* نشریه «آتلانتیک» در گزارشی خواندنی در مورد وضعیت نابسامان وزارت خارجه آمریکا در دولت دونالد ترامپ نوشت:
* اینجا معمولا جای شلوغی است. معمولا اینجا رفت و آمد هست و افراد مختلف برای دیدار می‌آیند، اما الان اینطور سوت و کور شده است.
* هر قدر ساختمان وزارت خلوت است، به جایش کافه تریای وزارتخانه شلوغ است و کارکنان که حالا کاری ندارند، اینجا وقت می‌گذرانند.
* وزارت خارجه به نحوی آشکار از دیدارها با سران خارجی کنار گذاشته شده، پست‌های کلیدی وزارت خارجه خالی باقی مانده و کاخ سفید هم چندان از کارکنان وزارت خارجه مشاوره نمی‌گیرد.
* یکی از کارکنان می‌گوید: قبلا روز کاری از ۶:۳۰ شروع می‌شد و اگر می‌شد زودتر از ۱۰ شب از وزارت خارج شوم، روز خوبی بود. الان حوالی ۹، ۹:۱۵ می‌آیم و قبل ۵:۳۰ هم می‌روم.
* دو ماه اخیر بیشتر اینطور بوده که فقط بیکار نشسته‌ایم و زودتر از معمول به خانه برگشته‌ایم. از ده سال پیش که من کارم را در وزارتخانه آغاز کردم، اینجا هیچ وقت اینقدر سوت و کور نبوده.
* آنها [دولت جدید] واقعا می‌خواهند دخل اینجا را بیارند. فکر نمی‌کنم که این دولت اصلا به لزوم وجود وزارت خارجه اعتقادی داشته باشد.
* فکر می‌کنند «جیرد» [کوشنر، داماد ترامپ] از پس همه کارها بر می‌آید. این وضع مرا یاد کشورهای در حال توسعه‌ای می‌اندازد که مأموریتم را در آنها گذرانده‌ام. یک خاندان بر همه‌چیز حاکم است و وزارت امور خارجه از هیچ‌چیز خبر ندارد.
* تیلرسون را گروهی از ترامپیست‌های مرموز احاطه کرده‌اند. وقتی حتی دست راست او هم آدم خودش نیست، چه غلطی می‌تواند بکند؟
* یک کارمند میان‌رتبه وزارت خارجه می‌گوید کارکنان تصور می‌کنند که کاخ سفید آنها را دیوان‌سالارهایی غیرمنتخب و نماد ساختاری می‌بیند که باید از آن اختیارزدایی شود.
* ما احتمالا احساسی شبیه یک کارمند وزارت خارجه بریتانیا بعد از جنگ دوم جهانی داریم، زمانی که دید، نه، آفتاب در امپراطوری آنها هم غروب می‌کند.