فریبا آباقری / روزنامه‌نگار
روزنامه اعتماد
اخیرا استاندار استان مرکزی در یک اقدام ستودنی یک زن را برای تصدی پست فرمانداری آشتیان به وزارت کشور معرفی کرده است. این زن پیش از این بخشدار آشتیان بوده است اما وزارت کشور اعلام کرده است که رزومه او برای تصدی فرمانداری کافی نیست و او را رد کرده است.
نگاهی به کارنامه وزارت کشور در ارتقای زنان به پست‌های مدیریتی نشان می‌دهد اختلاف نظر جدی میان نظر وزیر کشور و رییس‌جمهور در حوزه زنان وجود دارد.
تنها ٤ فرماندار زن از بین ٤٣٠ فرماندار و ١٣ بخشدار زن از میان یک هزار و ٥٩ بخشدار.
این در حالی است که روحانی پس از افزایش نارضایتی‌ها قول داد سهم زنان در لایه‌های مختلف مدیریتی در وزارتخانه‌ها را افزایش دهد. اما گویا وزرای روحانی دراین امر با او همراه نیستند.
اگر چه انتصاب شهیندخت مولاوردی به سمت معاونت زنان رییس‌جمهور و نزدیکی و ارتباط خوبش با فعالان سیاسی و اجتماعی و همچنین اقدامات و مواضع او در خصوص احقاق حقوق زنان توانست به بخشی از مطالبات پاسخ مثبت دهد اما کنار گذاشتن او از معاونت امور زنان و خانواده در دور دوم ریاست‌جمهوری با افزایش فشار تندرو‌ها و عدم توجه رییس‌جمهور به مطالبات زنان بار دیگر به نارضایتی زنان از شعارهای فراموش شده روحانی دامن زد.
متاسفانه ضعف مضاعف احزاب و انجمن‌های فعال درحوزه زنان و همچنین فضای بسیار امنیتی که بر سر فعالان زن سایه افکنده آنها را از فعالیت جدی در این حوزه باز داشته و اندک فعالیت رسانه‌ای که در دور اول ریاست‌جمهوری زنان انجام می‌شد نیز با ناامیدی زنان از روحانی فروکش کرده است.
در این بین اما فعالان سیاسی خارج از ایران بیکار ننشستند و در کم‌کاری داخلی‌ها جای خالی آنها را پر کرده‌اند. زنان جامعه که اکنون حتی از احزاب اصلاح‌طلب و فعالان زن نیز مایوس شده‌اند چشم به خارج نشینان دارند که نشانه‌هایش در هفته‌های اخیر ملموس بوده است.
این وسط نیمی از جامعه در کشاکش دیدگاه‌های مردسالارانه و قرائت‌ها و بدفهمی‌ها به فراموشی سپرده شده‌اند و اعتراضات اخیر زنان در کشور یکی از تبعات آن است.
دولت باید سیاست خود را در قبال زنان به‌طور جدی تغییردهد و در برابر فشارهای متعصبین عقب‌نشینی نکند و برنامه جدی برای پاسخگویی به مطالبات زنان ارایه دهد.