ایران پای روسیه را به جنگ سوریه باز کرد. آیا از منظر اهدافِ مورد نظر جمهوری اسلامی در خاورمیانه، این اقدام اشتباه بود؟
به احتمال نزدیک به یقین، بدون دخالت روسیه در جنگ سوریه، حزب بعث حاکم بر آن کشور سقوط می‌کرد؛ بنابراین با توجه به هدف اصلی جمهوری اسلامی برای حفظ بشار اسد بر سریر قدرت، دعوت از روسیه برای ورود به جنگ داخلی در سوریه اجتناب‌ناپذیر بود.
با این حال، آیا جمهوری اسلامی به پیامدهای حضور روسیه در سوریه نیز واقف بود؟ در این باره تردید جدی وجود دارد.
در واقع ورود روس‌ها به سوریه بحران این بخش از خاورمیانه را به موضوعی برای رقابت، چانه زنی و مصالحۀ بین قدرت‌های بزرگ جهانی تبدیل کرد و جمهوری اسلامی نیز خواه ناخواه به صورت تابعی از منطق حاکم بر این بحران در آمد.
از همین رو، کشورهای نگران از حضور ایران در سوریه بخصوص اسرائیل، از باز شدن پای روسیه به بحران چندان ناخشنود نشدند؛ چرا که می‌دانستند این اتفاق، عملاً رفتار جمهوری اسلامی را به بازی قدرت‌های بزرگ پیوند می‌زند و در نهایت آن را مهار می‌کند.
در شرایط حاضر، بعید است ایران قادر به حرکتی خلاف امیال و اهداف کلی روسیه در سوریه باشد و این در حالی است که اهداف بلندمدت روسیه در این مورد، به طور اصولی با اهداف جمهوری اسلامی در تعارض است. برای نمونه روسیه نسبت به امنیت و موجودیت اسرائیل حتی بیش از اروپایی‌ها حساس است و با هر حرکتی در این جهت مقابله می‌کند.
با این حساب، باز کردن پای روسیه در جنگ سوریه گرچه گریزناپذیر اما مبتنی بر محاسبات کوتاه مدت بوده است. اکنون دورۀ آن «کوتاه مدت» به سر آمده و مرحلۀ تازه ای آغاز شده است. این مرحلۀ تازه با دیدار ترامپ - پوتین خود را نشان خواهد داد.