مفروضات
۱- سخنان نزدیکان کروبی و میرحسین موسوی به روشنی نشان می‌دهد که این شخصیت‌های محبوب سیاسی وضعیت فیزیکی مناسبی ندارند و متاسفانه وضع نامناسب و شرایط دشوار و بیماری‌های آنها در شش سال زندان خانگی به یک امر عادی برای اصولگرایان و حتی برخی اصلاح‌طلبان تبدیل شده است.
۲- تکلیف تندروها نسبت به حصر روشن است. آنها دوست دارند «محصوران نجیب و شجاع» ایران یا از مواضع خود «توبه» کنند و یا در همان حصر «فوت» کنند.
۳- تکلیف «محصوران» هم روشن است. آنها جرم یا گناهی نکرده‌اند که توبه کنند، بلکه با ایستادگی بر ارزش‌ها و از جمله حقوق مردم سهم مهمی در پاسداری از حقوق اساسی مردم و صیانت از جمهوریت ایران و عزت ایرانیان داشته‌اند. اگر اصرار آنها بر لزوم سلامت انتخابات در انتخابات ۸۸ نبود، نتایج مبارک انتخابات ۹۲ و ۹۴ و ۹۶ حاصل نمی‌شد. در واقع کسانی باید توبه کنند که در پایان روز رای‌گیری قبل از شمارش آرا در رسانه‌های خود احمدی‌نژاد را با ۲۴ میلیون رای پیروز انتخابات اعلام کردند و با کسانی که در سلامت انتخابات تردید داشتند و از حق قانونی‌شان برای تجمع مسالمت‌آمیز استفاده کردند با خشونت و سرکوب و زندان و حصر مواجه شدند و به‌جای عذرخواهی از عمل خود محصوران نجیب و سرفراز را فتنه‌گر خواندند.
۴- در موضوع رفع حصر تکلیف مردم ایران هم روشن است. بخش بزرگی از جامعه‌ی ایران از آغاز دنبال رأی‌‌اش و سلامت هر چه بیشتر انتخابات و مخالف حصر بوده و در جریان اجتماعات بزرگ انتخابات ۱۳۹۶ در سراسر ایران با صدای بلند نشان داده است که مهمترین خواست و شعار سیاسی‌اش رفع حصر بوده است.
۵- روحانی نیز در انتخابات ۹۲ و ۹۶ وعده تلاش برای زمینه‌سازی جهت رفع حصر را داده است و بخشی از آراء او به امید این تلاش به او داده شده است. با این‌همه همچنان محصوران به‌صورت غیرقانونی و بدون حتی یک محاکمه‌ی صوری در حصرند و اوضاع آنها و خانواده‌هایشان وخیم‌تر نیز شده است.
چه باید کرد؟
۱- اینکه پیگیری رفع حصر در شرایط حساس منطقه اگر بخواهد به نتیجه‌ی مطلوب بیانجامد باید به شیوه و زبانی باشد که موجب تقابلِ پرهزینه و بی‌فایده با رهبری نظام نشود حرف درستی است، اما مطالبه‌ی رفع حصر می‌تواند به شیوه‌هایی که بدون ایجاد تقابلِ بی‌نتیجه احتمال رفع را افزایش دهد نیز طرح شود. مثلا اصلاح‌طلبان شایسته است از رهبری نظام و شورای امنیت کشور مدام سوال کنند که ادامه حصر (که خلاف قانون، اخلاق و مروت و حتی مصالح نظام است) چه سودی به حال کشور دارد؟ از این جهت طرح مکرر این مطالبه توسط علی مطهری اقدامی تحسین‌برانگیز است.
۲- اینکه دولت روحانی بگوید ابزار رفع حصر دست دولت نیست حرف درستی است، ولی کافی نیست. دولت حداقل دو کار می‌تواند بکند که تا کنون به قدر کافی انجام نداده است. اول اینکه گزارش پیگیری‌های خود در این زمینه را به مردم بدهد و صراحتا بگوید که حامی و پیگیر جدی رفع حصر است ولی تا کنون نتوانسته ارکان دیگر را قانع کند. اگر رفع حصر در اولویت‌های دولت قرار بگیرد، همچون برجام، می‌تواند برای همراه کردن رهبری و میانه‌روهای نهادهای انتصابی مذاکرات فشرده و مستمر انجام دهد و با خلاقیت سیاسی پیشنهاد بسته‌های برد-برد جدید احتمال گشوده شدن گره حصر را افزایش دهد.
دوم اینکه حداقل وزارت اطلاعات را به‌عنوان مجری حصر ملزم کند حقوق قانونی محصوران و خانواده‌ی آنها را رعایت کند. اخبار دست اول نشان می‌دهد که جناب مهدی کروبی آن‌قدر در فشار بوده که به ماموران خود اعلام اعتصاب غذا می‌کند و پس از آن به بیمارستان انتقال می‌یابد! یا طبق اظهارات سه فرزند میرحسین حال پدر و مادرشان نگران‌کننده است و آنها در طول یک هفته هیچ خبری از آنها نداشته‌اند. (و وقتی هم رسانه تندروها شایعه مرگ میرحسین را پخش کرده بودند، خواهر میرحسین - که مادر شهید نیز هست و قرار بود طبق توصیه امام خمینی چشم و چراغ ملت باشند- پس از این خبر سراسیمه به کوچه اختر می‌آید تا از وضعیت حال برادرش باخبر شود ولی موفق نمی‌شود حتی برای یک لحظه برادرش را ببیند.(به بیان دیگر میرحسین، این شخصیت محبوب برای بخش بزرگی از جامعه‌ی ایران و قهرمان دوران دفاع مقدس و شخصیت مورد علاقه و احترام عمیق امام خمینی از حقوق یک زندانی و شهروند عادی هم برخوردار نیست و شرایط حصر از زندان بدتر است).
۳- اینکه نیروهای جامعه مدنی دائم از دولت روحانی تقاضای رفع حصر می‌کنند کار درستی است ولی کافی نیست. نیروهای جامعه مدنی غیر از پیگیری مذکور می‌توانند با هم‌اندیشی و خلاقیت سیاسی دست به ابتکاراتی مسالمت‌آمیز و قانونی بزنند که نه به تقابل با رهبری بیانجامد و نه به بی‌عملی سیاسی در زمینه‌ی رفع حصر.
۴- ما می‌توانیم اقدامات زیر را انجام بدهیم:
- در رسانه‌ها، شبکه‌های اجتماعی، پیام‌رسان‌های موبایلی و تریبون‌های در دسترس صدای مطالبه‌ی قانونی رفع حصر را بلندتر و صدای تقاضای اجتماعی و مسالمت‌آمیز برای رفع حصر را افزایش دهیم.
- تلاش کنیم در گفتگو با رهبری، مراجع تقلید، اصولگرایان میانه‌رو و مدیران سپاه، قوه قضاییه، صداوسیما و شورای نگهبان به زبانی که آنها هم می‌فهمند به آنها نشان دهیم که تداوم حصر علاوه بر اینکه غیرقانونی و غیراخلاقی و غیرشرعی است، به سود نظام و آنها نیست و رفع حصر نه تنها هزینه‌ای برای نظام ندارد که موجب آرامش و امنیت بیشتر در کشور و وجاهت بیشتر برای دولت و نظام و تقویت ایران در شرایط پرآشوب منطقه‌ای و تهدیدهای ائتلاف ترامپ-اسرائیل-عربستان علیه ایران است.
- تلاش کنیم هزینه‌های پرشماری که تداوم حصر برای نظام داشته است را به زبانی که برای حامیان حصر قابل فهم است با آنها طرح کنیم. همچنین برای آنها روشن کنیم که اگر خدای ناکرده برای محصوران در حصر اتفاق ناگواری بیفتد، لکه‌ی سیاهی است که از دامان حامیان حصر پاک‌نشدنی است و هزینه‌های حیثیتی زیادی را به نظام تحمیل می‌کند.
- تلاش کنیم در گفتگوی جمعی و با ابتکار سیاسی به بسته‌های برد-برد جدید برای رفع حصر که به هیچ یک از طرفین احساس شکست نمی‌دهد فکر کنیم و این ابتکارات گره‌گشا را با مذاکره و تعامل، عملی کنیم.
به امید پایان زودهنگامِ حصر غیرقانونی و غیر اخلاقی میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی
پایان