از آن هشت مارس که زنان کارگر بافنده‌ی نساجی در نیویورک به اعتصاب و اعتراض دست زدند و توسط پلیس سرکوب شدند، نزدیک به یک‌ونیم قرن می‌گذرد. خواست آنها افزایش دستمزد و بهتر شدن شرایط کار بود. در فاصله‌ی این یک‌ونیم قرن زنان در کشورهای مختلف و به درجات گوناگون توانسته‌اند به بخش‌هایی مهم از مطالباتشان دست یابند، با این همه هنوز مورد ستم مضاعف، تبعیض و نابرابری قرار دارند. همین ماهِ پیش بود که در مراسم اسکار یکی از زنان برنده‌ی جایزه از پشت تریبونی که میلیون‌ها تن در سراسر جهان بیننده و شنونده‌ی آن بودند، خواستار برابری دستمزد زنان و مردان شد و مورد تشویق فراوان قرار گرفت.
در شرایطی که در کشورهای پیشرفته‌ی صنعتی برابری دستمزد زنان و مردان هنوز از مطالبات جنبش زنان است، می‌توان نتیجه گرفت در دیگر کشورها وضع به مراتب بدتر است. به ویژه در یک سال اخیر نظام واپس‌گرای مردسالار توحش خود را در اوجی تازه به نمایش گذاشت. در مناطق آشوب‌زده‌ی خاورمیانه و آفریقا زنان به اسارت درآمدند، مورد تجاوز جمعی قرار گرفتند و جلوی چشم مردم دنیا ، همچو برده، در بازار خرید و فروش شدند.
در ایران جنبش برابری طلبی زنان که بخشی از جنبش جهانی زن و هشت مارس نماد آن است، حضوری نیرومند و پردامنه دارد. حتی اسید پاشی‌های زنجیره‌ای نتوانست آن را از مطالبات خود که در کلی‌ترین بیان چیزی جز حقوق انسانی و برابری نیست، دور کند. اقشار مختلف زنان به صورت‌های گوناگون مورد ظلم و تبعیض قرار می‌گیرند. از جمله زنان هنرمند همچنان در ابراز هنر خود با موانع و تبعیض‌های بسیار مواجه هستند؛ صدای آنها ممنوع است و مورد انواع و اقسام سانسورها قرار دارند.
هشت مارس روز زنان و مردانی است که به این ستم‌ها و تبعیض‌ها اعتراض دارند و خواهان برابری انسان‌ها در تمامی عرصه‌ها از جمله عرصه‌ی هنر و ادبیات هستند. قوانین و رفتارها باید به نفع این برابری تغییر کند.
کانون نویسندگان ایران هشتم مارس را به تمامی زنان به ویژه زنان نویسنده و هنرمند سراسر جهان تبریک می‌گوید.
کانون نویسندگان ایران
۱۴ اسفند ۱۳۹۳ (۵ مارس ۲۰۱۵)