عصر ایران - با انتخاب علی لاریجانی و مسعود پزشکیان به عنوان رییس و نایب رییس اول مجلس جدید آرایش سیاسی مجلس دهم را می‌توان شناخت.
به سادگی می‌توان حدس زد رسانه‌های منتقد دولت و مخالف اصلاحات فردا تیتر بزنند: «عارف، ناکام ماند» یا «دست امیدی‌ها کوتاه ماند».
برخی هم ممکن است خرده بگیرند که بهتر بود عارف کاندیدا نمی شد و متقابلا امتیاز می گرفت. اما اگر او نامزد نشده بود و لاریجانی مثلا با ۲۵۰ رأی رییس می‌شد از کجا مشخص می‌شد پشتوانه اختصاصی آرای عارف چقدر است؟
اکنون اما مشخص و بدیهی است که عارف حداقل ۱۰۳ رأی را نمایندگی می‌کند. رای عارف برای ریاست کف آرای فراکسیون «امید» و رای مسعود پزشکیان ( نماینده تبریز و وزیر بهداشت دولت خاتمی) سقف آرای این فراکسیون به حساب می‌آید.
درباره انتخابات هیأت رییسه موقت مجلس دهم چند نکته را می‌توان یادآور شد:
۱- اقدام عارف در رقابت برای کسب ریاست کاملا اخلاقی و مفید بود. چرا که یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر از مردم تهران به او رأی نداده بودند تا به نفع دیگری کنار برود و نامزد شدن او انجام وظیفه وکالت بود و حالا تکلیف از او ساقط شده است.
چنان که پیش‌تر نیز نوشتیم اگر در انتخابات ریاست جمهوری کنار نمی‌رفت بازی را خراب کرده بود اما این بار او نه تنها بازی را به هم نزده که مرزبندی‌ها را شفاف کرده است. پیش‌بینی می‌شود که دکتر عارف برای ریاست دایم کاندیدا نشود. بنا بر این لازم بود این عدد ۱۰۳ مشخص شود و از این نظر با مجلس قبلی متمایز می‌شود که حداد عادل – لاریجانی هم در موقت رقابت کردند و هم در دایم.
۲- آرای عارف (۱۰۳ رأی) را نه با آرای لاریجانی که با تعداد کرسی‌های اصلاح‌طلبان در مجلس قبل باید مقایسه کرد. به یاد آوریم که دبیرکل مجمع روحانیون مبارز در انتخابات مجلس قبل گفته بود «اگر کسانی دل و دماغ دارند خودشان کاندیدا شوند».
یعنی هیچ امیدی وجود نداشت و به جز تک صداهایی شنیده نمی‌شد که تازه مهم‌ترین آنها از علی مطهری بود که به اصلاح‌طلبی شهرت نداشت. ولی حالا با وجود همه رد صلاحیت ها ۱۰۳ نفر از ۲۷۹ نماینده به معاون اول دولت اصلاحات و ۱۵۴ نفر از این جمع به وزیر بهداشت همان دولت که در مجلس قبلی مواضع نزدیک به علی مطهری اتخاذ می‌کرد رأی دادند.
۳- فاصله آرای علی مطهری (۱۳۲) با آرای نایب رییس دوم (۱۳۶) تنها ۴ رأی است. یعنی اگر آرای مردم اصفهان به مینو خالقی را باطل نکرده بودند یا کار برخی حوزه‌ها به بازشماری نرسیده یا در یک مورد باطل نشده بود چه بسا با همین ۴ یا ۵ رأی نایب رییس دوم شده بود و هنوز هم محتمل است که در رای‌گیری بعدی برای هیات رییسه دایم مطهری این ۴ رای را به دست آورد و نایب رییس دوم شود.
۴- هر چند منتقدان دولت و مخالفان برجام هلهله می‌کنند که در رقابت لاریجانی – عارف یک اصول‌گرا به ریاست رسیده اما خودشان هم می‌دانند و از یاد نبرده‌ایم که رادیکال‌ها چگونه به لاریجانی می‌تاختند و به خصوص بر سر برجام بر سر او فریاد می‌کشیدند.
یکی از مشهور ترین تصاویر مجلس نهم همان عکسی است که حمید رسایی نوشته‌ای با این مضمون در دست دارد: «دوپینگ لاریجانی اثر نکرد».
طعنه‌ای به تلاش لاریجانی برای ماندن فرجی دانا در وزارت علوم. نمی‌خواهیم ادعا کنیم لاریجانی اصول‌گرا نیست اما نمی‌توانیم از یاد ببریم که اگر حامی لاریجانی بودند و او را اصول‌گرا می‌دانستند در قم از او حمایت می‌کردند نه این که تمام تلاش خود را به کار گیرند از قم هم راه پیدا نکند.
۵- از همین حالا شروع شده و برخی در پیام‌های تلگرامی شماتت می‌کنند و طعنه می‌زنند که مگر قرار نبود مجلس امید تشکیل شود؟ آیا این مجلس امید است؟ در حالی که مشخص نیست چه کسی را شماتت و متهم به کم کاری می‌کنند. عارف آیا می‌توانست بقیه نمایندگان را وادارد به او رأی دهند یا اگر شورای نگهبان ۹۰ درصد نامزدهای اصلاح‌طلب را رد صلاحیت کرد و در برخی شهرها از سر ناچاری از کاندیدای غیر اصلاح‌طلب اما هوادار برجام حمایت کردند او مقصر است؟
یادمان باشد روحانی هم که تازه رییس جمهور شده بود تا یک ماه تیتر می‌زدند و تحلیل می‌کردند که او اصول‌گراست تا رای‌دهندگان به او با تصویر اصلاح طلبی را مأیوس کنند اما حالا تمام تلاش‌شان بر این است که دوران ریاست جمهوری او را یک دوره‌ای کنند.
فردا که دولت چند وزیر را تغییر دهد و کابینه را ترمیم کند یا لایحه بدهد و همین مجلس تصویب کند یا طرح‌هایی به تصویب برسد که باب میل نابرجامی‌ها نیست آن گاه از شدت هلهله مدعیان موفقیت به خاطر ریاست علی لاریجانی مانند تظاهر به اصول‌گرا دانستن حسن روحانی هم کاسته شود چون خودشان هم بهتر می‌دانند این لاریجانی، دورترین لاریجانی است به آنان.