ویدا حاجبی تبریزی نویسنده ایرانی است. کتاب داد بیداد شرح خاطرات زندانیان سیاسی زن است که برنده جوایزی همچون جایزه صدیقه دولت‌آبادی شده است.
او در سال ۱۳۱۴ در تهران چشم به جهان گشود. وی در سال ۱۳۳۵ تحصیلات آکادمیک خود را در مدرسه عالی معماری پاریس به پایان رساند. فرح دیبا نیز در همین مدرسه تحصیل کرده بود .
ویدا حاجبی فعالیت‌های سیاسی اش را در جنبش چریکی آمریکای لاتین در ونزوئلا آغاز کرد و پس از آن در سازمان چریک‌های فدایی خلق به فعالیت پرداخت.
ویدا حاجبی در زمان شاه، از سال ۱۳۵۱ در زندان بود و پس از گذراندن ۶ سال حبس با موج انقلاب ۵۷ از زندان آزاد شد.
او از نخستین زنان زندانی سیاسی در ایران بود. مهترین اثر او «داد بیداد» خاطرات ۳۷ تن از زندانیان سیاسی زن است. این کتاب برپایه اصول زندگینامه نویسی نگاشته است.
اثر دیگر ویدا حاجبی کتاب «یادها» است که بیشتر خاطرات سیاسی خود او و نقد و بازنگری نظراتش در دوران فعالیت‌های سیاسی است. او در مصاحبه‌ای گفتاه بود به خاطر مخالفت با شاه و مبارزه با استبداد، نمی‌بایستی با تجددستیزها و با عقب‌‌افتاده‌‌ترین بخش‌‌های اجتماعی‌‌مان هم‌‌صدا میشدیم.