«کمپین: به سوی تغییر چهرۀ مردانه مجلس»
کانون زنان ایرانی- فریده غائب:
«پیش به سوی تغییر چهره مردانه مجلس» نام کمپینی است که عصر سه‌شنبه (۵ آبان/ ۲۷ اکتبر) توسط جمعی از فعالان مدنی و حقوق زنان اعلام عمومی شد. قرار است اعضای این کمپین در پنج ماه مانده به انتخابات مجلس دهم که اسفند ماه برگزار می‌شود؛ طرح‌های خود را برای این اتفاق سیاسی اجرا کنند. از جمله به دست آوردن ۵۰ کرسی مجلس برای زنان برابری طلب، تلاش برای آگاهی رسانی زنان برای انتخاب شدن و انتخاب کردن نمایندگان برابری طلب و کارت قرمز برای کاندیداهای زن ستیز طرح‌های پیش بینی شده برای این کمپین است.
به گزارش کانون زنان ایرانی، در این نشست چهره‌های مختلف دانشگاهی، فعالان مدنی و حقوقی و .. حضور دارند. شهلا لاهیجی مدیر انتشارات روشنگران و مطالعات زنان هم سالن کوچک نشرش را برای برگزاری این نشست در اختیار فعالان قرار داده است. خود او به عنوان اولین سخنران مانند همیشه ایستاده سخن می‌گوید و جامعه زنان را مورد خطاب قرار میدهد: «ما زنان راهی نمی‌توانیم پیش ببریم مگر اینکه دانش خود را زیاد کنیم و بدانیم که چه می‌خواهیم. باید بدانیم که مشکل ما مردان ما نیستند. بنابراین باید ریشه‌های اصلی را در رفتار و فرهنگ خود پیدا کنیم.»
او در ادامه از چگونگی شکل گیری دمکراسی کهن می‌گوید و به فرایندی اشاره می‌کند که چگونه شد انسان حق تصمیم گیری می‌یابد.
کارت قرمز به نمایندگان زن‌ستیز
شیوا نظرآهاری، عضو کانون شهروندی زنان درباره چند و چون فعالیت این کمپین توضیحاتی میدهد.اینکه قرار است فعالیت‌ها در قالب سه کمیته‌ی «من کاندید می‌شوم»، «۵۰ کرسی برای زنان برابری‌طلب»، «کارت قرمز به نمانیدگان زن‌ستیز» تعریف شوند.
به گفته او در کمیته «من کاندید می‌شوم» بر حق انتخاب شدن زنان تأکید می‌شود: «شناسایی زنان توانمند از اصناف گوناگون و تشویق آنان برای کاندیدا شدن، برگزاری کارگاه‌های آموزشی و نگارش لوایح برای تبعیض‌زدایی از قوانین موجود از جمله کارهایی است که در این کمیته انجام می‌دهیم. بلند شدن صدای زنان و افزایش فشار جامعه مدنی، احزاب و گروه‌های مختلف را وادار خواهد کرد تا زنان بیشتری را در لیست‌های انتخاباتی‌شان قرار دهند.»
او درباره فعالیت‌های کمیته «۵۰ کرسی برای زنان برابری‌طلب» می‌گوید: «ما باید بتوانیم این بحث را در سطح گسترده میان افکار عمومی مطرح کنیم. مردم باید بدانند که چرا افزایش حضور زنان در مجلس مهم است؟ خواسته‌ها و مطالبات زنان از مجلس چیست؟ چرا و چطور حضور تعداد بیشتر زنان برابری طلب در مجلس می‌تواند به بهبود وضعیت زنان جامعه کند. در واقع این کمیته راه ارتباطی کمپین با مردم است و از آنها می‌خواهد که در این طرح مشارکت کنند.»
وی در ادامه از کمیته «کارت قرمز به نمانیدگان زن‌ستیز»، سخن می‌گوید: «ما کارنامه و عملکرد کاندیداهای احتمالی مجلس را بررسی و به قضاوت افکار عمومی می‌گذاریم. مردم باید بدانند به چه کسانی رأی می‌دهند. زنان باید بدانند که رأی دادن فقط یک مهر در شناسنامه‌شان نیست، همان رأیی که می‌دهند، توی خیابان ماموران گشت ارشاد را روی سرشان می‌ریزد. همان رأیی که می‌دهند اسید می‌شود و توی صورتشان می‌ریزد. آنها باید بدانند چطور مجلس می‌تواند با تصویب قوانین کاری کند که زنان بیشتر و بیشتر خانه نشین شوند. چطور هیچ نماینده‌ای در مجلس اعتراض نمی‌کند به وضعیت اشتغال زنان، وضعیت زنان خودسرپرست و بیمه آنها. بنابراین ما با دقت همه سخنرانی‌ها و مواضع کاندیداهای مجلس را رصد می‌کنیم و آنها را به قضاوت افکار عمومی می‌سپاریم.»
نظرآهاری می‌گوید: «در نهایت تمام هدف کمپین این است که به زنها بگوید اگر خواستار تغییر در وضع قوانین و یا مناسبات حاکم در مجامع قانونگذاری در کشور هستند؛ باید خودشان آستین‌هایشان را بالا بزنند و وارد این مجالس شوند. وگرنه انتظار توجه به مطالبات زنان و حقوق برابر از مجلسی که اکثریت نمایندگانش را مردان تشکیل می‌دهند، انتظار بیهوده‌ای است.»
ژاله شادی طلب: قانون منعی برای ورود زنان به مجلس ندارد
«قانون اساسی به ما اجازه میدهد متقاضی ورود به مجلس و انتخاب نمایندگان باشیم.» این را ژاله شادی طلب،جامعه شناس و رییس سابق مرکز مطالعات زنان می‌گوید و به اصل‌های ۱۹، ۲۰ و ۲۱ قانون اساسی اشاره می‌کند مبنی بر اینکه حقوق زنان در آنها لحاظ شده است.
مردانه بودن جامعه سیاسی در همه دنیا ، نکته‌ای است که شادی طلب به آن اشاره می‌کند و در ادامه بر اساس میزان حضور زنان در مجلس ،کشورها را طبقه بندی می‌کند: «در سایت بین المجالس جهانی جدولی وجود دارد که وقتی من دیدم متوجه شدم جامعه سیاسی همه کشورها مردانه است. رواندا ۶۴ درصد اعضای مجلس آن زن هستند و این کشوری است که خیلی از ما ندیدیم. بولیوی ۵۳ و کوبا ۴۹ درصد زن در مجلس دارند. این خیلی آمار جالبی است. بین این کشورها اگر کشورهای توسعه یافته را نگاه کنیم نروژ ۴۰ و هلند ۳۷ درصد زن در مجالس دارند. حالا ایران در مقایسه با کشورهای دیگر معلوم می‌شود که جامعه سیاسی ما زیادی مردانه است. ما جزو آخرین کشورهای هستیم که در بین ۱۹۰ کشور دنیا رتبه ۱۳۷ را داریم. در کشورهای مسلمان مالزی ۱۰ درصد نمایندگانش در پارلمان زن هستند و مراکش هم ۱۷ درصد. عربستان هم ۹/ ۱۹ درصد زن در پارلمان دارند و ایران ۳ درصد زن در پارلمان دارند. اما کشورهای پایین تر از ما هم هستند مثل عمان.»
به گفته او در کل دنیا حدود ۲۳ درصد مجالس کل دنیا زن هستند. آسیا ۱۹ درصد. جالب است که در سال ۱۹۴۵ بیست و شش پارلمان در دنیا وجود داشته است که در این پارلمان‌ها ۳ درصد نمایندگان زن بودند و امروز تعداد پارلمان‌ها به ۱۹۰ رسیده و ۲۲ درصد زنان زن هستند. او در پایان می‌گوید: «ما حقوق مساوی برای انتخاب کردن و انتخاب شدن را داریم و آن چیزی که ما می‌خواهیم فرصت‌های برابراست. اگر ما تاکید را روی فرصت‌های برابر بذاریم امیدوارم که در ۱۰ سال آینده موفق بشویم.»
توانمندی زنان در حوزه سیاسی روی دوش جامعه مدنی است
مهدیه گلرو، عضو کانون شهروندی زنان نیز به عنوان یکی دیگر از سخنرانان به مقایسه شرایط زنان در ایران و برخی کشورها می‌پردازد: «در مجلس افغانستان ۱۷۵ مرد و ۶۷ زن وجود دارد. در عراق نیز سهم زنان از مجلس ۲۳۷ مرد و ۸۳ زن وجود دارد. زنان این دو کشور در حالی کاندیدا شدند که سایه تهدید طالبان و القاعده روی سرشان بود.با این حال وارد مجلس شدند و در جریان‌هایی نظیر فرخنده در افغانستان و زنان ایزدی در عراق فعال بودند. اما زنان نماینده مجلس در ایران دربرابر حوادث اسید پاشی سکوت کردند.»
گلرو می‌گوید: «اینکه زنان نمی‌خواهند کاندیدا شوند، کاری نیست که بر عهده دولت باشد. مساله ما هستیم که می‌خواهیم وارد عرصه شویم یا نه؟ واقعیت این است دولت نمی‌تواند کاری کند و این جامعه مدنی است که باید به زنان انگیزه بدهد و به آنها بگوید که این توانمندی را دارید . زنان ما در فضاهای دانشگاهی و فرهنگی اقلیت نیستند اما در فضای سیاسی در اقلیت هستند. حالا این اقلیت بودن می‌تواند هزار چیز باشد، یکی از آنها هم می‌تواند، عدم باور به توانمندی‌های زنان باشد.»
او در پایان می‌گوید: «سوالی که ایجاد می‌شود این است که از زنانی که وارد مجلس می‌شوند چند نفر مثل ما فکر می‌کنند. فکر می‌کنید که از بین ۱۰ نفر زن در مجلس راحت تر می‌شود کسی را همفکر پیدا کرد یا در بین ۶۰ نفر؟ من فکر می‌کنم که بین ۶۰ نماینده راحت تر می‌شود و در مواقعی که ما می‌خواهیم صدای یک زن شنیده شود، صدای آن زن در مجلس شنیده شود. به لحاظ جامعه شناسی همیشه اقلیت به لحاظ جامعه شناسی همیشه اقلیت پیرو اکثریت است. اما وقتی اقلیت از ۳ درصد به ۱۰ یا ۱۵ درصد افزایش پیدا کند، توانایی یا مانور آنها در قانونگذاری افزایش پیدا می‌کند. یعنی در مجلس وقتی به لحاظ کمیت تغییر پیدا می‌کند و از لحاظ کمیت خارج می‌شود، خلاقیت را به دست می‌گیرد و دیگر پی رو نیست و حتی می‌تواند در لایحه‌ها و یا طرح‌ها تأثیرگذار باشد.»
او می‌گوید: «باور کردن به اینکه ما قرار است از راه قانونگذاری شرایط را تغییر بدهیم. زنان باید باور کنند که این قوانین در ذره ذره زندگی آنها تاثیر جدی دارد. یعنی زنها گاهی موقعی متوجه قوانین می‌شوند که مثلا در خروج شان از کشور حتی برای یک مساله ملی و ورزشی مشکل ایجاد می‌شود. بنابراین قانونگذاری و تاثیر قانون در زندگی ما بیش از مردان تاثیرگذار است. اما زنان باید باور کنند که می‌توانند تغییر ایجاد کنند و در نتیجه این کار این کمپین پیروز خواهد شد.»
کارنامه ناموفق مجلس در دانشگاه
مجلس شورای اسلامی در سالهای اخیر با تصویب قوانینی در حوزه‌ی دانشگاه همچون سهمیه بندی جنسیتی و یا بومی گزینی جنسیتی نقش پررنگی را در بازتولید نقش‌های جنسیتی داشته است. اطهر‌هادیان، نماینده بخش دانشجویی کمپین تغییر چهره مردانه مجلس با بیان این مطلب می‌گوید: «ما دانشجویان بر خود لازم می‌دانیم تا با حمایت از کمپین «تغییر چهره‌ی مردانه‌ی مجلس» از تصویب قوانین ناعادلانه و زن ستیز در حوزه‌ی دانشگاه جلوگیری کنیم، و زمینه‌ی مناسبی را جهت بهبود فضای برابری میان دختران و پسران دانشجو چه طی دوران تحصیل و چه بعد از آن و در هنگامه‌ی ورود به بازار کار فراهم آوریم.»
سهمیه بندی جنسیتی به عنوان یکی از اقدامات مجلس مورد انتقاد اطهر است: «متاسفانه توجه صرف مسئولین به «توازن جنسی» در این سالها مانع از داشتن نگاهی کارشناسانه به «توازن علمی» مورد نیاز برای دانشگاهها شد. چنانچه این طرح امکان ورود افرادی با توانایی وسطح علمی پایینتر به دانشگاهها را فراهم ساخته و از جانب دیگر افرادی با دانش بیشتر را از قبولی در دانشگاه محروم کرد. لذا از پیامد‌های اولیه و ظاهری این طرح، میتوان به کاهش سطح علمی دانشگاها اشاره کرد. چنان چه آمارها نشان میدهد، اجرای چنین طرحی در بسیاری از رشته‌ها باعث شده است تا میانگین رتبه پسران نسبت به دختران افزایش یافته و موجب محرومیت داوطلب دختری با رتبه بهتر گردد.»
به گفته او طرح سهمیه بندی جنسیتی در حالی در مجلس مطرح شد که در تضادی آشکار با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است. چنانکه در اصل سوم قانونی اساسی بر وظیفه‌ی دولت مبنی بر تعمیم آموزش و پرورش رایگان برای همه و تسهیل و گسترش آموزش عالی، رفع تبعیض‌های ناروا، ایجاد امکانات عادلانه برای همه در تمامی سطوح مادی و معنوی، تامین حقوق همه جانبه‌ی افراد اعم از زن ومرد و تساوی عموم در برابر قانون تاکید کرده است.
طرح دیگری که در کنار طرح سهمیه بندی جنسیتی مطرح شد، بومی گزینی جنسیتی دانشگاهها بود اطهر دراین باره می‌گوید: «در سال ۸۷ نمایندگان مجلس طرحی را در مجلس مطرح کردند که به موجب آن سازمانهای سنجش و دانشگاه آزاد اسلامی موظف خواهند بود که حتی الامکان داوطلبان دختر در نزدیکی محل سکونتشان پذیرش شوند. در تصویب چنین طرحی نمی‌توان به این نکته بی توجه بود که در شرایط کنونی کشور که توزیع امکانات آموزشی در شهرهای مختلف ایران در سطح یکسانی نمی‌باشند، توسل به چنین راهکارهایی نتیجه‌ای جز نقض عدالت در پی نخواهد داشت.»
زنان برای سهم خواهی تلاش کنند
ثریا عزیز پناه، فعالی حقوق کودک که زمانی خود برای ورود به مجلس ششم کاندیدا شده بود بخشی از تجربه‌های زمان کاندیدا شدنش را بیان می‌کند و ادامه میدهد: «اگر می‌خواهیم صاحب صدا باشیم ، در برنامه ریزی‌ها لحاظ شویم یا در قانون گذاری صاحب سهم باشیم، باید مسائل مهمی را در نظر داشته باشیم. واقعیت این است که سهم زنان با تعارف و انتظار به دست نمی‌آید .اینکه ما منتظر باشیم کمی خوش بینانه است. به همین دلیل جلسات این چنینی می‌تواند شامل اهمیت باشد. بنابراین امتحان کردن و پیمودن راه‌های این چنینی یکی از مسائل مفیدی است که باید امتحان شود.»
زهرا ربانی املشی، قرآن‌پژوه و معلم، ژیلا شریعت پناهی، قرآن پژوه و پژوهشگر حوزه زنان، پردیس عامری، پژوهشگر زنان، ناهید توسلی سردبیر نشریه نافه از دیگر سخنرانان این نشست بودند.
*****
بیانیه «کمپین: به سوی تغییر چهرۀ مردانه مجلس» و اسامی امضا کنندگان
در جهان امروز، خواهرانِ ما در بسیاری از کشورهای جهان، یک‌پنجم (۲۰ درصد) صندلی‌های مجلس را در اختیار دارند، اما برای افزایش این تعداد و کسب یک‌دوم (۵۰ درصد) صندلی‌های مجلس بی‌وقفه تلاش می‌کنند. خواست زنها فقط اشغال صندلی‌ها و استفاده از مزایای نمایندگی مجلس نیست بلکه هدف آنها نظارت بر روند قانونگذاری است. زیرا هیچ قانونی نباید به صورت یک‌طرفه، بدون توجه به حقوق انسانی و اجتماعی زنان، به تصویب برسد. زنان در بسیاری از کشورهای جهان برای حقوق برابر و انسانی خود می‌کوشند و هر روز تعدادشان در مراکز تصمیم‌گیری و قانونگذاری افزایش می‌یابد.
اما ترکیب فعلی مجلس شورای اسلامی به گونه‌ای است که فقط ۳ درصد نمایندگان آن را زنان تشکیل می‌دهند. یعنی؛ مجلس تقریباً در انحصار مردان است. پس جای تعجب نیست که در مراکز تصمیم‌گیری و قانونگذاری کشور ما پیوسته نوای ناساز با حقوق برابر و انسانی زنان به گوش می‌رسد و ما با انفعال شاهد تصویب قوانینی هستیم که به جای توانمند کردن زنان،روزبه‌روز آنان را ناتوان‌تر می‌کند. زنان نیمی از جمعیت کشورند و ترکیب مجلس باید به گونه‌ای باشد که بتواند قشرهای مختلف جامعه را نمایندگی کند. مجلس نباید در انجصار مردان باشد. از این پس باید نمایندگانی را راهی مجلس کنیم که با حقوق انسانی و برابر برای زنان و همۀ شهروندان موافق‌اند. از همین روست که «کمپین پیش به سوی تغییر چهرۀ مردانه مجلس» را به راه انداخته‌ایم تا خواست «حداقل ۵۰ کرسی برای زنان برابری‌طلب» در مجلس دهم را در میان افکار عمومی مطرح کنیم. زنان مسئولیت‌های مهمی را در همۀ سطوح جامعه از خانواده گرفته تا عرصه‌های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی برعهده دارند. اکنون زمان آن است که جایگاه زنان در قوانین، با توجه به میزان مسئولیت‌هایشان، تغییر کند.
افزایش مشارکت در قانونگذاری و مدیریت سیاسی، مطالبۀ بر حقی است که در اصل بیستم قانون اساسی نیز تصریح شده و در آن آمده است: «همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردارند».
از سوی دیگر یکی از اهداف «توسعه هزاره» که سند آن را در سال ۱۳۷۹ سران کشورها امضا کردند (و در سال ۱۳۸۴ نیز با حضور رئیس جمهوری ایران در اجلاس سران، بار دیگر دولت ایران بر آن مهر تأیید زد) برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان است؛ اهداف سند توسعۀ هزاره باید تا سال ۱۳۹۴ توسط کشورهایی که آن را امضاء کرده‌اند محقق شود. در «نقشۀ راه» این سند که «کوفی عنان» دبیر کل وقت سازمان ملل آن را پیشنهاد داده، به صراحت آمده است که همۀ کشورهای امضاءکنندۀ سند هزاره ـ از جمله ایران ـ باید تا سال ۱۳۹۴ بالغ بر ۳۰ درصد کرسی‌های مجالس خود را به زنان اختصاص دهند. پس چگونه است که دولت‌مردان ایران نسبت به سندی که آن را امضاء کرده اند، پایبندی نشان نمی‌دهند ؟
پیش به سوی حضور فعال زنان در مجلس دهم
ما به پشتوانۀ تجربۀ بیش از یکصد سال تاریخ مبارزات زنان در ایران برای دستیابی به حقوق اجتماعی و قانونی خود و سایر شهروندان، می‌خواهیم از طریق پیشبرد اهداف این کمپین مسئولان را واداریم که نه فقط به لایه‌های رأس هرم قدرت، بلکه به گروه‌های مردمی و اقشار حاشیه‌ای نیز پاسخگو باشند و اگر در صدد جلب آرای زنان هستند باید آنان را در سیاست‌گذاری و قانونگذاری نیز سهیم کنند.
ما می‌خواهیم بگوییم که:
- در سخت‌ترین شرایط هم میتوان امید به تغییر داشت.
- در همه حال، میتوان شهروندی تأثیرگذار و مثبت بود.
- و فضای عبوس و مردانۀ سیاست را میتوان فضایی با طراوت و چندصدایی کرد. تحقق این اهداف، بستگی به این دارد که ما تا چه اندازه بتوانیم از حداکثر ظرفیت، هوشیاری و جسارت آزمودن راه‌های گوناگون بهره ببریم. تجربه نشان داده است که هر فضا و روزنه‌ای که زنان واگذاشته‌اند، بلافاصله با حضور «زن ستیزان» فتح شده و در نتیجه زندگی یکایک زنان کشور را بیش از پیش دستخوش تبعیض‌ها، محدودیت‌ها و رفتارهای خشونت‌بار کرده است. پیروزی و شکست این حرکت، به یکایک ما زنان در هر کنارگوشه این کشور بستگی دارد. به زنانی بستگی دارد که با همه وجودشان معتقدند: «ما با هم می‌توانیم، اگر بخواهیم.» از این‌رو، برای پیشبرد اهداف این کمپین، سه کمیتۀ زیر تشکیل خواهد شد: ۲ - «من کاندیدا می‌شوم.» ۲ - «۵۰ کرسی برای زنان برابری‌طلب» ۳ - «کارت قرمز برای کاندیداهای زن‌ستیز»
۱ - «کمیتۀ من کاندیدا می‌شوم»: حق انتخاب کردن کافی نیست، حق انتخاب شدن می‌خواهیم
محور فعالیت این کمیته «حق انتخاب شدن» است. زیرا، با توجه به موانع عظیم و بی‌شماری که در برابر زنان قرار دارد، برای ورود حداقل ۵۰ زن برابری‌طلب به مجلس، باید هزاران زن که به عدالت و برابری حقوقی میان زن و مرد باور دارند خود را کاندیدای نمایندگی مجلس کنند.
اعضای این کمیته دو هدف دارند: تشویق زنان هموطن برای نامزد شدن در انتخابات و پشتیبانی از نامزدهای برابری‌خواه.
فعالیت‌های این کمیته به شرح زیر خواهد بود: شناسایی زنان توانمند از درون جامعه و از میان اصناف گوناگون و تشویق و حمایت از آنان برای نامزد شدن در انتخابات مجلس.
- یاری جستن از کلیۀ تشکل‌های غیردولتی برای معرفی زنان توانمند به این کمپین ـ برگزاری کارگاه‌هایی در بارۀ حقوق زنان و عرف پارلمانی برای نامزدهای داوطلب.
- نگارش لوایحی برای تبعیض‌زدایی از قوانین موجود به کمک وکلا و حقوقدانانی که با این کمیته همراهی می‌کنند، تا در صورتی‌که زنان برابری‌طلب به مجلس راه یافتند، بتوانند با سرعت بیشتری فعالیت خود را برای پیشبرد منافع زنان آغاز کنند.
- تشویق و مذاکره با احزاب و جمعیت‌های مؤثر در انتخابات برای آنکه تعداد کاندیداهای زن را در فهرست‌‌های انتخاباتی خود افزایش دهند.
- برگزاری برنامه‌های هنری و فعالیت‌های فرهنگی-تبلیغاتی برای معرفی و شناساندن نامزدهای زن به افکار عمومی.
۲ - «کمیتۀ ۵۰ کرسی برای زنان برابری‌طلب»
ما کمیتۀ «۵۰ کرسی برای زنان برابری‌طلب» را برای «تغییرچهرۀ مردانه مجلس» تشکیل می‌دهیم. محور فعالیت این کمیته تبلیغ ۵۰ کرسی برای زنان در مجلس دهم در میان افکار عمومی است. آنان که خواستار کرسی‌های بیشتری برای زنان برابری‌طلب‌اند، می‌توانند این خواست را در جامعه رواج دهند. در این کمیته طرح‌های مختلفی سازمان داده خواهد شد، از جمله:
- اجرای طرح «آیا باید مرد باشم که به مجلس بروم؟»
- اجرای طرح «صندوق خواسته‌های زنان از مجلس»
- اجرای طرح «هر زن ایرانی برابری‌طلب، یک ستاد»
- تهیۀ فیلم و کلیپ تبلیغاتی برای ترویج خواست ۵۰ کرسی برای زنان در مجلس
- برگزاری مسابقۀ طراحی پوسترهای تبلیغاتی برای تبلیغ به نفع ۵۰ کرسی برای زنان برابری‌طلب
۳ - «کمیتۀ کارت قرمز برای کاندیداهای زن‌ستیز»: به کاندیداهای زن ستیز رأی نمی‌دهیم
در کمیتۀ «کارت قرمز»، ما کارنامه و عملکرد کاندیداهای احتمالی مجلس را برای افکار عمومی تشریح خواهیم کرد تا رای‌دهندگان بدانند چه کسانی را باید به مجلس بفرستند. به منظور پیشبرد اهداف این کمیته، تلاش خواهیم کرد که زندگی و سخنان تک‌تک کاندیداهای مجلس را بررسی و سخنرانی‌های انتخاباتی‌شان را رصد کنیم و به افکار عمومی گزارش‌های هفتگی بدهیم. همچنین می‌کوشیم که طرح‌های زیر را در این کمیته به اجرا درآوریم:
- پرسش از کلیۀ کاندیداها دربارۀ مسائل زنان و طرح‌‌هایی که در مجلس قبل در مورد زنان به تصویب رسیده است.
- مصاحبه با همسران یا دختران کاندیداهای مرد
پیش به سوی مجلسی مدافع حقوق زنان
در آخر اینکه در چهارماه آینده و تا زمان تعیین صلاحیت کاندیداها، همراه با کسانی که به این کمپین می‌پیوندند، تمام تلاش‌مان را برای پیشبرد اهداف این کمپین انجام خواهیم داد. امیدواریم نظارت استصوابی سد راه نامزدهای زن و مرد برابری‌طلب نشود.
امضاء کنندگان اولیه کمپین(به ترتیب حروف الفبا):
آمنه رضایی / آدینه مرادعلی بیگی / آیدین طوافی / اكرم نقابى / الهه صدری / اطهر‌هادیان / بنفشه جمالی / بهناز زينالى / پردیس عامری / پریسا ابن یامینی / پویا فیاض / تینا آزموده / تینا سپاس / ثریا عزیزپناه / حمیده ابراهیمی / حوری خانپور / خدیجه اصغری / ریحانه فرزانه / زهرا ربانی املشی / زهرا رحیمی / زهرا عزتی / زهرا محمدی / زهره اکرمی / زهره معینی / ژاله شادی طلب / ژیلا مکوند / ژیلا موحد شریعت پناهی / ژینوس سبحانی / سارا افتخاری / سارا باقری / سعادت پیرانی / سها مرتضایی / سیمین بهادری / سیمین کاظمی / شهلا اعزازی / شهلا فروزانفر / شهلا لاهیجی / شهناز اکملی / شیما قوشه / شیوا نظرآهاری / صبا شعردوست / صدیقه کنعانی / صغرا کریم الدینی / طاهره احمدی دستجردی / طاهره نقی ئی / عالیه مطلب زاده / عسل صابر وحید / فاطمه خرمی / فاطمه میمندی / فاطمه نیلی / فتانه عبدالحسینی / فرزانه جلالی / کبری پارساجو / کیمیا اخوان / کیمیا موسویان / گلاله بهرامی / گیتی اسداللهی / لی لی ارشد / محبوبه کوهستانی / مرضیه وفامهر / مریم الیاتی / مریم جوادی / مریم خلیل نژاد / مریم نورائی نژاد / مژان فدايي / مستانه سید نژاد / معصومه دهقان / منیژه رئیسی / منیژه موذن / مهتاب نوری / مهدیه گلرو / مهناز محمدی / مهین اربابی / ناهید توسلی / ندا مستقیمی / ندا ناجی / نوشین احمدی خراسانی / نیره توکلی / هلن دافین / هما اسداللهی
جمع آوری امضاء ادامه دارد.....
برای امضاء متن کمپین (چه زن و چه مرد) می توانید به لینک زیر مراجعه کنید:
https://docs.google.com/forms/d/1LR...
برای همکاری با کمپین می توانید با ایمیل زیر تماس بگیرید:
.(JavaScript must be enabled to view this email address)
برای پیوستن به کمپین تغییر چهره مردانه مجلس از طریق ورود به لینک های زیر عضو شوید. ادرس وبلاگ کمپین:
http://women4parliament.blogfa.com/
ادرس فیس بوک کمپین:
https://www.facebook.com/women4parliament/
... ادرس اینستاگرام کمپین:
https://instagram.com/women4parliament/
ادرس توییتر کمپین:
https://twitter.com/equalparliament
آدرس کانال تلگرام:
https://telegram.me/women4parliament