مرتضی سیمیاری / جامعه نو
این روزها در خیابانها پلاکاردهای بزرگی نصب شده و روی آن نوشتهاند منتظر چه هستید؟ هرچه این تابلوها از سطح شهرها توسط مامورین دولتی جمع میشود اما شبها دوباره سر جایش نصب میگردد.
جنبش «فش نستانو»در تونس این روزها پرچم مبارزه با فساد را در دست گرفته و حتی ممکن است در آستانه هفتمین سالگرد بهارعربی این کشور دوباره در آستانه یک انقلاب جدید قرار بگیرد.
در قصرین، طبربه، تاله و سیدی بوزید، سلیانه و بسیاری از شهرهای بزرگ رهبران بینام و نشان با کمک شبکههای اجتماعی از مردم میخواهند که منتظر نمانند و در برابر بیکفایتی حاکمان تظاهرات کنند، معترضان از محلههای رانده شده و حاشیهنشین علیه بودجه دولتی و بروکراسی فاسد قیام کردهاند و جالب آنکه احزاب بزرگ و حتی جریان اصلاحگر «ندای تونس» در صحنه اعتراضات بر خلاف هفت سال قبل این بار غایب هستند و رهبری واقعه بر عهده خشم فرودستان افتاده است.
در تونس آنچه روی داده تنها یک تظاهرات ساده برای افزایش قیمتها نیست، بلکه شورش علیه سرنوشت یک انقلاب است. اگرچه یوسف شاهد (نخست وزیر) میان معترضان آمده و قول اصلاح بودجه و جنگ علیه فساد را داده است، اما بحران حکمرانی و فساد سیستماتیک بعد از رفتن بن علی همچنان دست از سر انقلابیون بر نداشته است.
رئیس جمهور تونس محمد سبسی گفته بود که انقلاب هفت سال قبل یک اختلال موقتی بود اما همه چیز دوباره در ریل خود قرار گرفته است، اما سه ماه بعد از سخنرانی او مشخص شد که شبح انقلاب هنوز در خیابانها و کوچههای تونس سرگردان است.
پس از یک انقلاب پر هیاهو که شمال آفریقا و خاورمیانه را لرزاند میتوانیم تونس را خوب تماشا کنیم، کشوری درمانده و غرق در رانتخواری که در برگزاری یک انتخابات ساده شهرداریها نیز درمانده شده است.
سرنوشت تونس آیینه تمام نمایی از منطقه است، کافی است جرقهای کوچک ایجاد شود تا از قاهره تا بنادر جنوب خلیج فارس در آتش خشم عمومی از حکمرانی نا مطلوب بسوزد.
تهران نیز به تازگی با روشهای کلاسیک اعتراضی مشابه شورش تونسیها را مهار کرده است. جالب آنکه شکل و شمایل اعتراضات در دو کشور به یکدیگر شباهت چشم گیری دارد.
هر چند یکی توانسته آتش را مهار کند و دیگری با کمک حافظه تاریخیاش سعی در ایجاد دیالوگ با مخالفانش را دارد. صدری خیاری روشن فکری تونسی مینویسد «آتش زیر خاکستر تنها با طوفان شعلهور نمیشود گاهی نسیمی هم میتواند جنگلی را نابود کند».