصيل کرد. پس از پايان تحصيل، به عنوان فيلمبردار در تلويزيون شيراز سرگرم به کار شد. اينجا، آشنايی با کرامت دانشيان دَرِ دنيای نوينی را به رویش گشود: او به پيکار در راه آرمان‌های انسانی گام نهاد.
طيفور در اوايل دهه‌ی ۱۳۵۰ به دليل فعاليت عليه رژيم خودکامه‌ی شاه، بازداشت و راهی شکنجه‌گاه‌های ساواک شد. با پرونده‌سازی، او را در کنار خسرو گلسرخی و کرامت دانشيان و جمعی ديگر در يک محاکمه‌ی تاريخی فرمایشی به حبس ابد محکوم کردند.
طيفور، در پی مبارزات آزاديخواهانه‌ی مردم و اوج‌گيری انقلاب بهمن ۱۳۵۷ به همراه ديگر زندانيان سياسی آزاد شد. او پس از آزادی به کردستان و به دامن خلق کرد بازگشت، به حزب دموکرات کردستان ايران پيوست و با شور بسیار به پیکار در راه ايرانی آزاد و آباد و کردستانی خودگردان پرداخت.
طيفور بطحايی سال‌ها بعد ناگزير به مهاجرت شد و به سوئد کوچ کرد. او در سال‌های غربت، در کنارِ شرکت در مبارزه سياسی، دموکراتيک و مدنی نيروهای آزادیخواه، تمام توان خود را بر داستان‌نويسی، ترجمه و پيکره‌سازی نهاد و دمی از آفرينشگری و رزم در راه آرمان‌های انسانی باز ننشست.
ما، جمعی از آزادیخواهان و دوستان او، درگذشت اين فرزند پيکارجو، آزاديخواه و انساندوست را به خانواده‌اش، مردم ايران، خلق کرد و نويسندگان و هنردوستان ميهن عزیزمان تسليت می گويم و ياد پرفروغش را گرامی می‌داريم.
فرهاد فرجاد، بابک اميرخسروی، مهدی خانبابا تهرانی، ژیلا سیاسی، حمید عمرانی، احد قربانى دهنارى، منوچهر نوروزیان، بيژن پوربهنام، بهرام عباسی، سعيد الموتى، طهماسب وزیری، حسن جعفری، منوچهر رحیمی، فریده فرید تنکابن، سیاوش قائنی، جلال سرفراز، توفیق سهرابی، یدی قربانی، محمود شوشتری، منوچهر مختاری، رضا جوشنی، منصوره شجاعی، ضرغام محمودی، علی مختاری، عفت ماهباز، مهرداد درویش‌پور، ملیحه محمدی، داریوش وثوقی، خسرو بندری، آینده آزاد، حسن نایب هاشم، عاطفه جعفری، فرخ نعمت‌پور، اشرف میرهاشمی، مهدی فتاپور، اتابک فتح lالله‌زاده، کامران امیری