صدای آمریکا: انتخابات آمریکا طولانی‌ترین، گرانترین و احتمالا پربیننده ترین انتخابات در تمامی جهان است.
شاید سخت‌ترین بخش انتخابات آمریکا فهم موج نظرسنجی باشد که پیش بینی می‌کند کدام کاندیدا جلوتر است، و احتمالا برنده می‌شود.
با نزدیک شدن به ساعات پایانی برای شروع رای گیری، الجزیره سه نکته را برای نظارت آسانتر بر نظرسنجی‌ها برشمرده است:
آرای عمومی - آرای الکترال
در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا دو سیستم وجود دارد: رای مستقیم شهروندان به هر یک از دو نامزد عمده، و کالج‌های الکترال که طی آن نامزدها امتیازهای هر ایالت را بر اساس آرای عمومی آنها کسب می‌کنند.
کالج‌های الکترال بر اساس جمعیت ایالت است مثلا کالیفرنیا ۵۵ رای الکترال دارد و ویرجینیا ۱۳ تا.
برنده انتخابات ریاست جمهوری آمریکا کسی نیست که آرای عمومی بیشتری کسب کند، بلکه کسی است که ۲۷۰ رای الکترال از ایالت‌ها بدست آورد یعنی نصف بعلاوه یک شمار کالج‌های الکترال کل کشور.
پس برای آن که بدانیم کلینتون برنده می‌شود یا ترامپ، باید ببینیم وضع آرا در ایالت‌های کلیدی مثل فلوریدا، اوهایو و کارولینای شمالی چطور است.
هیلاری کلینتون می‌تواند با فاصله‌ای اندک حتی یک درصد رای عمومی کسب کند، اما اگر ایالت‌هایی مثل اوهایو، فلوریدا و نیویورک را ببرد، شمار کالج‌های الکترالش به بیش از ۳۰۰ رسیده و پیروز انتخابات می‌شود.
اما یک نکته وجود دارد، این که آرای ایالتی همواره به اندازه آرای عمومی قابل اتکا نیست.
نهاد برگزارکننده نظرسنجی
آرای عمومی توسط رسانه‌های عمده آمریکا چون ان.بی.سی و سی.ان.ان یا موسسه گالوپ سنجیده می‌شود اما آرای ایالتی را دانشگاه‌های ایالتی یا روزنامه‌های کوچکتر اندازه می‌گیرند.
وقتی به نظرسنجی آرای ایالت توجه می‌کنید، در نظر بگیرید که که توسط دانشگاه و روزنامه تهیه شده یا یک شرکت خصوصی. این می‌تواند به شما پیش زمینه‌ای درباره دقت و صحت آن بدهد.
در روزهای گذشته فعالیت‌های ستادهای انتخاباتی به آسانی می‌توانست افراد را هیجان زده یا نگران کند. مثلا یک نظرسنجی نشان می‌داد که ترامپ در آرای عمومی سه درصد جلو است است اما پنج نظرسنجی دیگر می‌گفت که کلینتون با فواصل یک تا پنج امتیاز از او پیش است.
این اختلاف به دلیل تقلب شرکت‌های برگزارکننده نیست بلکه نتیجه ابزار متفاوتی است که برای تحلیل داده‌ها استفاده می‌کنند.
سورپرایزی در کار نیست
انتخابات ریاست جمهوری امسال آمریکا با آن که بین دو نامزد نامحبوب در تاریخ آمریکا برگزار می‌شود، اما ترجیح رای دهندگان ثابت و بدون تلاطم است.
کاندیدایی که آرای عمومی را ببرد، کالج الکترال را نیز می‌برد.
نامزدی که در نظرسنجی‌های یک روز قبل از روز رای‌گیری جلو باشد، معممولا پیروز می‌شود. اخیرا زیاد شنیده‌ایم که حامیان دونالد ترامپ را با طرفداران خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا مقایسه کرده‌اند. در بریتانیا بیشتر مردم به خروج رای دادند اما نتایج نظرسنجی‌ها یکسره چیز دیگری می‌گفت. الجزیره می‌گوید این فرمول احتمالا برای آمریکا صدق نمی‌کند چون این دو سیستم کاملا متفاوت هستند.
برگزارکنندگان نظرسنجی‌ها در رسانه‌ها و کمپین‌های انتخاباتی آمریکا میلیاردها دلار خرج می‌کنند تا ناگهان غافلگیر نشوند.
پاسخ قطعی درباره نظرسنجی‌هایی که تاکنون انجام شده روز سه شنبه مشخص می‌شود؛ پاسخی که تعیین می‌کند خانم کلینتون یا آقای ترامپ در چهار سال آینده سکان کاخ سفید را به دست می‌گیرد.
***
تحلیل نظرسنجی‌ها: کدام نامزد برنده خواهد شد؟
آنتونی زورکر، گزارشگر آمریکای شمالی بی بی سی
درحالی که آمریکایی‌ها صبح سه‌شنبه پای صندوق‌های رای می‌روند به نظر می‌رسد که هیلاری کلینتون در تازه‌ترین نظرسنجی‌های ملی درحال فاصله گرفتن از دونالد ترامپ باشد.
این تحول نباید کاملا غافلگیرکننده باشد چون نگاهی به نظرسنجی‌های شش ماه گذشته نشان می‌دهد هر بار که آقای ترامپ می‌رفت از رقیب دمکرات خود پیشی بگیرد، این روند وارونه شده است.
شاید مردم آمریکا هرگز نتوانسته باشند خود را نسبت به چشم انداز ریاست جمهوری دونالد ترامپ راضی کنند و هر بار که این چشم انداز به واقعیت نزدیک شده نیروهای نافی آن بار دیگر غالب آمده اند.
اگر این طور باشد، حالا زمان احتمالا برای پیروزی راحت کلینتون مناسب است.
هیچ کدام از نظرسنجی‌ها البته چگونگی واکنش رای‌دهندگان به بیانیه تازه اف‌بی‌آی دایر بر تبرئه کلینتون از هرگونه تخلف در ارتباط با کشف تازه‌ترین مجموعه ایمیل‌های او را نشان نمی‌دهد.
البته درست است که انتخابات آمریکا سراسری نیست بلکه تلاشی ایالت به ایالت برای رسیدن به ۲۷۰ امتیاز لازم است.
تازه‌ترین دور نظرسنجی در ایالت‌های حساس نشان می دهد که هنوز رقابت در تعداد کافی از این ایالت‌ها آنقدر نزدیک هست که آقای ترامپ همچنان شانس پیروزی داشته باشد.
او برای پیروزی یا باید در همه این ایالت‌های نزدیک پیروز شود یا پیروزی های غافلگیرکننده‌ای در ایالاتی مثل پنسیلوانیا، میشیگان یا ویرجینیا داشته باشد؛ ایالت‌هایی که خانم کلینتون با توجه به نظرسنجی ها در آنها پیش بوده است.
چنین سناریویی غیرممکن نیست و همیشه ممکن است نظرسنجی‌ها میزان حمایت سفیدپوستان از ترامپ را دست‌کم گرفته باشند یا حمایت سیاهپوستان و جوانان از کلینتون را بزرگ جلوه داده باشند.
برای تحقق این وضع، آقای ترامپ باید عملکردی بی‌نقص داشته باشد یا نظرسنجی ها باید در ایالت‌های حساس با جمعیت‌هایی کاملا متفاوت اشتباه بوده باشد.
آقای ترامپ همچنین باید امیدوار باشد پیش‌بینی‌های متکی بر شواهد دایر بر مشارکت گسترده لاتین‌تبارها در انتخابات درست از آب در نیاید.
با ورود به روز انتخابات تیم خانم کلینتون می‌تواند محتاطانه امیدوار باشد. پیروزی آقای ترامپ در این مقطع باید یک اتفاق غیرمنتظره (اما نه بی‌سابقه) به حساب آید.