تهران/ خبرگزاری آناتولی
در پی صدور فرمان مهاجرتی دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا در سال ۲۰۱۷ که شامل ایران نیز میشد، اتباع این کشور در سفر به ایالات متحده با مشکلات عدیدهای مواجه شدند که خبرگزاری «آناتولی» در گفتگو با زنان ایرانی که با اجرایی شدن این فرمان مهاجرتی از همسرانشان جدا افتادهاند، ابعاد و زوایای این مشکلات را مورد بررسی قرار داده است.
صدیقه خداشناس، حدود ۲ سال و نیم است که ازدواج کرده است. همسر او در آمریکا کار و زندگی میکند. او پس از ازدواجش نتوانسته حتی همسرش را ببیند و درباره شرایطش میگوید: «ما ترجیح میدادیم همه سختیها را به صورت فشرده تحمل کنیم ولی بدانیم مشکلمان حل میشود. اما اینطور که به نظر میرسد همه چیز روی هواست».
او که ۴۰ سال سن دارد با بیان اینکه نتوانسته با همسرش زندگی زیر یک سقف را تجربه کند، میگوید: بزرگترین نگرانی من در حال حاضر از دست دادن امکان مادر شدن است. ما به لحاظ روحی و روانی شرایط خوبی نداریم و این مساله بیشتر روی توانایی مادر شدن من تاثیر گذاشته است.
صدیقه درباره دامنه تاثیر فرمان مهاجرتی ترامپ بر زندگی شان اینگونه توضیح میدهد: همسر من دو سال پیش یک مرد شاد و پر انرژی بود. اما الان افسرده شده است. از طرفی به این فکر میکنیم این قانون مهم ترین چیزی که یک زن میخواهد و آن امکان مادر شدن است را از ما گرفته است. شرایط به گونهای شده است که باید دنبال راههای درمانی و جایگزین برای فرزند دار شدن بگردیم. حتی اگر هم این اتفاق بیفتد آیا این قابل تصور است که یک زن در تنهایی دوران بارداری را طی کند و فرزندش را به تنهایی بزرگ کند؟
ما سیاسی نیستیم
آرزو قبادی هم دو سال پیش ازدواج کرده است. او معلم بوده و بعد از ازدواج با این تصور که از ایران مهاجرت خواهد کرد خود را بازنشسته میکند، اما زندگی اش دستخوش قوانین مهاجرتی آمریکا میشود. او در این رابطه میگوید: ما آدمهای عادی هستیم. نه فعالیت سیاسی داریم و نه خلافی مرتکب شده ایم ولی سرنوشتمان را سیاستها و دشمنی دولتمردان تغییر داده است.
آرزو با بیان اینکه ۴۳ سال دارد و باید قید مادر شدن را بزند، ادامه میدهد: این قانون و دوری ما از همسرانمان باعث شده است از یکی از بزرگترین خواستههای زندگی مان که مادر شدن و فرزند داشتن است، دست برداریم.
آرزو دغدغه دیگری که دارد این است که در دو سالی که ازدواج کرده نتوانسته زندگی مشترک زیر یک سقف را تجربه کند. او میگوید: گاهی حتی به این فکر میکنم که از همسرم بخواهم ایران بیاید و زندگی کنیم. اما او سالهاست در آمریکا همراه خانواده اش زندگی میکند و اینجا هیچ شغل و درآمدی ندارد.
ممنوعیت سفر به آمریکا غیر انسانی است
فاطمه رنج اندیش، ۲۶ سال دارد. او حدود ۴ سال پیش با همسرش که در آمریکا اقامت داشته به صورت مجازی آشنا شده و در حال حاضر ۲ سال و نیم از ازدواج آنها میگذرد. فاطمه درباره شرایط فعلی اش میگوید: من در این مدت آنقدر فشار روحی تحمل کرده ام که تاثیر آن را روی جسمم میبینم. هر روز با یک درد و بیماری جدید روبرو میشوم. از طرفی همسرم دچار افسردگی شده است. پزشکش درصد داروهایش را مدام بالا میبرد.
او ادامه میدهد: این داستان زندگی ماست که با امیدهای بسیاری ازدواج کردیم اما درگیر سیاستهای دولتمردان شدیم. جالب است که خیلیها حتی در آمریکا نمیدانند این قانون شامل خانوادهها و همسران نیز میشود. همکاران همسرم از او به دلیل این قانون معذرت خواهی کردند و همیشه پیگیر شرایط پرونده ما هستند، اما واقعیت این است که این قانون «ممنوعیت سفر اتباع 7 کشور به آمریکا نیست»، قانون «ممنوعیت سفر ایرانیان» است. چرا که ما خبر دار شدیم شهروندان یمنی میتوانند از آمریکا ویزا دریافت کنند.
فاطمه با اشاره به اینکه این خانوادهها از سوی هیچ مرکز و یا دولتی حمایت نمیشوند، میگوید: ایران که وظیفهای برای خود قائل نیست تا بتواند پیگیر کار ما باشد. در آمریکا هم دستمان به جایی نمیرسد. تنها توانسته ایم به سناتورهای دموکرات نامه بنویسیم. حتی خیلی از رسانهها نمیدانند این قانون شامل همسر و حتی فرزند هم میشود. افرادی هستند که فرزند خردسالشان در ایران است و مادر در آمریکا منتظر اوست.
میخواهم مادر شوم
موژان میربها، داستانی متفاوت از این زنان دارد. او ۱۲ سال است در آمریکا زندگی میکند و همسرش در ایران است. او میگوید: فشار روحی و روانی که به ما تحمیل شده، روی جسم مان تاثیر گذاشته است. من ۳۳ سال دارم و به تازگی چکاپ سالیانه انجام دادم. در کمال ناباوری پزشکم به من اعلام کرد که شرایط خوبی برای مادر شدن ندارم و اگر تا یک سال آینده مادر نشوم ممکن است هیچ وقت نتوانم از نعمت فرزند برخوردار شوم.
وی با بیان اینکه حتی اگر برای مادر شدن به ایران سفر کند باز هم مشکلاتی دارد، ادامه میدهد: به هر حال من باید برگردم آمریکا. آیا این راحت است که من بدون حمایت مالی و عاطفی همسرم بتوانم فرزند بزرگ کنم؟ ما چه خطایی مرتکب شدیم که زندگی مان باید تحت تاثیر این قوانین قرار گیرد؟
موژان در تگزاس زندگی میکند و به گفته خودش بارها با سناتور ایالتش تماس گرفته اما هنوز نتوانسته است وقت ملاقاتی از او بگیرد. او امیدوار است بتوانند از طریق رسانهها صدایشان را به گوش دولتمردان برسانند.
ارتباط از طریق تماس تصویری که زندگی نمیشود
مریم اسدی، هم زن ایرانی است که در آمریکا زندگی میکند و همسرش در ایران به دلیل قانون مهاجرتی آمریکا از رفتن به آن کشور منع شده است. مریم میگوید: ما ازدواج کردیم که خانواده تشکیل دهیم. اما الان از طریق واتس آپ مدام با هم حرف میزنیم. ارتباط از طریق تماس تصویری که زندگی نمیشود.
او هم دغدغهای مشابه دیگر زنان دارد و توضیح میدهد: من دوست دارم مادر شوم. سنم هم کم کم بالا میرود. تا کی این شرایط طول میکشد؟ هیچ کسی نمیداند و ممکن است امکان مادر شدن را از دست بدهم و یا شرایط پرخطری برای من به وجود آید. مگر ما چه کردهایم که باید از یکدیگر دور باشیم؟
گفتنی است خانوادههایی که به دلیل فرمان منع سفر ایرانیان به آمریکا در ایران هستند در یک گروه تلگرامی با یکدیگر ارتباط دارند و از روند پیشرفت پروندههای همدیگر باخبر میشوند. این افراد حدود ۶۰۰ نفر هستند که فعالیتهای مختلفی همچون نامه نوشتن به سفارت آمریکا در کشورهای همسایه ایران، نامه نوشتن به سناتورهای آمریکایی و ... را انجام دادهاند تا بتوانند توجه آنها را به شرایطشان جلب کنند. در این میان یکی از زوجها به دلیل شرایط سخت از یکدیگر طلاق گرفتهاند و یک نفر دیگر هم فوت کرده است.
لازم به ذکر است که واشنگتن پست در تاریخ ۲۹ ژانویه ۲۰۱۹ طی گزارشی اعلام کرد ۱۵۰۰ خانواده ایرانی در پی فرمان مهاجرتی دولت آمریکا از یکدیگر جدا افتادهاند.