ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Mon, 01.05.2006, 14:35
“اهم و اوهوم، ياالله، مرد اومده”

احمد شيرزاد / سايت سپيدار: اين روزها به كرات از قول بعضی از مقامهای سياسی كشور می شنويم كه "غربی ها بايد واقعيت ايران هسته ای را بپذيرند و با يك ايران هسته ای وارد گفتگو شوند". بگذريم از اين كه احتمالاً برخی از آقايان متوجه نيستند كه صرف دستيابی به چرخة سوخت كه بيست و چند كشور دنيا دارای آن هستند قدرت خاصی در عرصة ديپلماسی به كسی نمی دهد. آن چيزی كه ممكن است تحت شرايطی قدرت سياسی- استراتژيك به كشوری دهد چيز بدی است كه نمی توانم اسمش را بياورم. ياد خاطره ای از دوران نوجوانی خودم افتادم كه بی مناسبت با اين موضوع نيست.

اوايل بلوغ بود و احساس می كردم مرد شده ام. از طرفی بچه مذهبی هم بودم و قاعدتاً احساس می كردم كه بايد خانمهای نامحرم سر و مويشان را از من بپوشانند. اما اين كار اغلب برای خانمهای ميانسال كه از ابتدا شاهد رشد سنی يك بچه پسر بوده اند كمی دشوار است و به سختی می توانند باور كنند كه فلانی مرد شده و بايد از او رو بگيرند. يادم هست كه خانمی در همسايگی ما كه با مادرم رفت و آمد بيشتری داشت در همين مورد سر به سر من می گذاشت. من از در كه وارد می شدم عمداً دوچرخه ام را به در و ديوار می كوبيدم تا طرف حالی اش شود كه "ما اومديم". بعد هم با سر و صدا و سرفه های مثلاً مردانه و "اهم و اوهوم" باز اعلام حضور می كردم، اما فايده نداشت. بالاخره با صدای بلند و كلفت تر می گفتم "ياالله، مرد اومده"! اينجا بود كه آن خانم غش غش می زد زير خنده و با صدای بلند می گفت: "نه بابا چه خبره، زوده حالا"! كه ما هم چون بهمان برخورده بود می گفتيم: "اصلنم زود نيست، شما كه نمی دانيد". كه مجدداٌ شليك خنده را به همراه داشت.

حالا شده حكايت اين آقايان. باورشان نيست كه بلوغ يك كشور قبل از آن كه بخواهد با جشن های هسته ای و تكرار اينكه "آن زيرهای بيابان يك خبرهايی هست" باور شود، بايد در رفتار و منش مدبرانه و بزرگ منشانة مسئولان آن خودش را نشان دهد. اين نمی شود كه آدم حرفهای كودكانه بزند و با لحن و رفتار نابالغ با مسائل روبرو شود و از آن طرف بخواهد با "اهم و اوهوم" و "ياالله، مرد اومده" به زور به ديگران مردانگی خود را ثابت كند.

توسعه يافتگی و قدرتمندی يك كشور مُشكی است كه بايد خود ببويد و گرنه از گفتن و تكرار كردن عطار چه سود. غنی كردن اورانيوم شايد نشانه ای از توانايی تلقی شود. اين كاری است كه حدود صد و پانزده سال پيش در مقياس آزمايشگاهی توسط ماری كوری و شوهرش نيز به انجام رسيد. مهم ايجاد ساختاری است كه در آن ماری كوری ها پرورش يابند و در آن بمانند. در آن صورت هر گرم از اورانيوم غنی شده و يا هر محصول ديگری از تحقيقات، ارزشی هزاران برابر خواهد داشت.