ايران امروز

نشريه خبری سياسی الكترونيك

Iran Emrooz (iranian political online magazine)

iran-emrooz.net | Wed, 20.06.2018, 7:03
چرا ایران بالاخره با ترامپ مذاکره خواهد کرد؟

زلمای خلیل زاد، نماینده پیشین آمریکا در سازمان ملل، در «واشنگتن پست» نوشت:

تصمیم ترامپ در خروج از برجام در داخل و خارج آمریکا مورد انتقاد فراوان قرار گرفت. منتقدان این تصمیم دولت ترامپ را فراخوانی برای جنگ و سیاست تغییر رژیم ایران دانستند.

اما این نکته مغفول مانده که ترامپ همزمان با خروج از برجام از ایران خواسته که بار دیگر پای میز مذاکره با آمریکا بنشیند.

فشار اقتصادی در کنار درخواست مذاکره، بالاخره ایران را به میز مذاکره خواهد کشاند.

اخیراً پمپئو، وزیر امورخارجه آمریکا، پیام جالبی به ایران داد و از این کشور خواست «به الگوی مذاکره با کره شمالی نگاه کند و جدیت آمریکا در تعامل با مخالفان در مسائل پیچیده را ببیند.» 

فشارهای ترامپ ایران را به زانو نخواهد آورد و منجر به تغییر رژیم در ایران نیز نخواهد شد؛ اما احتمالا تهران را به میز مذاکره خواهد کشاند.

ایران در حال حاضر تمایلی برای مذاکره با آمریکا ندارد؛ بلکه به دنبال تضمین‌ها و توافقی با اروپاست تا فشارهای آمریکا را کاهش دهد.

اما به دلایل زیر، رهبران این کشور در آینده نزدیک به فکر مذاکره با آمریکا خواهند افتاد:

اولاً، ایران به زودی از اروپا نومید خواهد شد؛ زیرا برای شرکت‌های اروپایی بازار آمریکا بسیار با ارزش تر از بازار ایران خواهد بود.

تجارت اروپا با ایران، حتی کمتر از تجارت اروپا با قزاقستان است. دولت‌های اروپایی نمی‌توانند این واقعیت را تغییر دهند و غیرممکن است که تضمینی به ایران بدهند.

ثانیا، ایران به دنبال غنی‌سازی و از سرگرفتن فعالیت‌های هسته‌ای نخواهد رفت. زیرا این اقدام ایران موجب می‌شود که اروپا و سایر قدرت‌های دنیا نظیر چین و روسیه به آمریکا بپیوندند و فشارهای اقتصادی بر ایران مضاعف شود.

بعلاوه، آمریکا تهدید کرده که در آن صورت تاسیسات هسته‌ای ایران را بمباران خواهد کرد. بنابراین، بعید است ایران این مسیر را انتخاب کند.

ثالثاً، فشار ناشی از تحریم‌های همه‌جانبه آمریکا موجب خواهد شد که سرمایه‌گذاری در ایران به شدت کاهش یابد، بلکه سرمایه‌ها از این کشور فرار کنند و ناآرامی‌های بیکاری کشور را فراگیرد.

فشارها بر متحدان ایران در منطقه نظیر حزب‌الله لبنان، حماس، سوریه و یمن موجب می‌شود که ایران ناچار شود بین عقب نشینی و ادامه تنش‌های منطقه یکی را انتخاب کند.

اگر ایران همچنان این جدال در منطقه را ادامه دهد، باید منابع اندک اقتصادی خود را صرف این جدال‌های منطقه‌ای کند و در آن صورت، نارضایتی داخلی و اختلاف بین جناح‌های سیاسی داخل ایران و حتی شورش داخلی ممکن است منجر به تحولات بزرگتری در این کشور شود.

چهارم، ایرانی‌ها به توافق کره شمالی-آمریکا نیز نگاه می‌کنند. اگر این توافق به ثمر بنشیند، ایران نیز ممکن است همان مسیر را در پیش گیرد.

عقب نشینی از برجام موجب نشد که کره شمالی با آمریکا توافق نکند.

فشارهای شدید اقتصادی بر ایران و پیشرفت واقعی در توافق آمریکا با کره شمالی موجب می‌شود که رهبران ایران به فکر آن بیفتند که برای حفظ منافع خود پشت میز مذاکراه با آمریکا بنشینند و توافقی را امضاء کنند که منافع دو طرف را تضمین کند و روابط با آمریکا را عادی سازد.

تنها گزینه جایگزین ادامه جدال با آمریکا و فشارهای اقتصادی و ریسک‌ها و بحران‌هایی است که اوضاع ایران را آشفته تر می‌سازد.