وداع با ناصر کاتوزیان در مقابل دانشکده حقوق
مراسم تشییع پیکر استاد کاتوزیان از مقابل دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران برگزار شد.
فضل‌الله موسوی رییس دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، طی سخنانی در این مراسم با بیان این‌که «دکتر کاتوزیان همیشه به فکر خدمت به دانشجویان و مردم بود» گفت: استاد کاتوزیان در طول عمر خود همیشه به فکر سیراب کردن دانشجویانش بود و فضای علمی را با چراغ دانش خود روشن نگهداشت.
وی گفت: کاتوزیان تا آخرین روزهای زندگی خود دست از تدریس برنداشت و امیدوارم شاگردانش راه او را به خوبی ادامه دهند.
همسر دکتر کاتوزیان نیز ضمن قدردانی از شرکت کنندگان در این مراسم، گفت: استاد کاتوزیان هرگز زیر بار حرفی نرفت و خودش می‌گفت که تنها دست یک نفر را بوسیده و آن هم دست استاد سنگلجی بوده است.
وی افزود: تمام زندگی استاد کاتوزیان وقف درس و عشق به شاگردانش بود. وقتی شاگردان زنگ می‌زدند با عشق جواب آن‌ها را می‌داد.
وی هم‌چنین گفت: استاد کاتوزیان دانشکده حقوق را خانه خود می‌دانست و در روزهایی هم که خانه‌نشین شده بود به آن‌جا می‌رفت و می‌گفت مهم نیست که افرادی نمی‌خواهند من در این‌جا باشم.
پس از اقامه نماز بر پیکر مرحوم استاد امیر ناصر کاتوزیان به امامت آیت الله سید مصطفی محقق داماد، پیکر «استاد» به سمت مسجد دانشگاه تهران تشییع شد تا از آن‌جا به بهشت زهرا منتقل شود و در قطعه نام‌آوران آرام گیرد.
بر اساس این گزارش مراسم ختم مرحوم دکتر امیر ناصر کاتوزیان یکشنبه آینده از ساعت ۱۷ تا ۱۹ در مسجد دانشگاه تهران برگزار خواهد شد.
در مراسم تشییع پیکر مرحوم دکتر امیرناصر کاتوزیان، آیت‌الله سیدمصطفی محقق داماد، حجت‌الاسلام انصاری معاون پارلمانی رییس‌جمهور، حجت‌الاسلام ابوترابی‌فرد نایب رییس مجلس، الهام امین‌زاده معاون حقوقی دولت، غلامحسین الهام عضو پیشین شورای نگهبان، محمد گودرزی وزیر ورزش و جوانان، محمدرضا دشتی اردکانی رییس کانون سردفتران و دفتریاران، سیدحسین صفایی، حسنعلی درودیان از اساتید پیشکسوت حقوق، علی نجفی‌توانا رییس کانون وکلای مرکز، سیدمحمد‌هاشمی استاد برجسته حقوق، سیدمحمود علیزاده طباطبایی عضو هیات مدیره کانون وکلای دادگستری، محمدصالح نیکبخت، علی مندنی‌پور رییس سابق اسکودا، حجج الاسلام محسن رهامی عضو هیات علمی دانشگاه تهران، محمود دعایی مدیر مسوول روزنامه اطلاعات، ایرج گلدوزیان استاد دانشگاه و ... حضور داشتند.
در ابتدای این مراسم پیام‌های حسن روحانی رییس‌جمهور، و نجفی سرپرست وزارت علوم و نیلی‌منفرد به مناسبت درگذشت استاد امیرناصر کاتوزیان قرائت شد.
تصاویر خبرگزاری‌های مهر و ایسنا را می بینید.
”وصیت” کاتوزیان معنا دارد
فرارو/ فرشاد اسماعیلی
۱۳ شهريور ۱۳۹۳
یک جشن و یک رنجور: جشن امسال استقلال کانون جشن نبود. همه چیزش نارحت کننده بود. خطر دست اندازی به استقلال کانون بیشتر شده بود. تعداد زیادی از نامزدهای هیات مدیره رد صلاحیت شده بودند. در سخنرانی ریاست کانون هیچ اشاره ایی به رد صلاحیت‌ها نشد. هیچ اشاره ایی به وکلای زندانی نشد. کیفیت مراسم در شان وکلا نبود و وقتی دکتر ناصر کاتوزیان خسته و تکیده پشت تریبون رفت ناراحتیمان بیشتر شد و این شد که جشن امسال جشن نشد.
اما دکتر ناصر کاتوزیان با حال نزارش از تخت بیمارستان بلندنشده بود که صدای سوت و کف وکلا و دانشجویان را بدرقه خودش کند. چرا که همیشه هستند کسانی که برای آدم سوت و کف بزنند اما دکتر مریض بود پشت تریبون رفت و با صدای خش دار و بیمار گفت آمده ام که بگویم هیچکس حق ندارد برای وکلا تصمیم بگیرد غیر خودشان و از وکلا خواست که به این ر صلاحیت‌ها اعتراض کنند. حرفی که شاید بهتر بود دیگران می زدند اعتراضی که شاید بهتر بود ریاست کانون می کرد. کوتاه گفت و به جا و باز از جلوی جمعیت سوت و کف زنان رد شد و رفت روی تخت بیمارستان.
کانونی که چند روز بعد انتخاباتش را با 25 درصد مشارکت برگزار کرد چرا که شاید روز انتخابات آخر هفته بود و خیلی از وکلا شمال رفته بودند یا روز استراحتشان بود. کانونی که در بحرانی ترین شرایط هویتی اش به سر می برد اما با یک مشارکت بسیار نازل در انتخاباتش همه آنهایی را که می دانستند اهمیت کانون کجاست ناراحت کردند. کاتوزیان اما آمد که به کانونی‌ها بگوید نگذارید هویتتان را بگیرند. نشان داد که پشت سنگر دانشگاه پناه نگرفته است و کاتوزیان فقط پدر علم حقوق نیست و می داند اهمیت صنف در ایران و آن هم قدیمی ترین صنف چقدر است. صنفی که بسیاری از اعضایش هنوز اهمیت آن را نفهمیده‌اند.
یک دانشگاه و یک رنجور: آنچه کاتوزیان در دانشگاه برایمان آورد منبع کنکور ارشد حقوق یا منبع آزمون وکالت یا سر دفتی بودنش نبود. جنس احترام کاتوزیان نزد دانشگاهیان یکسره با جنس احترام برگزار کنندگان آزمون‌های آزمایشی تضمینی حقوقی فرق می کرد. سوت و کفی که دانشگاه برای کاتوزیان می کشید با سوت و کف بازاریان حقوقی فرق می کرد. در شرایطی که بسیاری از رشته‌های علوم انسانی در ایران هنوز به تولید ادبیات اولیه آکادمیک دست نیافته بودند کاتوزیان همه بنیه اش را بر روی شکل گیری یک سنت آکادمیک در رشته حقوق در ایران گذاشت.
نسل کاتوزیان نسل سنت گذار نبودند. نسل کاتوزیان در علوم انسانی ایران یک نسل پرسه زن بود. هر چه هرجای دنیا می خواندند وارد می کردند. شاید هنوز هم علوم اجتماعی یا علوم سیاسی آکادمیک ما نتوانسته است به یک انباشت سرمایه آکادمیک در این حوزه‌ها دست یابد اما کاتوزیان شاید تنها چهره ایی بود که توانست با مرارت و رنج این صلیب حقوق را در جلجتای پر دست انداز دانشگاه ایران به دوش بکش و به این جا برساند که قاضی دادگاه برای دادنامه نوشتن محشای مدنی کاتوزیان را باز کند.
آنچه اهمیت کاتوزیان را در حوزه علوم انسانی و نه صرفا در حوزه حقوق پر رنگ می کند ایجاد سرمایه علمی وانباشت مفهوم سازی و شکل دادن به یک سنت اکادمیک در علوم انسانی ایران بود. نسل دوم حقوقدانانی که شاید لذت و میل به تولید نظریه علمی را سرکوب کردند و رنج شکل دادن به سنت اکادمیک را تحمل کردند تا بناهای بلند نهادهای حقوقی در ایران بتوانند بر یک فوندانسیون محکم استوار شوند.
ضعفی که شاخه‌های دیگرعلوم انسانی در ایران از آن رنج می برند و هنوز به نهاد سازی آکادمیک نرسیده‌اند و کج و راست می شوند چرا که ما در دانشگاه یاد نگرفته اییم. از الفبا شروع کنیم و یکسره افتاده اییم وسط دعواهای نظری جلوتر و یکسره کاری که کرده اییم این بوده است که از سر دره‌های نظری پریده اییم. همین است که هنوز ممکن است عده ایی نفهمند چرا کاتوزیان پایان نامه دکتری اش ‘وصیت’ بوده است.