ايران امروز

ما اهل ايرانيم. اهل “ايران”

بيانيه كاركنان و خبرنگاران روزنامه ايران درباره توقيف موقت ايران:

ايرنا: به دنبال توقيف موقت روزنامه "ايران"، كاركنان و خبرنگاران اين روزنامه عصر سه‌شنبه بيانيه‌ای را در اين ارتباط منتشر كردند.
متن كامل اين بيانيه به شرح زير است:
در شرايطی كه همت "ايران" طی سال‌های حياتش همه مصروف حفظ هويت ملی، غنابخشيدن به ماهيت دينی، افزايش انسجام و وحدت عمومی و عرضه تصويری سربلند از "ايران اسلامی" بوده است، هيات نظارت بر مطبوعات، حكم به "تفرقه افكنی" و "تحريك آميز بودن" اين روزنامه داد. حكمی كه نه سابقه و پيشينه "ايران" شاهدی بر صدقش به خاطر دارد و نه در حافظه قومی ايرانيان نشانی از اين اتهام برای روزنامه ايران به چشم می‌آيد. نقشی كه "ايران" طی سال‌های فعاليتش در افزايش همبستگی ملی و ايجاد اجماع عمومی در بحران‌های بزرگ داشته است برهيچ چشم منصفی پوشيده نيست ، جزكسانی كه رسم مروت به جا نمی‌آروند. هنوز از عزم و همت مبارك "ايران" در خلال پرونده نفس گير هسته‌ای چيزی نگذشته است و هنوز تاثير اين رسانه در ايجاد يك جريان سالم خبری كه منطبق با منافع ملی ايران است، در خاطره‌ها می‌درخشد.
آيا اين عزم ميمون و همت مبارك ، می‌تواند جز در پايبندی "ايران" و كاركنانش به منافع ملی و حفظ ارزش‌ها ريشه داشته باشد؟ دامنه صداقت و صميميت "ايران " تا آنجا گسترده است كه اكنون بی‌هيچ تعارف و تعللی می‌توان حكم كرد كه قبول عام پيدا كرده ‌است و در صدر فهرست تشنگان دانش و معرفت قرار گرفته است. ما به عنوان كاركنان ، خبرنگاران ونويسندگان اين رسانه اينك به خود می‌باليم كه به نامی كه بر صدر روزنامه خود نشانده‌ايم، همواره وفادار بوده و توانسته‌ايم در سايه نام سبز ايران، اعتماد همه اقوام و گروه‌ها و طبقات و قشرها را جلب كنيم. با اين همه اين خوشنامی در پاسداشت منافع ملی كشور، اينك به تيغ ترديد واتهام خراش برداشته است.
محمل و مستند اين اتهام نيز گويا كاريكاتوری است كه چندی پيش در يكی از شماره‌های "ايران جمعه" و نه نشريه سراسری "ايران" انتشار يافت.
گو اينكه آن اقدام به هيچ روی شايسته دفاع نيست و عقل جمعی اصحاب "ايران" بارها اقرار كرده است كه خطايی از سر غفلت و اشتباه و شايد بی‌مبالاتی بوده است، اما هيچ صاحب انصافی باور نمی‌كند كه چنان اقدامی پای در نوعی سوء‌نيت داشته باشد. ده روزی كه از انتشار اين كاريكاتور گذشت حقا روزهای دشوار و دل آزاری برای اهالی "ايران" بود. رقيبان و بدخواهان، بی‌آنكه بر سلامت و صداقت خبرنگاران و نويسندگان اين روزنامه نظر داشته باشند، كوشيدند از رسانه‌ای كه همواره منادی آداب‌دانی بوده و هميشه پروای منافع ملی را داشته، تصوير يك روزنامه موهن، بی‌مبالات و ناآشنا با مصالح عمومی ترسيم كنند. در اين ده روز سخت ، نه معترضين، گوش خود را برای شنيدن توضيحات "ايران" گشودند تا در صدق و كذب اتهامات "ايران" به ديده تامل نظر كنند و نه ما فرصت و فرجه‌ای يافتيم تا توجيه و توضيح خود را به آنها عرضه كنيم. آنها كار را به آنجا رساندند كه حتی نسخه‌های حاوی پوزش و عذرخواهی "ايران" در مناطقی كه بيم دل آزردگی می‌رفت، امحاء شد و مخاطبان "ايران" به تدبير همين كسان از شنيدن سخن صريح و اعتذارآلود "ايران " محروم ماندند.
در اين ميان ناهمراهی پاره‌ای عناصر دخيل كه می‌توانستند دامنه اين ناخرسندی‌ها را به غايت محدود نمايند، اسباب رنجش اصحاب "ايران" را دو چندان كرد. آيا برای برخی كه اينك به تفرقه افكنی "ايران" حكم كرده‌اند اين امكان نبود كه به راهكارهايی منعطف‌تر و پيشنهادهايی مسالمت جويانه‌تر روی آوردند؟
برای رقيبان و نامنصفانی كه آرزوی تعطيل "ايران" را در دل می‌پروراندند افتخاری نيست كه حاصل مرارت‌های خود را در مسدود شدن مجرای موسع اطلاع رسانی ببينند.
در شرايط خطير بين‌المللی كه كشور ما با تهديدها و توطئه‌های پرشمار رودرورست، آيا اقدام به تعطيل روزنامه، اقدامی مناسب و موجه است؟ در شرايطی كه به گواه آگاهان، دلسوزانه‌ترين و جامع‌ترين اطلاع رسانی در عرصه پرونده هسته‌ای از سوی روزنامه ايران صورت گرفته است، آيا توقيف اين روزنامه می‌تواند خدمت به منافع ملی باشد؟
ما اهالی "ايران" هستيم. اهل تحريريه، اهل توليد ، اهل صفحه‌آرايی و ليتوگرافی. هر روز در گوشه‌ای از موسسه مسوولين "ايران جمعه" را می‌ديديم.
اكنون دوتن از ايشان، بازداشت را تجربه می‌كنند. اهالی "ايران" شهادت می دهند كه در دل همكاران در بند خود هيچ چيزی از جنس شيطنت يا خباثت نيست. آنها نيز همچون ما و همانند قريب به اتفاق اصحاب رسانه پروای منافع ملی را دارند. گواينكه اكنون به حكم قانون، گرفتار شده‌اند و ما پايبندی به قانون را همواره اعلام كرده‌ايم اما به ياد می‌آوريم كه اين دو همكار دلسوز، بارها به خطايی كه بر قلمشان رفته است عذر تقصير آورده‌اند و برای جبران اعلام آمادگی كرده‌اند. هر دو از برگزيدگان جامعه رسانه‌ای هستند و شايسته نيست برای خطايی كه چندين نوبت، در مقام پوزش خواهی از آن برآمده‌اند، از خدمت رسانی به اهالی رسانه باز بمانند . كاركنان و خبرنگاران "ايران " اميد می‌برند كه نهاد قضا در سايه تحقيقات دقيق و مستند خود به اين واقعيت آشكار راه يابد.
ما اهل ايرانيم. اهل "ايران". در ميان ما هم از جنس ترك است، هم از جنس كرد. هم از طايفه لر است ، هم از تبار عرب. هم از سلسله بلوچ است، هم از سلاله عجم. و برای ما مباهات است كه در خانواده "ايران" قاطبه مديران، مجريان و خبرنگاران، خود افتخار انتساب به هموطنان آذری را دارند.
دردناك تر از اين چه می‌تواند بود كه در چنين شرايطی به جفا و توهين به مام و مليت خويش متهم شويم. ما خبرنگاران "ايران" از هرجا كه هستيم، پيش و بيش از هر چيز يك ايرانی مسلمان هستيم. شبنم‌هايی كه بر گلبرگ ايران و "ايران" نشسته است در تاسيس، تصميم‌سازی ، اداره ، توليد، اجرا، توزيع و ... "ايران" از دست و بازوی همه اقوام ايران مدد گرفته است.
رسانه‌ای كه نام "ايران" را بر تارك خود دارد هيچ گاه شيپور تفكيك و تفرقه به دهان نمی‌گيرد.
ما اهل ايرانيم. اهل "ايران"