iran-emrooz.net | Thu, 13.04.2006, 15:21
رفسنجانی: مذاكره با آمريكا، ايثار ايران است
ايسنا: رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام مسئله هستهای كشورمان را پيچيده، دشوار و موضوعی بينالمللی توصيف كرد كه اوضاع جديدی را تجربه میكند.
اكبر هاشمی رفسنجانی در گفتوگو با روزنامه كويتی «الرای العام» تصريح كرد كه اگر طرف مقابل در موضوع هستهای صادق و به فكر اعتمادسازی باشد، میتوان مسايل را خيلی راحتتر حل كرد، اما هشدار داد كه در غير اين صورت چه بسا اين شيوه برخورد عواقب خوبی برای منطقه و جهان نداشته باشد.
وی همچنين عبور ايران از مرز دانش غنیسازی را ورود به مرحلهای جديد دانست و گفت: در مرحله فعلی تاسيسات غنیسازی نطنز در مرحله آزمايش و پژوهش است.
پرسش: سفر شما به كشورهای عربی از سوريه آغاز خواهد شد. ميزان حمايت شما از دمشق در قبال واشنگتن و اعمال فشارهای آن عليه دولت سوريه تا چه حدی است؟
پاسخ: از شروع انقلاب اسلامی در سال 1979 تا به امروز روابط حسنهای ميان ما و سوريه حاكم بوده است كه اين روابط استراتژيك بود. سرنوشت ما سرنوشتی مشابه است. سوريه در خط مقدم مبارزات فلسطينی است و میدانيم كه اين كشور به دليل مسووليتی كه به گردن دارد، بهای گزافی پرداخته است. شرايط منطقهای و جغرافيايی، سوریها را بر آن داشته تا مشكلات زيادی را به دوش بكشند و از آنجا كه موضعگيریهای ما به هم نزديك است، به همين دليل، همكاری محكمی بين ما وجود دارد. در شرايط فعلی و در سايه تحولات موجود مسايلی كه بين ما و سوريه وجود دارد، موجب شده تا ما بيش از هر زمان ديگری به يكديگر نزديك شويم. طرفين با تهديدها و فرصتهای مشابهی مواجهند. در گذشته عراق مانعی بين دو كشور بود. انشاءالله اگر امور در عراق به صورت خوبی جريان پيدا كند و مشكلات آن حل شود، ما در كنار سوريه و عراق مجموعه منطقهای جديدی را تشكيل خواهيم داد كه در راستای ثبات، امنيت، سعادت و تحول و پيشرفت كشورهای اسلامی و عربی منطقه حركت كند.
همانطور كه ملاحظه میكنيد فلسطين مراحل مهم و جديدی را پشت سر میگذارد كه اين امر به اين معناست كه همكاری با سوريه بسيار ضروری شده است. همكاری دو جانبه نيز وارد مرحله خوبی شده است. در كنار همكاری در مسايل منطقهای و بينالمللی ما با سوریها همكاریهای گستردهای نيز در زمينههای اقتصادی، علمی، فنی، فرهنگی، سياسی و اجتماعی داريم. به همين دليل به همراه سوريه نقش يك برادر را بازی میكنيم و به همين شكل هم باقی خواهيم ماند.
پرسش: نظر شما درباره سرنوشت برنامه هستهای ايران چيست؟
پاسخ: اين مسئله به مسئلهای پيچيده و دشوار و هم چنين از يك مسئله منطقهای به يك مسئله بينالمللی تبديل شده است. به ويژه اين كه جايگاهی در شورای امنيت سازمان ملل هم پيدا كرد و اين يعنی اوضاع جديدی به وجود آمده است. درحقيقت مسئله هستهای، مسئلهای پيچيده است، اما اگر آنها صادق و به فكر اعتمادسازی باشند میتوانند مسايل را خيلی راحتتر حل كنند ما هم آماده برطرف كردن نگرانیهایشان، اعتمادسازی و تاكيد بر مسالمتآميز بودن فعاليتهایمان هستيم. اما اگر آنها هم چنان دنبال بهانه باشند، میكوشند تا به اعمال فشار عليه ايران بپردازند. ايران تنها به دنبال دستيابی به حقوق خود است. بنابراين مسايل بسيار دشوار است. ما با در پيش گرفتن صبر، تعليق فعاليتها و اجرای پروتكل الحاقی قبل از تصويب پارلمان، حسن نيت خود را به آنها نشان داده و به اعتماد سازی پرداختيم و حال آنها بايد اين مسايل را درك كنند. ما ملزم به انجام اين كارها نبوديم، اما برای اعتمادسازی به انجام آنها پرداختيم. به هر حال اگر آنها میخواهند با حسن نيت به حل مسايل بپردازند، ممكن است اين مسئله به آسانی ميسر شود، اما اگر دنبال بهانه و اعمال فشار عليه ما باشند وضعيت نه تنها برای ايران بلكه برای همه دشوار خواهد شد. به هر حال ايران به دستيابی به حقوق خود پايبند است.
پرسش: نظر شما در خصوص موفقيت ايران در راهاندازی 164 دستگاه سانتريفيوژ در نطنز چيست؟
پاسخ: اين يك مرحله جديد است. درحال حاضر میبينيم كه فنآوریهای غرب بسيار توسعه يافته هستند، درحالی كه ما با فنآوریهای نسبتا قديمی كار میكنيم. اين تعداد از سانتريفيوژها بيانگر مركز كوچكی از يك مركز بزرگتر در روند غنیسازی است و اگر روند توليد در اين مركز كوچك بر اساس برنامههای موجود به موفقيت برسد و در طول انجام آزمايشات با مشكلات فنی مواجه نشود، اين به معنای آن است كه ايران به اين فنآوری دست يافته است. از اقدامات بعدی ما اين است كه به منظور افزايش انرژی توليدی، مركز ديگری را با 164 دستگاه اضافه كنيم و آن را به دستگاههای قبلی مرتبط سازيم تا اين مركز به يك مركز بزرگ صنعتی تبديل شود، اما در مرحله فعلی اين مركز در مرحله آزمايش و پژوهش است.
پرسش: نظر شما در خصوص نتايج مذاكرات احتمالی ايران و آمريكا درباره عراق چيست؟
پاسخ: ما مذاكرات مشابهی را با آمريكا در خصوص اوضاع افغانستان داشتهايم كه نتايج آن سازنده بود. در چارچوب مذاكرات طرفين در خصوص افغانستان بسياری ازمشكلات حل شد. قبلا هم با آمريكايیها نشستهايی در خصوص عراق داشتهايم كه ادامه نيافت. آمريكايیها ابتدا بر اين باور بودند كه نيازی به ديدار با مسوولان ايرانی ندارند، به همين دليل ديدارهای قبلی متوقف شد، اما اخيرا و بعد از گذشت چند ماه دريافتند كه بايد با آن وارد مذاكره شوند تا نتايج مفيدی از آن حاصل شود و به ويژه اين كه طرفين منافع مشتركی در عراق دارند. ما خواهان تحكيم امنيت و ثبات در عراق هستيم و آمريكايیها نيز مجبورند كه ثبات را در اين كشور برقرار كنند، چرا كه اگر شرايط به همين منوال پيش برود، آبرويی برای آمريكايیها باقی نمیماند.
به همين دليل آنها درخواست انجام مذاكره در خصوص عراق را مطرح كردهاند. ايران سابقا درخواست مذاكره با آمريكايیها را رد كرده بود، اما رهبران عراق از جمله جلال طالبانی، رييس جمهور، عبدالعزيز حكيم، رييس مجلس اعلای انقلاب اسلامی، ابراهيم جعفری، نخست وزير سابق و دوستان ديگر از مدتها پيش به ايران اصرار كردند تا در مذاكرات حضور يابد. در حقيقت موافقت ايران با اين مسئله به منزله فداكاری و ايثار بوده است. اگر وضعيت داخلی ايران را مدنظر بگيريم، اين امر كار سادهای نيست. آنچه در اين مذاكرات مورد بحث قرار میگيرد، تنها به اوضاع عراق مربوط است. اما اگر نگاهی به تاريخ بيندازيم با امور مشابهی مواجه میشويم به گونهای كه ابتدا يك مسئله كوچك شروع و سپس به مسايل بزرگتر میرسد. معتقدم اگر مذاكرات به نتيجه برسد احتمال گسترش دادن آن وجود دارد.